تفاوت سرماخوردگی و آنفولانزا + انواع ، علائم و علل ابتلاء

آنفولانزا یک بیماری تنفسی بسیار مسری است که توسط ویروس ها ایجاد می شود. آنفولانزا بیشتر در زمستان و اوایل بهار ایجاد می شود و به بدن حمله می کند.

به گزارش خط سلامت تفاوت آنفولانزا و سرماخوردگی، برخی علائم آنفولانزا و علل ابتلا به آنفولانزا در زیر بررسی شده است.

تفاوت سرماخوردگی و آنفولانزا

سرماخوردگی و آنفولانزا هر دو عفونت ویروسی مسری دستگاه تنفسی هستند. اگرچه علائم آنها مشابه است، آنفولانزا بسیار بدتر است. سرماخوردگی افراد را کمی ضعیف می کند، اما آنفولانزا فرد را با فکر بلند شدن از رخت خواب به لرزه در می آورد.

احتقان، گلو درد و عطسه در سرماخوردگی شایع هستند. سرماخوردگی و آنفولانزا هر دو باعث سرفه، سردرد و ناراحتی قفسه سینه می شوند. با این حال افراد در آنفولانزا، برای چند روز تب شدید و بدن درد، خستگی و ضعف خواهند داشت. علائم آنفولانزا به طور ناگهانی ظاهر می شوند. معمولاً عوارض ناشی از سرماخوردگی جزئی هستند، اما یک مورد آنفولانزا منجر به یک بیماری تهدید کننده زندگی مانند ذات الریه می شود.

بیش از 100 نوع ویروس سرماخوردگی شناخته شده است و هر چند سال یکبار گونه های جدیدی از آنفولانزا ایجاد می شود. از آنجایی که هر دو بیماری ویروسی هستند، آنتی بیوتیک ها بر سرماخوردگی یا آنفولانزا غلبه نمی کنند. آنتی بیوتیک ها فقط عفونت های باکتریایی را درمان می کنند.

چهار داروی ضد ویروسی برای درمان آنفولانزا موجود است. اما هیچ دارویی وجود ندارد که به طور خاص سرماخوردگی را از بین ببرد. آنتی بیوتیک ها تنها در صورت وجود عفونت باکتریایی ثانویه مفید هستند.

 تفاوت آنفولانزای معده و آنفولانزا   

آنفولانزای معده یک اصطلاح رایج است، اما یک تشخیص پزشکی واقعی نیست. غیرمعمول نیست که گاستروانتریت که همان آنفولانزای معده است، با عفونت ویروسی که آنفولانزا است اشتباه گرفته شود. گاستروانتریت به التهاب دستگاه گوارش ( معده و روده ) اشاره دارد. ویروس ها شایع ترین علت آنفولانزای معده هستند. گاستروانتریت، علائمی مانند تب، گرفتگی شکم، حالت تهوع، استفراغ و اسهال دارد. 

ویروس آنفولانزا از طریق ترشحات تنفسی از فردی به فرد دیگر سرایت می‌ کند و از طریق گروه‌ های بزرگی از مردم که زمان خود را در تماس با دیگران می‌ گذرانند، مانند مهد کودک‌ ها، کلاس‌های درس، خوابگاه‌ های دانشگاه، پادگان‌ های نظامی، ادارات و خانه‌ های سالمندان، سرایت می ‌کند.

آنفولانزا زمانی پخش می‌ شود که قطرات حاوی ویروس آنفولانزا در هوا استنشاق شود، از طریق نوشیدنی‌ ها یا ظروف مشترک با ترشحات تنفسی تماس مستقیم پیدا کند، یا با وسایل آلوده به یک فرد آلوده برخورد کند. در مورد دوم، ویروس آنفولانزا روی پوست هنگام لمس یا مالش چشم، بینی یا دهان را آلوده می کند. به همین دلیل است که شستن مکرر و کامل دست ها یک راه کلیدی برای محدود کردن شیوع آنفولانزا است. علائم آنفولانزا از یک تا چهار روز پس از ابتلا به ویروس شروع می شود.

در حالی که هر کسی ممکن است به آنفولانزا مبتلا شود، نوزادان، افراد مسن، زنان باردار و افراد مبتلا به بیماری‌ های مزمن مانند دیابت، بیماری قلبی، بیماری ریوی در بالاترین خطر ابتلا به عوارض آنفولانزا هستند.  HIV

گونه های خاص آنفولانزا با واکسن آنفولانزا، یا اسپری بینی واکسن آنفولانزا پیشگیری می شود. علاوه بر این، داروهای ضد ویروسی برای جلوگیری از آنفولانزا در دسترس هستند. این داروها به کاهش شدت و مدت آنفولانزا کمک می کنند و بهتر است در 48 ساعت اول پس از ظهور علائم آنفولانزا استفاده شوند.

محققان ویروس‌های آنفولانزا را به سه دسته کلی تقسیم می کنند: دسته 1 و 2 و 3.

بیشتر ویروس‌های آنفولانزا که انسان‌ ها را آلوده می ‌کنند از بخش‌ هایی از آسیا سرچشمه می‌ گیرند، جایی که تماس نزدیک بین دام ‌ها و مردم، محیطی مهمان‌ نواز برای جهش و انتقال ویروس‌ها ایجاد می ‌کند.

آنفولانزای پرندگان یکی از مدعیان اصلی آنفولانزای همه گیر بعدی است زیرا باعث شیوع بی سابقه ای در طیور و پرندگان وحشی در سراسر آسیا و اروپای شرقی شده است. با این حال، هیچ کس به طور قطع نمی داند که آیا این امر باعث همه گیری بعدی آنفولانزای انسانی می شود یا خیر.برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است