در این مطلب انواع بیماری های چشم ارائه شده است.
به گزارش خط سلامت افراد با آگاهی از علائم این بیماری ها لازم است برای درمان اقدام کنند. بیماری های چشم عواقب بدی در زندگی افراد بر جای می گذارد.
هتروکرومی
عنبیه قسمت رنگی هر چشم است. گاهی اوقات رنگ آنها با یکدیگر متفاوت است. یک عنبیه رنگ های مختلفی دارد. گاهی اوقات این نشانه بیماری نادری است که در بدو تولد از والدین دریافت می شود. یک آسیب یا بیماری در مراحل بعدی زندگی باعث هتروکرومی می شود.
سندرم چشم گربه
این بیماری باعث ایجاد بریدگی یا شکاف در قسمت هایی از چشم می شود. پزشک آن را کولوبوما می نامد. هنگامی که عنبیه یا مردمک تحت تاثیر قرار می گیرد، چشم شبیه چشم گربه می شود. کلوبوما در سایر اندام ها و قسمت های بدن ایجاد می شود.
بیشتر اوقات آنها از یک مشکل در ژن ها ناشی می شوند که در طول رشد تغییراتی ایجاد می کند و هنگام تولد ظاهر می شود.
نوریت بینایی
این بیماری می تواند در هر جایی بین سنین 20 تا 40 سال بروز کند. تقریباً نیمی از افرادی که به آن مبتلا هستند، به بیماری ام اس مبتلا می شوند، بیماری که به سلول های مغز حمله می کند. معمولا یک چشم را درگیر می کند.
ممکن است بینایی خود را برای چند ساعت یا چند روز یا حتی چند ماه از دست بدهید یا بخشی از دید محیطی خود را از دست بدهید. ممکن است درد داشته باشید، دید تاری داشته باشید و نورهای چشمک زن ببینید. رنگ ها، به خصوص قرمز، ممکن است کمتر روشن باشند.
اگرچه معمولاً خود به خود از بین می رود، پزشک می تواند برای کاهش التهاب و درد به شما استروئید بدهد. بینایی شما باید ظرف یک سال به حالت عادی بازگردد، اما این وضعیت ممکن است بازگردد.
سندرم چارلز بونت (CBS)
افراد مبتلا به این بیماری الگوها یا تصاویری را می بینند (اما نمی شنوند) که دیگران نمی توانند آنها را ببینند. این توهمات از چند دقیقه تا چند ساعت طول می کشد. توهمات ساکن یا متحرک هستند. علت آن مشخص نیست، اما احتمالاً پاسخ مغز به از دست دادن بینایی است، به خصوص اگر ناگهانی باشد. این نشانه ای از فروپاشی ذهنی یا یک بیماری مغزی مانند زوال عقل نیست.
هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد. داروها وجود دارند، اما عوارض جانبی جدی دارند و مختص موارد شدید هستند.
آلبینیسم چشمی
عنبیه نور را جذب می کند. شبکیه، در پشت چشم، آن را پردازش می کند. اگر رنگدانه ای که به آنها رنگ می دهد کافی نباشد، اعصابی که به دیدن کمک می کنند آسیب می بینند و منجر به:
تاری دید
چشم هایی که به جهات مختلف نگاه می کنند
حساسیت به نور
مشکل در قضاوت فاصله
هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد، اما پزشک علائم را مدیریت می کند.
آب مروارید تروماتیک
لنز به تمرکز نور و تصاویر بر روی شبکیه چشم کمک می کند. کمی طول می کشد، اما اگر ضربه بخورد یا سوراخ شود، یا اطراف آن تکان بخورد، آب مروارید ایجاد می شود. دید ابری به نظر می رسد یا ستاره ای شکل می شود.
پزشک به فرد کورتیکواستروئیدها می دهد، که به تورم و درد ناشی از آسیب کمک می کند، اما گاهی اوقات آب مروارید را در طول زمان بدتر می کند.
افتالمپلژی خارجی پیشرونده مزمن (CPEO)
افراد ژن‌هایی را به ارث می برند که باعث ضعیف شدن ماهیچه های داخل و اطراف چشم یا توقف کار می شوند. این از سن 18 تا 40 سالگی شروع می شود. یک یا هر دو چشم را درگیر می کند. قورت دادن برای افراد سخت می شود یا احساس می کنند عضلات سراسر بدن ضعیف هستند، به خصوص بعد از ورزش. هیچ درمانی وجود ندارد، اما جراحی افتادگی پلک و سایر علائم را اصلاح می کند.
انیزوکوریا
مردمک ها اندازه های متفاوتی دارند. از هر 5 نفری که این بیماری را دارند، 1 نفر هیچ بیماری دیگر همراه با آن ندارد. گاهی اوقات علامت یک مشکل عصبی نادر است.
نشانگان هورنر با یک مردمک بسیار کوچکتر، افتادگی پلک فوقانی، فرورفتن کره چشم در حفره آن و کمبود عرق صورت تنها در یک طرف صورت مشخص می شود. اگر به طور ناگهانی تغییر در اندازه مردمک چشم اتفاق بیفتد، باید به پزشک مراجعه شود.
در سندرم آدی که معمولاً نیازی به درمان ندارد، یک مردمک همیشه باز است و به سختی به نور پاسخ می‌دهد. برخی از داروها مانند تکه های اسکوپولامین برای بیماری دریا باعث گشاد شدن یک مردمک در صورت ورود دارو به چشم می شوند.
رتینوبلاستوما
این سرطان، شبکیه چشم را تحت تاثیر قرار می دهد. این شایع ترین شکل سرطان چشم در کودکان است، اما برای بزرگسالان نادر است. هنگامی که نور به آن می تابد یک رنگ سفید در مردمک چشم کودک دیده می شود.
چشمان آنها قرمز و متورم است و به نظر می رسد به جهات مختلف نگاه می کنند. درمان شامل پرتودرمانی و جراحی است.
رتینیت پیگمانتوزا (RP)
این گروه از بیماری های ژنتیکی نادر به سلول های حساس به نور ویژه در شبکیه چشم آسیب می زند، بافتی که پشت چشم را می پوشاند. میدان دید را باریک می کند و دید در شب را سخت تر می کند. هیچ درمانی وجود ندارد و با گذشت زمان بدتر می شود.
اما پزشکان و درمانگران به افراد نشان می دهند چگونه از دستگاه‌ها و تاکتیک‌های خاص برای استفاده حداکثری از بینایی که دارند استفاده کنند.
میکروفتالمی
چشم های کودک در بدو تولد به طور غیر طبیعی کوچک یا به طور کامل از بین رفته باشد (آنوفتالمی). دانشمندان فکر می کنند ژن ها باعث این اختلال می شوند. قرار گرفتن در معرض برخی از مواد شیمیایی یا ویروس ها خطر را افزایش می دهد، اما برای اطمینان بیشتر به تحقیقات بیشتری نیاز است.
کمک زیادی برای از دست دادن بینایی در اثر این بیماری وجود ندارد، اما پزشکان یک چشم مصنوعی کامل یا جزئی را در حفره چشم کودک قرار می دهند. همانطور که آنها رشد می کنند، طبیعی تر به نظر می رسند.
دیستروفی کریستالی بیتی (BCD)
این بیماری ارثی باعث تشکیل کریستال های زرد یا سفید در شبکیه چشم می شود. با گذشت زمان دید کمتر می شود و در شب با مشکل دید مواجه خواهند شد. دید جانبی خود را از دست می دهند یا در دیدن رنگ ها مشکل دارند.
مشکل در نوجوانی یا 20 سالگی شروع می شود. در دهه 40 یا 50 سالگی مجبور می شوند سر خود را بچرخانند تا به طرفین نگاه کنند. این آنها را تقریبا نابینا می کند. این به این معنی نیست که نمی بینند، فقط بینایی ضعیفی دارند که با عینک یا تماسی قابل اصلاح نیست.
بیماری استارگارد
این بیماری ارثی باعث تجمع چربی در شبکیه چشم می شود. به دید مرکزی آسیب می رساند. این به آرامی اتفاق می افتد و منجر به نابینایی کامل نمی شود. بیشتر کودکان و نوجوانان را تحت تاثیر قرار می دهد، اما اغلب تا زمانی که بالغ نشده اند متوجه آن نمی شوند. هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
