از بی‌اشتهایی عصبی تا پرخوری و دیسمورفی عضلانی، این اختلالات تأثیرات جدی بر سلامت جسم و روان مردان دارند. عواملی مانند فشارهای اجتماعی، انتظارات فرهنگی و حتی ژنتیک می‌توانند به بروز این مشکلات دامن بزنند.
به گزارش خط سلامت این مقاله به بررسی شیوع اختلالات خوردن در مردان، شایع‌ترین انواع آنها و عواملی که آنها را در معرض خطر قرار می‌دهد می‌پردازد. اگر به دنبال درک عمیق‌تر این موضوع هستید، همراه ما باشید تا با شناخت بهتر، بتوانید به افراد نیازمند کمک کنید.
اختلالات خوردن در مردان چقدر شایع است؟
اختلالات خوردن میلیون‌ها نفر را تحت تاثیر قرار می‌دهد و بسیار بیشتر از یک مسئله ساده در مورد غذا است. این نگرانی‌های پیچیده سلامت روان، به پزشکان و روانشناسان نیاز دارد که تشخیص داده و یک برنامه درمانی مبتنی بر شواهد ارائه دهند.
در حالی که یک اختلال خوردن می‌تواند به طرق مختلف ظاهر شود، همه آنها تا حدی شامل الگوهای غذایی ناسالم و سایر رفتارهای مضر، مانند ورزش اجباری - هم در زنان و هم در مردان می‌شود. اختلالات خوردن اغلب با تثبیت وزن بدن، هیکل یا غذا شروع می‌شود. افراد با هر اندازه و وزن ممکن است اختلالات خوردن را تجربه کنند. در شدیدترین موارد، اختلالات خوردن باعث مشکلات سلامتی می‌شود و در صورت عدم درمان حتی می‌تواند منجر به مرگ شود.
علل ابتلا به اختلال خوردن چیست؟
عوامل متعددی می‌تواند منجر به ایجاد اختلالات خوردن شود، از جمله:
ژنتیک: مطالعات انجام‌شده روی دوقلوها نشان می‌دهد که اگر یکی از دوقلوها دچار اختلال خوردن شده باشد، احتمال ابتلای دیگری نیز 1 به 2 است.
شیمی مغز: تحقیقات اخیراً نقشی را که شیمی مغز ممکن است در ایجاد اختلالات خوردن، به ویژه از نظر سطح سروتونین و دوپامین، ایفا کند، بررسی کرده است. افرادی که دارای ناهنجاری‌های مغزی هستند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلال خوردن باشند.
ویژگی‌های شخصیتی: افرادی که اختلالات شخصیتی یا ویژگی‌هایی مانند کمال‌گرایی و روان‌رنجورخویی را مدیریت می‌کنند، بیشتر احتمال دارد که عادات غذایی نامناسب ایجاد کنند.
فشارهای اجتماعی: برخی از فرهنگ‌ها که لاغری را ایده‌آل نمی‌دانند، موارد بسیار کمتری از اختلالات خوردن دارند. این نشان می‌دهد که جامعه غربی بر کاهش وزن تأکید دارد، که ممکن است نرخ بالایی از انواع خاصی از اختلالات خوردن را افزایش دهد. لباس‌ها، فیلم‌ها، رسانه‌های اجتماعی و اسباب‌بازی‌هایی مانند اکشن‌فیگورها یا عروسک‌ها ممکن است انتظارات ناسالم تصویر بدن را افزایش دهند.
انواع اختلالات خوردن
طبق DSM-5-TR، اختلالات خوردن به عنوان سایر اختلالات تغذیه یا خوردن مشخص شده‌اند و به شرح زیر مشخص می‌شوند:
بی‌اشتهایی عصبی: افراد مبتلا به بی‌اشتهایی ممکن است مصرف غذای خود را محدود کنند و از روش‌های ناسالم برای کاهش وزن یا حفظ وزن کم استفاده کنند، از جمله عادات ورزشی بیش از حد، استفراغ یا استفاده از ملین (که قبلاً سوء مصرف ملین نامیده می‌شد).
پرخوری عصبی: افراد مبتلا به پرخوری عصبی بین پرخوری و پاکسازی، غذا خوردن بیش از حد و سپس استفراغ، یا استفاده از روش‌های دیگر برای از دست دادن کالری دریافتی در طول دوره پرخوری، چرخه دارند.
اختلال پرخوری: افراد مبتلا به اختلال پرخوری تمایل دارند به طور قابل توجهی از نقطه احساس سیری گذشته و اغلب احساس می‌کنند نمی‌توانند غذا خوردن را متوقف کنند. اختلال پرخوری با پرخوری عصبی تفاوت دارد زیرا پرخوری با پاکسازی یا سایر روش‌های ناسالم "جبران" نمی‌شود.
اختلالات خوردن در مردان
عدم توجه و درک اختلالات خوردن در مردان ممکن است به عوامل زیر نسبت داده شود، از جمله:
مردان اغلب از تحقیقات مربوط به اختلال خوردن کنار گذاشته می‌شوند.
مردم اغلب متوجه نمی‌شوند که مردان ممکن است عادات غذایی نامناسبی داشته باشند.
برخی از متخصصان مغرضانه هستند و در نتیجه اختلال خوردن در مردان را تشخیص نمی‌دهند.
مردان انگ اجتماعی را جذب می‌کنند که این ایده را تداوم می‌بخشد که مردان نمی‌توانند اختلال خوردن داشته باشند.
مردان گاهی از مراکز درمان اختلالات خوردن کنار گذاشته می‌شوند.
اختلالات خوردن ممکن است در مردان علائم متفاوتی نسبت به زنان داشته باشد.
معیارهای تشخیص اختلال خوردن اغلب مبتنی بر جنسیت است.
پزشکی و جامعه هر دو (به اشتباه) تا حد زیادی به اختلالات خوردن به عنوان یک موضوع کاملاً زنانه نگاه کرده‌اند. در واقع، تا آخرین نسخه DSM-5-TR، از دست دادن قاعدگی برای رعایت تمام معیارهای بی‌اشتهایی لازم بود.
علیرغم این کلیشه که عمدتاً زنان هستند که مشکلات مربوط به تصویر بدن و اختلال در غذا خوردن را تجربه می‌کنند، بسیاری از مردان یک اختلال خوردن را مدیریت می‌کنند یا آن را مدیریت کرده‌اند. این اختلالات خوردن ممکن است به دلایل منحصر به فردی ایجاد شود و به روش‌های متفاوتی نسبت به زنان ظاهر شود، اما همیشه اینطور نیست.
برای بررسی بیشتر این موضوع، اجازه دهید به چند مورد از اختلالات غذایی رایج‌تر مانند بی‌اشتهایی، پرخوری عصبی و پرخوری که در مردان تشخیص داده می‌شود، نگاهی بیندازیم.
بی‌اشتهایی عصبی در مردان
مطالعات اخیر نشان می‌دهد مردان تقریباً 25 درصد از موارد اختلالات خوردن از جمله بی‌اشتهایی عصبی را تشکیل می‌دهند. با این حال، مردان مبتلا به بی‌اشتهایی، بیشتر از زنان با انگ شدید مواجه می‌شوند یا تشخیص داده نمی‌شوند.
جنسیت نقش مهمی در این دارد که پسران و مردانی که بی‌اشتهایی را مدیریت می‌کنند، ممکن است حتی در هنگام دریافت کمک به درستی درمان نشوند. والدین پسران نوجوان گزارش می‌دهند که بیمارستان‌های محلی نتواسته‌اند آنها را برای ارزیابی و درمان به متخصصان یا روانشناسان ارجاع دهند.
در حالی که برخی از مردان مبتلا به اختلال خوردن دچار بی‌اشتهایی می‌شوند، این اختلال در مردان کمتر از سایر اختلالات خوردن است، مانند مواردی که شامل پرخوری می‌شود.
اختلال پرخوری یا پرخوری عصبی
مطالعات نشان می‌دهد که مردانی که اختلال در غذا خوردن را تجربه می‌کنند، به جای گرسنگی خوردن، بیشتر غذا می‌خورند. تخمین زده می‌شود که تقریباً چهل درصد از افرادی که به اختلالات پرخوری تشخیص داده می‌شوند، مردان و پسران هستند.
شیوع بیشتر پرخوری در میان مردان دارای عادات غذایی نامنظم ممکن است به فشارهای اجتماعی مرتبط باشد که مردان را به خوردن آزادانه تشویق می‌کند و در عین حال زنان را تشویق می‌کند تا خود را محدود کنند. برای بسیاری از پسران و مردان، پرخوری ممکن است ناشی از میل به قوی بودن و حجیم بودن باشد که منجر به وضعیتی به نام بیگورکسی یا بدشکلی عضلانی شود.
دیسمورفی عضلانی، نوعی اختلال بدشکلی بدن
دیسمورفی عضلانی اغلب به عنوان اختلال خوردن شناخته نمی‌شود، اما به نوعی اختلال در تصویر بدن مربوط است و بیشتر مردان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در حالی که زنان نیز ممکن است دچار این مشکل شوند، این اختلال بیشتر در مردان شایع است که در آن فرد احساس می‌کند بدنشان آنقدر که باید بزرگ و عضلانی نیست. این افراد بیشتر تمایل دارند از مکمل‌ها، استروئیدها، ورزش شدید و رژیم‌های غذایی که به طور مصنوعی حجم عضلات را افزایش می‌دهد، استفاده کنند.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
