پشه های ناقل ویروس لا کراس در جنگل‌های آمریکا زندگی می‌کنند و در طول ماه‌های گرم سال به راحتی این بیماری را منتقل می‌کنند. این بیماری می‌تواند عواقب جدی برای مغز، از جمله التهاب و آسیب‌های نورونی به همراه داشته باشد، به‌ویژه در کودکان و افراد زیر ۲۰ سال.
به گزارش خط سلامت پشه‌هایی که ناقل ویروس لا کراس هستند، در مناطق جنگلی آمریکا زندگی می‌کنند و بیشتر در نواحی شمال غرب میانه، مید-آتلانتیک و جنوب شرقی ایالات متحده یافت می‌شوند. اگرچه این بیماری نادر است، اما در صورت بروز می‌تواند منجر به التهاب خطرناک مغز شود.
ویروس لا کراس چیست و چه کسانی در معرض خطر هستند؟
بیماری ویروس لا کراس یک عفونت ویروسی نادر است که از طریق گزش پشه آلوده به انسان منتقل می‌شود. نام این بیماری برگرفته از شهرستان لا کراس در ایالت ویسکانسین است؛ جایی که نخستین موارد آن در دهه ۱۹۶۰ ثبت شد.
سالانه بین ۳۰ تا ۹۰ مورد از این بیماری در آمریکا گزارش می‌شود که حدود ۶۰٪ آن‌ها مردان و ۹۰٪ نیز کودکان و نوجوانان زیر ۲۰ سال هستند.
چگونه ویروس منتقل می‌شود؟
ویروس لا کراس معمولاً در ماه‌های گرم سال، از اواخر بهار تا اوایل پاییز، که جمعیت پشه‌ها افزایش می‌یابد، منتقل می‌شود. نوعی پشه جنگلی به نام Aedes triseriatus ناقل اصلی این ویروس است که در حفره‌های درختان و ظروف آب راکد تخم‌ریزی می‌کند.
افرادی که در نزدیکی مناطق جنگلی زندگی می‌کنند یا فعالیت‌هایی مانند کمپینگ، کوهنوردی یا کار در فضای سبز دارند، بیشتر در معرض گزش این پشه‌ها هستند.
ویروس چگونه بر بدن تأثیر می‌گذارد؟
پس از ورود ویروس به بدن، ممکن است وارد سیستم عصبی مرکزی و مغز شده و نورون‌ها را تخریب کند. با این حال، ویروس از انسان به انسان منتقل نمی‌شود و حتی پشه‌ها نمی‌توانند آن را از انسان‌های آلوده دریافت کنند؛ چون میزان ویروس در خون افراد آن‌قدر بالا نیست. انسان‌ها در این چرخه نقش «میزبان نهایی» را دارند.
علائم بیماری چیست؟
در اغلب موارد، افراد پس از گزش هیچ علائمی را تجربه نمی‌کنند. اما در موارد معدود، علائمی مانند تب، سردرد، حالت تهوع و استفراغ بین ۳ تا ۱۰ روز پس از گزش ظاهر می‌شود.
در کودکان، خطر پیشرفت بیماری بیشتر است و ممکن است ویروس منجر به آنسفالیت یا التهاب مغز شود. حدود ۷۵٪ از موارد آنسفالیت لا کراس در کودکان دیده شده است. هرچند میزان مرگ‌ومیر کمتر از ۱٪ است، اما بین ۵ تا ۱۵٪ از بهبودیافتگان ممکن است دچار تشنج‌های طولانی‌مدت شوند.
آیا درمان یا واکسنی وجود دارد؟
متأسفانه نه درمان خاصی برای این بیماری وجود دارد و نه واکسنی برای پیشگیری از آن. تنها راه مقابله با بیماری، مراقبت‌های حمایتی در بیمارستان برای افراد دارای علائم شدید است.
چطور از خودمان محافظت کنیم؟
پیشگیری بهترین راه مقابله است. برای کاهش خطر گزش پشه‌ها:
از اسپری‌های دافع پشه استفاده کنید.
در فضای باز، لباس‌های پوشیده مانند آستین‌بلند و شلوار بپوشید.
از حضور در مناطق پرپشه، به‌ویژه در نزدیکی آب‌های راکد و جنگل‌ها، خودداری کنید.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا (CDC) تأکید می‌کند که آگاهی و مراقبت شخصی، مهم‌ترین ابزار در برابر این بیماری پنهان اما خطرناک است.
ویروس لا کراس می‌تواند آسیب‌های جدی به مغز وارد کند، به‌ویژه در مواردی که منجر به التهاب مغز یا آنسفالیت می‌شود. این التهاب می‌تواند عواقب خطرناکی به دنبال داشته باشد، از جمله:
آسیب به نورون‌ها: ویروس لا کراس وارد سیستم عصبی مرکزی، به‌ویژه مغز، می‌شود و در آنجا به نورون‌ها (سلول‌های عصبی) حمله می‌کند. این آسیب می‌تواند عملکرد مغز را مختل کرده و منجر به مشکلات عصبی شود.
تورم مغز: التهاب ناشی از ویروس می‌تواند باعث تورم مغز شود که به‌طور مستقیم بر عملکرد مغزی تاثیر می‌گذارد و مشکلاتی مانند سردرد شدید، تشنج، اختلالات حافظه و حتی کاهش هوشیاری ایجاد می‌کند.
تشنج‌ها: بسیاری از افراد مبتلا به آنسفالیت ویروس لا کراس ممکن است پس از بهبودی اولیه دچار تشنج‌های مکرر شوند. این تشنج‌ها می‌توانند کیفیت زندگی را به شدت تحت تاثیر قرار دهند.
کاهش توانایی‌های شناختی: آسیب به مغز می‌تواند باعث مشکلات در یادگیری، حافظه و دیگر جنبه‌های عملکرد شناختی شود. در برخی موارد، ممکن است افراد پس از ابتلا به بیماری نتوانند به‌طور کامل به توانایی‌های شناختی سابق خود بازگردند.
مرگ نورون‌ها: در برخی موارد نادر، آسیب به مغز ممکن است به از بین رفتن دائمی نورون‌ها منجر شود، که می‌تواند اثرات طولانی‌مدتی بر توانایی‌های شناختی و حرکتی فرد بگذارد.
این آسیب‌ها معمولاً در کودکان زیر ۱۶ سال بیشتر مشاهده می‌شود و می‌تواند در برخی موارد به عوارض جدی‌تر یا مرگ نیز منتهی شود.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
