در قوز قرنیه ، قرنیه بهطور تدریجی به شکل مخروطی در میآید و به دلیل تغییر شکل آن، دید فرد تحت تأثیر قرار میگیرد. این بیماری معمولاً در سنین نوجوانی یا اوایل بیست سالگی آغاز میشود و بهطور عمده موجب کاهش کیفیت بینایی میشود.
به گزارش خط سلامت قوز قرنیه میتواند به مشکلاتی مانند تاری دید، حساسیت به نور و آستیگماتیسم شدید منجر شود و نیاز به درمان فوری و تخصصی دارد.
علل قوز قرنیه (کراتوکانوس)
علل قوز قرنیه (کراتوکانوس) هنوز بهطور کامل مشخص نشده است، اما تحقیقات نشان میدهند که چندین عامل میتوانند در بروز این بیماری نقش داشته باشند. برخی از این علل شامل عوامل ژنتیکی، محیطی و فیزیولوژیکی هستند. در ادامه، به بررسی مهمترین علل قوز قرنیه پرداخته میشود:
عوامل ژنتیکی: قوز قرنیه میتواند بهطور ارثی در خانوادهها منتقل شود. در بسیاری از موارد، افراد مبتلا به این بیماری معمولاً سابقه خانوادگی از ابتلا به کراتوکانوس دارند. این نشاندهنده نقش ژنتیک در توسعه بیماری است.
مالش مداوم چشمها: مالش زیاد و مداوم چشمها میتواند باعث تحریک و آسیب به قرنیه شود و فرآیند قوز قرنیه را تسریع کند. این آسیبها میتواند موجب نازکشدن و تغییر شکل قرنیه شود.
آلرژیها و التهابهای مزمن چشم: آلرژیهای شدید که باعث خارش و مالش چشمها میشوند، میتوانند در بروز قوز قرنیه موثر باشند. التهابهای مزمن و عفونتها نیز ممکن است نقش مهمی در بروز این بیماری ایفا کنند.
میزان بالای استرس اکسیداتیو: برخی تحقیقات نشان میدهند که استرس اکسیداتیو در قرنیه میتواند باعث آسیب به بافتهای چشم و نازک شدن آن شود. این امر به تغییر شکل قرنیه و بروز قوز قرنیه منجر میشود.
سایر بیماریهای چشمی: برخی از بیماریهای چشمی مانند سندرم داون، سندرم مارفان و بیماریهای بافت همبند میتوانند خطر ابتلا به قوز قرنیه را افزایش دهند.
سن: قوز قرنیه معمولاً در سنین نوجوانی یا اوایل دهه بیست سالگی شروع میشود. در این دوران، تغییرات هورمونی و رشد چشم میتواند تأثیرگذار باشد. با این حال، ممکن است بیماری در هر سنی ظاهر شود.
در نهایت، ترکیب این عوامل مختلف ممکن است باعث بروز قوز قرنیه در فرد شود، اما در برخی افراد علت خاصی برای بیماری قابل شناسایی نیست.
افراد در معرض خطر قوز قرنیه
افراد در معرض خطر قوز قرنیه (کراتوکانوس) معمولاً شامل کسانی هستند که به دلایل ژنتیکی، فیزیولوژیکی یا محیطی احتمال ابتلا به این بیماری را دارند. برخی از این گروهها به شرح زیر هستند:
افراد با سابقه خانوادگی: افرادی که در خانوادهشان سابقه ابتلا به قوز قرنیه یا سایر بیماریهای چشمی مشابه وجود دارد، بیشتر در معرض خطر این بیماری هستند. این نشاندهنده وجود عاملهای ژنتیکی موثر در توسعه قوز قرنیه است.
افراد مبتلا به آلرژیهای شدید: افرادی که دچار آلرژیهای چشمی یا سایر آلرژیهای شدید هستند، بیشتر ممکن است دچار قوز قرنیه شوند. آلرژیهای چشمی میتوانند باعث خارش و مالش چشمها شوند که این کار میتواند به آسیب به قرنیه و تغییر شکل آن منجر شود.
افراد با عادات نادرست در مراقبت از چشمها: مالش مداوم چشمها بهویژه در افراد حساس به حساسیتها یا افرادی که عادت دارند بدون توجه به وضعیت چشمهای خود آنها را مالش دهند، میتواند خطر ابتلا به قوز قرنیه را افزایش دهد. این رفتار میتواند به قرنیه فشار بیاورد و باعث نازک شدن و تغییر شکل آن شود.
افراد مبتلا به بیماریهای خاص: برخی بیماریهای خاص مانند سندرم داون، سندرم مارفان، بیماریهای بافت همبند و دیگر بیماریهای مرتبط با ضعف بافتهای بدن، خطر ابتلا به قوز قرنیه را افزایش میدهند. این بیماریها میتوانند به آسیب و ضعف بافتهای چشمی منجر شوند.
افراد دارای سابقه بیماریهای چشمی: افرادی که دچار مشکلات چشمی دیگر مانند آستیگماتیسم شدید، نزدیکبینی یا عفونتهای چشمی مزمن هستند، در معرض خطر قوز قرنیه قرار دارند. این مشکلات میتوانند فشار بیشتری به قرنیه وارد کنند و در نهایت منجر به تغییرات ساختاری آن شوند.
افراد جوان و در حال رشد: قوز قرنیه معمولاً در سنین نوجوانی یا اوایل بیست سالگی شروع میشود، بنابراین افراد جوانتر به ویژه در دوران رشد و تغییرات هورمونی در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
افراد مبتلا به استرس اکسیداتیو: استرس اکسیداتیو به وضعیت آسیبرسانی به سلولها از طریق رادیکالهای آزاد گفته میشود که در افراد با سیستم ایمنی ضعیف یا کسانی که دچار آسیبهای چشمی مکرر هستند، بیشتر مشاهده میشود. این وضعیت میتواند منجر به آسیب به قرنیه و ابتلا به قوز قرنیه شود.
افرادی که در گروههای بالا قرار دارند باید بهطور مرتب از سلامت چشمان خود مراقبت کرده و در صورت مشاهده علائم اولیه بیماری مانند تاری دید، حساسیت به نور یا تغییرات در شکل قرنیه، به پزشک متخصص مراجعه کنند.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است