یافته ها نشان می دهد در حالی که مزایای سلامتی برای هر ۲ نوع رفت وآمد فعال (با دوچرخه یا پیاده) مشاهده شد، قوی ترین مزایای سلامتی برای دوچرخه سوارانی مشاهده شد که در میان آنان خطر مرگ به هر دلیلی ۴۷ درصد کمتر بود.
به گزارش خط سلامت به گفته محققان، رفت وآمد فعال به عنوان یکی از عملی ترین و پایدارترین راه ها برای افزایش فعالیت بدنی روزانه در نظر گرفته می شود و شواهد زیادی در مورد مزایای سلامتی مرتبط با آن وجود دارد.
آنان اظهار کردند اما مجموعه شواهد موجود به دلیل دوره های کنترل کوتاه، گروه های سنی محدود و پیامدهای محدود سلامت با مشکل مواجه شده است.
در تلاشی برای جبران این کاستی ها، محققان از داده های ملی مطالعه طولی اسکاتلند استفاده کردند که بر اساس ۵ درصد از جمعیت اسکاتلند برگرفته از بازده های سرشماری در سال های ۱۹۹۱، ۲۰۰۱ و ۲۰۱۱ است.
محققان روی افراد ۱۶ تا ۷۴ ساله در سال ۲۰۰۱ تمرکز کردند که برای کار یا تحصیل به بریتانیا سفر کردند. پس از حذف برای داده های ناقص، تجزیه وتحلیل نهایی بر اساس ۸۲ هزار و ۲۹۷ نفر انجام شد.
از پاسخ دهندگان سرشماری خواسته شد که انتخاب کنند از کدام روش رفت وآمد برای طولانی ترین بخش از مسیر رفت وآمد معمولی خود استفاده می کنند. رفت وآمد فعال به صورت پیاده روی یا دوچرخه سواری و تمام روش های رفت وآمد دیگر به عنوان «غیرفعال» تعریف شد.
پاسخ ها به بستری شدن در بیمارستان ملی به دلایل مختلف، بیماری های قلبی عروقی، سرطان و تصادفات جاده ای، مرگ ومیر ناشی از همه اینها و نسخه هایی برای مسائل مربوط به سلامت روان (آرامبخش ها، داروهای ضد اضطراب و داروهای ضد افسردگی) از سال ۲۰۰۱ تا پایان ۲۰۱۸ مرتبط بود. عوامل مختلف بالقوه تأثیرگذار ازجمله سن، جنس، شرایط سلامتی قبلی و همچنین عوامل اجتماعی-اقتصادی و فاصله تا محل کار یا تحصیل در نظر گرفته شد.
بین سال های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۸، تعداد ۴۲۷۶ شرکت کننده(کمی بیش از ۵درصد از گروه مورد تحقیق) جان خود را از دست دادند که حدود نیمی از آنان به دلیل سرطان (۲۰۲۳؛ ۲.۵ درصد) درگذشتند.
حدود ۵۲ هزار و ۸۰۴ فرد(کمی بیش از ۶۴ درصد) در بیمارستان بستری شدند که از این تعداد ۹۶۶۳ (۱۲ درصد) به دلیل بیماری قلبی عروقی، ۵۹۳۹ (کمی بیش از هفت درصد) به دلیل سرطان و ۲۶۶۸ (کمی بیش از ۳درصد) پس از تصادف جاده ای بستری شدند.
در مجموع، بین سال های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۸، برای ۳۱ و ۶۶۶ شرکت کننده (۳۸.۵ درصد) داروی مرتبط با بیماری های قلبی عروقی و برای ۳۳ هزار و ۷۷۱ نفر (۴۱ درصد) دارویی برای سلامت روان ضعیف در مدت مشابه تجویز شد.
در مقایسه با افراد غیرفعال، کسانی که پیاده به محل کار یا تحصیل می رفتند، به احتمال زیاد زن و جوان تر بودند، آنان به صورت شیفتی کار می کردند، در مسافت های کوتاه تری رفت وآمد می کردند و در شهر زندگی می کردند. همچنین احتمال کمتری داشت که فرزندان وابسته داشته باشند و تمایل به داشتن درآمد خانوار کمتر و سطح تحصیلات پایین تری داشتند.
به طور مشابه، دوچرخه سواران به احتمال زیاد مرد، جوان تر و کارگر شیفتی بودند و در شهر زندگی می کردند و احتمال کمتری داشت که صاحب خانه یا مراقب باشند. پس از محاسبه عوامل بالقوه تأثیرگذار، رفت وآمد فعال با خطرات کمتر مرگ و بیماری روانی و جسمی در مقایسه با رفت وآمد «غیر فعال» همراه بود.
به طور خاص، رفت وآمد با دوچرخه با ۴۷ درصد کمتر خطر مرگ، ۱۰ درصد کمتر از هر نوع بستری در بیمارستان و ۲۴ درصد خطر کمتر از بستری شدن در بیمارستان برای بیماری های قلبی عروقی همراه بود.
همچنین با ۳۰ درصد کمتر خطر تجویز دارویی برای درمان بیماری های قلبی عروقی، ۵۱ درصد کمتر خطر مرگ بر اثر سرطان و ۲۴ درصد خطر کمتر بستری شدن در بیمارستان به دلیل این بیماری و همچنین ۲۰ درصد خطر کمتر تجویز دارو برای مشکلات سلامت روان همراه بود.
اما دوچرخه سواران ۲ برابر بیشتر از افراد غیرفعال در بیمارستان پس از تصادف جاده ای بستری شدند.
رفت وآمد عابران پیاده با ۱۱ درصد کمتر خطر بستری شدن در بیمارستان به هر دلیلی و ۱۰ درصد خطر کمتر بستری شدن در بیمارستان برای بیماری های قلبی عروقی همراه بود. همچنین به ترتیب با ۱۰ و ۷درصد خطرات کمتر تجویز داروهایی برای درمان بیماری های قلبی عروقی و مشکلات سلامت روان همراه بود.
این یک تحقیق مشاهده ای است و به این ترتیب، هیچ نتیجه گیری قطعی در مورد عوامل علّی نمی توان گرفت. محققان محدودیت های مختلفی را برای تحقیقات خود تصدیق می کنند. برای مثال، پاسخ های سرشماری فقط یک نقطه از زمان را منعکس می کنند و سطوح کلی فعالیت بدنی را شامل نمی شوند. داده های نسخه ای فقط از سال ۲۰۰۹ به بعد در دسترس بود.
آنان خاطرنشان کردند داده های سرشماری، سفرهای چندوجهی را نیز نشان نمی دهد که منجر به همپوشانی بالقوه بین افراد فعال و غیرفعال می شود.
اما با این وجود آنان نتیجه گرفتند این تحقیق شواهدی را تقویت می کند که رفت وآمد فعال دارای مزایای سلامتی در سطح جمعیت است و می تواند به کاهش عوارض و مرگ ومیر کمک کند. اینکه رفت وآمد دوچرخه سواران و عابران پیاده با خطرات کمتر تجویز دارو برای سلامت روان ضعیف مرتبط است، یافته مهمی محسوب می شود.
این یافته ها شواهد مستقیمی از مزایای سلامتی رفت وآمد فعال ارائه می هد و از سیاست فعلی حمایت می کند. این تحقیق ارتباط جهانی گسترده تری با تلاش ها برای کاهش انتشار کربن و تغییر روش های سفر فعال تر و پایدارتر دارد اما آنان هشدار دادند یافته ما مبنی بر اینکه دوچرخه سواران در مقایسه با افرادغیرفعال، ۲ برابر خطر آسیب دیدگی ترافیک جاده ای دارند، نیاز به زیرساخت دوچرخه سواری ایمن تر را تقویت می کند.
این یافته ها با نتایج تحقیقات قبلی مطابقت دارد و بر اهمیت ترویج سفر فعال برای بهبود سلامت عمومی تاکید می کند. افزایش فعالیت بدنی ناشی از رفت و آمد فعال به طور قابل توجهی به این نتایج مثبت سلامت کمک می کند.
نتایج این تحقیق در مجله سلامت عمومی BMJ منتشر شده است.
منابع
https://medicalxpress.com
https://www.news-medical.net
منبع: ایسنا
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
