عروسک ویرانه‌های ضاحیه بیروت صدای نسلی است که کودکی‌اش از دست رفته

 عروسک با لباس‌های خاک‌آلود و چشمانی که به‌نظر بی‌روح می‌آید، نماد کودکانی است که زیر آوار جنگ ، ترس و ویرانی گم شده اند.

به گزارش خط سلامت این عروسک زمانی شاید در دستان یک کودک بود، کودکی که دنیایش پر از خیال و شادی‌های کوچک بود. اما حالا، او از دنیای بازی‌ها و رویاها به دنیای تلخ واقعیت پرت شده، جایی که هیچ امنیت و آرامشی نیست. عروسک، تنها یادگار از لحظاتی است که شاید هرگز بازنگردد.

این تصویر تلخ‌تر از آن چیزی است که به‌نظر می‌رسد. عروسک به‌عنوان نماد کودکی و بی‌گناهی، در دل خرابه‌ها، پیامی از آسیب‌های روحی و روانی نهفته در پس جنگ‌ها و ویرانی‌ها دارد. کودکانی که مجبورند در میان آشفتگی و ناامنی بزرگ شوند، بخشی از دنیای کودکی‌شان را از دست می‌دهند. برای آنها، عروسک‌ها دیگر تنها ابزار بازی نیستند؛ بلکه نمایانگر از دست‌رفتن حس امنیت، امید و آرامش‌ است.

جنگ و ویرانی تنها ساختمان‌ها را فرو نمی‌ریزد، بلکه روح‌ها و رویاهای کوچک را نیز در هم می‌شکند. عروسک در میان خرابه‌ها، فریادی خاموش است، صدای نسلی که شاید کودکی‌اش برای همیشه از دست رفته باشد.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است