خودکمبینی ، انگار ویروسی است که آرامآرام به تمام بخشهای زندگیمان نفوذ میکند و اگر درمان نشود، میتواند به یک بیماری مزمن تبدیل شود.
به گزارش خط سلامت، ما در اینجا سه استراتژی مؤثر را معرفی میکنیم که میتواند به شما کمک کند تا بیاعتمادی و تردید به خود را به فرصتی برای رشد تبدیل کنید.
۱. ریسک هدفمندانه
بیپروایی معمولاً بار معنایی منفی دارد، اما اگر بهطور هدفمند استفاده شود، میتواند به عنوان پادزهری برای خودکمبینی عمل کند. هنرمند معروف، مارینا آبراموویچ، با آثار جسورانهاش شناخته میشود. او در یکی از اجراهایش به مدت ۱۶ روز، هر روز هشت ساعت بیحرکت نشسته و در اجرای دیگری با همبازیاش به مدت یک ساعت به شدت برخورد داشت. آبراموویچ در کتاب خاطراتش اعتراف میکند که قبل از هر اجرا از ترس فلج میشد، اما عشقش به هنر او را به جلو میبرد. این روش میتواند در همه جنبههای زندگی، از چالشهای کاری تا شبکهسازی، کاربرد داشته باشد.
۲. جستجوی فضاهای آزاد
احساس نیاز به نقش بازی کردن حتی در کنار دوستان میتواند منجر به تردید اجتماعی شود. زیدی اسمیت، نویسنده مشهور، این احساس را به خوبی توصیف میکند و بر اهمیت یافتن فضاهایی تأکید میکند که در آنها بتوانید خود واقعیتان را نشان دهید. او میگوید: «هرجایی که مجبور نباشید نقش بازی کنید، آنجا آزادی است.» وقتگذرانی در چنین فضاهایی به سلامت روانی شما کمک میکند و باید آن را به بخشی از زندگیتان تبدیل کنید.
۳. پرورش ذهنیت آزمایشهای جسورانه
عمل به عنوان پادزهر اضطراب عمل میکند و همین موضوع در مورد خودکمبینی نیز صادق است. کارل اووه کناسگارد، نویسنده معروف، با وجود تردیدهایش، ذهنیت آزمایش و کنجکاوی را در پیش گرفت و به نوشتن کتابهایش به عنوان یک آزمایش نگاه کرد. این رویکرد به او کمک کرد تا تمرکز خود را از خودکمبینی به کشف خلاقانه تغییر دهد.
نتیجهگیری
وقتی هنرمندانی مانند آبراموویچ و کناسگارد نیز با خودکمبینی مواجه هستند، نشان میدهد که این احساس غیرقابل اجتناب است. اما با یادگیری از افرادی که راهی برای غلبه بر آن پیدا کردهاند، میتوانیم از احساسات منفی به نفع خود بهرهبرداری کنیم. این توانایی، نشانهای از هوش هیجانی بالا است.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است