پاسخ‌های ممکن به پارادوکس فرمی
به گزارش خط سلامت محققان به ارائه پاسخ‌های مختلفی برای این معما پرداخته‌اند. یکی از ساده‌ترین پاسخ‌ها این است که شاید حیات در کیهان نادر است و فواصل زمانی و مکانی برای برقراری ارتباط بسیار زیاد است. برخی نظریات عجیب‌تر نیز مطرح شده، از جمله اینکه بیگانگان ما را در نوعی باغ‌وحش کهکشانی نگه داشته‌اند. دیگران بر این باورند بیگانگان به‌جای رقابت برای منابع، گونه‌های دیگر را نابود می‌کنند و به همین دلیل همه سعی می‌کنند ساکت بمانند.
عمر کوتاه تمدن‌های تکنولوژیک
مطالعه جدیدی که به تازگی منتشر شده، به بررسی این موضوع می‌پردازد که تمدن‌های بیگانه ممکن است قبل از اینکه فرصتی برای برقراری ارتباط با حیات هوشمند دیگر پیدا کنند، نابود شوند. بر اساس این مطالعه، تمدن‌های هوشمند به دلیل تغییرات اقلیمی و چالش‌های دیگر ممکن است در بازه‌های زمانی بسیار کوتاه از نظر نجومی از بین بروند.
تیم پژوهشگران در این مقاله بیان می‌کند: «تحلیل ما نشان می‌دهد اگر نرخ رشد انرژی حدود یک درصد در سال باشد، حداکثر طول عمر این تکنوسفرهای فرضی در مقایسه با تکامل ستارگان بسیار کوتاه است.»
تکنوسفر و تأثیرات آن
تکنوسفر به زیرساخت‌ها و فناوری‌های ساخته‌شده توسط انسان اشاره دارد که برای تولید و توزیع انرژی و اطلاعات به کار می‌روند. حداکثر طول عمر و دوام تکنوسفرها بسته به نوع ستاره‌ها تنها چند صد سال است. اگر تمدن‌ها حداکثر هزار سال دوام بیاورند و نسبتاً نادر باشند، احتمال کشف حضور آن‌ها بسیار کم است.
تمدن‌هایی که دیگر وجود ندارند
این بدان معنا نیست که ما قادر به دریافت سیگنال‌هایی از چنین تمدن‌هایی نیستیم، اما ممکن است وقتی آن‌ها را دریافت کنیم، آن تمدن‌ها مرده یا مدت‌ها پیش از بین رفته باشند. دانشمندان احتمال می‌دهند که کشف حیات بیگانه ممکن است از طریق مشاهده آثار تخریب‌های ناشی از تمدن‌ها پیش از نابودی آن‌ها امکان‌پذیر باشد.
امید به آینده: همزیستی و کاهش مصرف انرژی
اگرچه سناریوهای بدبینانه در این زمینه وجود دارد، اما نویسندگان مطالعه راه‌های دیگری را برای تمدن‌های پیشرفته بررسی کرده‌اند. آن‌ها به گزینه‌هایی مانند تغییر اتمسفر یا جابه‌جایی سیاره به مداری مطلوب‌تر اشاره کرده و همچنین به این فرض پرداخته‌اند که تمدن‌ها ممکن است با یادگیری همزیستی با محیط خود و کاهش مصرف انرژی، طول عمر خود را به طور چشمگیری افزایش دهند.
ماناسوی لینگام، اخترفیزیکدان و یکی از نویسندگان این مطالعه، به پایگاه اینترنتی «لایو ساینس» گفته است: «اگر گونه‌ای انتخاب کند که به تعادل برسد و یاد بگیرد که در هماهنگی با محیط خود زندگی کند، آن گونه و نسل‌های آینده‌اش ممکن است تا یک میلیارد سال زنده بمانند.»
نتیجه‌گیری
به نظر می‌رسد که ما به جای نگران بودن از وجود «ارواح فضایی»، باید بر روی چگونگی همزیستی با محیط خود تمرکز کنیم تا بتوانیم از سرنوشت مشابهی جلوگیری کنیم. اصل این مطالعه به زبان انگلیسی در پایگاه پیش‌انتشار arXiv همرسان شده است.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
