میزان رادون در یک منطقه بستگی به ترکیب زمین‌شناسی و سطح اورانیوم در خاک دارد. به‌طور کلی، قرار گرفتن در معرض رادون به عنوان یک عامل خطر شناخته‌شده برای سرطان ریه ، به ویژه در افرادی که سیگار می‌کشند، در نظر گرفته می‌شود. بنابراین، ارزیابی و کنترل سطوح رادون در محیط‌های زندگی و کار برای حفاظت از سلامت عمومی مهم است.
به گزارش خط سلامت اخیرا یک تحقیق نشان داده است حتی سطوح پایین رادون ممکن است خطر ابتلا به سرطان خون را در کودکان افزایش دهد.
قرار گرفتن در معرض گاز رادون و ابتلا به سرطان در کودکان
تحقیقات جدید نشان می‌دهد حتی سطوح پایین گاز رادون، یک گاز رادیواکتیو طبیعی، ممکن است با افزایش خطر ابتلا به سرطان خون، به‌ویژه لوسمی، در کودکان مرتبط باشد. متیو بوزیگر، استادیار بهداشت در دانشگاه ایالتی اورگان و محقق اصلی این مطالعه، با بررسی سطوح رادون در بیش از 700 شهرستان در 14 ایالت ایالات متحده، ارتباطی بین غلظت‌های پایین این گاز و افزایش موارد سرطان خون در کودکان یافته است. این مطالعه به‌عنوان یکی از بزرگترین تحقیقات در نوع خود شناخته می‌شود و نشان‌دهنده اهمیت بررسی عوامل محیطی در بروز سرطان‌های دوران کودکی است.
رادون محصول جانبی تجزیه اورانیوم است و به‌راحتی می‌تواند به سطوح خطرناک برسد. با وجود این‌که آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده توصیه می‌کند زمانی که غلظت رادون به 148 بکرل در هر متر مکعب هوا برسد، اقدامات کاهشی انجام شود، این مطالعه نشان می‌دهد خطر ابتلا به سرطان خون حتی در غلظت‌های کمتر از نیمی از این سطح نیز وجود دارد. بوزیگر و تیمش معتقدند نیاز به تحقیقات بیشتر برای تأیید این یافته‌ها و بررسی اثرات رادون بر سلامتی وجود دارد.
علایم لوسمی در کودکان
سرطان خون از نوع لوسمی در کودکان می‌تواند با مجموعه‌ای از علائم و نشانه‌ها همراه باشد. برخی از این علائم عبارتند از:
خستگی و ضعف: کودکان مبتلا به لوسمی ممکن است احساس خستگی شدید و ضعف کنند که معمولاً با استراحت بهبود نمی‌یابد.
تب و عفونت‌های مکرر: لوسمی می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تحت تأثیر قرار دهد و باعث افزایش خطر عفونت‌های مکرر و تب شود.
کبودی و خونریزی آسان: کودکان ممکن است به راحتی کبود شوند یا دچار خونریزی‌های غیرعادی، مانند خونریزی بینی یا خونریزی لثه‌ها شوند.
درد استخوان و مفاصل: برخی از کودکان مبتلا به لوسمی از دردهای استخوانی و مفصلی شکایت می‌کنند.
تورم غدد لنفاوی: غدد لنفاوی در نواحی گردن، زیر بغل و کشاله ران ممکن است متورم شوند.
کاهش اشتها و کاهش وزن: کودکان ممکن است به دلیل علائم عمومی یا احساس ناخوشی، از خوردن غذا خودداری کنند و کاهش وزن داشته باشند.
تنگی نفس و مشکلات تنفسی: اگر تعداد گلبول‌های قرمز خون کاهش یابد، ممکن است کودک دچار تنگی نفس یا مشکلات تنفسی شود.
تغییرات پوست: برخی از کودکان ممکن است دچار ضایعات پوستی، رنگ‌پریدگی یا علائم دیگر مربوط به خونریزی شوند.
اگر والدین هر یک از این علائم را در کودک خود مشاهده کردند، باید به پزشک مراجعه کنند تا بررسی‌های لازم انجام شود و در صورت لزوم، درمان مناسب آغاز گردد.
گاز رادون چیست؟
گاز رادون یک گاز رادیواکتیو و بی‌بو است که در نتیجه تجزیه طبیعی اورانیوم در خاک، سنگ و آب تولید می‌شود. این گاز به راحتی می‌تواند به داخل ساختمان‌ها نفوذ کند و در فضای بسته تجمع یابد. رادون از نظر شیمیایی به عنوان یک گاز نجیب طبقه‌بندی می‌شود و در نتیجه، در حالت طبیعی تمایل به واکنش با سایر عناصر ندارد.
میزان رادون در یک منطقه بستگی به ترکیب زمین‌شناسی و سطح اورانیوم در خاک دارد. به‌طور کلی، سطح بالای رادون در مناطق با سنگ‌های متراکم و غنی از اورانیوم بیشتر مشاهده می‌شود. قرار گرفتن در معرض رادون به عنوان یک عامل خطر شناخته‌شده برای سرطان ریه، به ویژه در افرادی که سیگار می‌کشند، در نظر گرفته می‌شود. بنابراین، ارزیابی و کنترل سطوح رادون در محیط‌های زندگی و کار برای حفاظت از سلامت عمومی مهم است.
خاک و سنگ‌ها: گاز رادون به طور طبیعی در نتیجه تجزیه اورانیوم در خاک و سنگ‌های حاوی اورانیوم تولید می‌شود. در مناطقی با سنگ‌های غنی از اورانیوم، سطح رادون ممکن است بالاتر باشد.
ساختمان‌ها: رادون می‌تواند از طریق شکاف‌ها، ترک‌ها و درزها به داخل ساختمان‌ها نفوذ کند. این گاز معمولاً در فضاهای زیرزمینی، مانند زیرزمین‌ها و گاراژها، تجمع می‌یابد.
آب: رادون می‌تواند در منابع آب زیرزمینی وجود داشته باشد و می‌تواند از طریق آب آشامیدنی به داخل خانه‌ها نفوذ کند. این مسئله به ویژه در مناطقی که آب‌های زیرزمینی از طریق سنگ‌های حاوی اورانیوم تأمین می‌شوند، اهمیت دارد.
محیط‌های طبیعی: افرادی که در مناطق نزدیک به معادن اورانیوم یا مناطقی با منابع طبیعی غنی از اورانیوم زندگی می‌کنند، ممکن است در معرض سطوح بالای رادون قرار گیرند.
سیستم‌های تهویه: سیستم‌های تهویه و گرمایشی که هوای آلوده را به داخل ساختمان می‌کشند، می‌توانند سطح رادون را در داخل خانه افزایش دهند.
به طور کلی، افرادی که در مکان‌های با سطوح بالای رادون زندگی می‌کنند یا به دلایل محیطی در معرض این گاز قرار دارند، باید اقدامات لازم برای کاهش خطرات ناشی از آن را انجام دهند.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
