علایم آلوده شدن به ویروس ماربورگ

ویروس ماربورگ باعث تب هموراژیک می‌شود، یک بیماری شدید که منجر به خونریزی داخلی و خارجی، تب بالا و نارسایی اعضای بدن می‌گردد.

به گزارش خط سلامت این ویروس از طریق تماس مستقیم با مایعات بدن افراد مبتلا، مانند خون، عرق، بزاق یا ادرار، و یا از طریق تماس با سطوح یا اشیایی که با این مایعات آلوده شده‌اند، منتقل می‌شود. همچنین، برخی از حیوانات، به‌ویژه خفاش‌های میوه‌خوار، می‌توانند میزبان طبیعی این ویروس باشند و آن را به انسان منتقل کنند.

علایم آلوده شدن به ویروس ماربورگ

ویروس ماربورگ علائمی مشابه با ویروس ابولا ایجاد می‌کند و بیماری ناشی از آن معمولاً به سرعت پیشرفت می‌کند. علائم اولیه ممکن است شبیه به آنفولانزا باشد، اما با پیشرفت بیماری، وضعیت فرد به سرعت بدتر می‌شود. در ادامه علائم اصلی بیماری ماربورگ آورده شده است:

تب بالا و ناگهانی

معمولاً اولین علامت است و با سردرد شدید و احساس خستگی شدید همراه است.

ضعف شدید

خستگی مفرط و احساس ضعف شدید به گونه‌ای که فرد ممکن است نتواند فعالیت‌های روزمره خود را انجام دهد.

درد عضلانی و مفصلی

درد شدید در عضلات و مفاصل که از علائم اولیه بیماری است.

سردرد و درد پشت چشم

سردردهای شدید که گاهی با درد پشت چشم‌ها همراه است.

استفراغ، اسهال و درد شکم

این علائم معمولاً چند روز پس از بروز تب ظاهر می‌شوند و ممکن است منجر به کم‌آبی شدید بدن شوند.

خونریزی داخلی و خارجی

خونریزی از لثه‌ها، بینی، چشم‌ها و حتی در برخی موارد خونریزی داخلی، مانند دستگاه گوارش و ادرار. این خونریزی معمولاً در مراحل پیشرفته بیماری رخ می‌دهد.

راش پوستی

در برخی موارد، بیماران ممکن است دچار لکه‌ها یا راش‌های پوستی شوند.

اختلالات عملکردی ارگان‌ها

با پیشرفت بیماری، مشکلاتی مانند نارسایی کلیه، کبد، و سایر اعضای حیاتی ممکن است رخ دهد.

شوک و اختلالات سیستم عصبی مرکزی

در موارد شدید، بیمار ممکن است وارد حالت شوک شود و علائمی مانند گیجی، تحریک‌پذیری و حتی کما را تجربه کند.

علائم این بیماری بسیار جدی و خطرناک هستند و در صورت عدم درمان می‌تواند به مرگ فرد منجر شود.

روش های پیشگیری از ویروس ماربورگ

پیشگیری از ویروس ماربورگ با توجه به ماهیت واگیردار و کشنده آن بسیار مهم است، به‌ویژه در مناطق یا شرایطی که احتمال شیوع بیماری وجود دارد. در حال حاضر هیچ واکسن خاصی برای ویروس ماربورگ وجود ندارد، بنابراین پیشگیری بیشتر بر پایه اقدامات بهداشتی و کنترل انتقال است. برخی از روش‌های پیشگیری عبارتند از:

اجتناب از تماس با حیوانات آلوده

خفاش‌های میوه‌خوار به عنوان میزبان طبیعی ویروس ماربورگ شناخته شده‌اند. اجتناب از تماس با خفاش‌ها، خصوصاً در غارها یا مناطقی که این حیوانات زندگی می‌کنند، اهمیت دارد.

همچنین اجتناب از مصرف گوشت حیوانات وحشی (به‌خصوص گوشت خفاش و میمون) در مناطق پرخطر توصیه می‌شود.

استفاده از تجهیزات حفاظتی

در شرایطی که افراد با بیماران یا افراد مشکوک به ماربورگ در تماس هستند (مانند کارکنان بهداشتی)، استفاده از تجهیزات حفاظتی مانند دستکش، ماسک، روپوش و عینک ضروری است.

به‌خصوص در بیمارستان‌ها و مراکز بهداشتی، رعایت دقیق پروتکل‌های بهداشتی و استفاده از وسایل حفاظت شخصی (PPE) برای پیشگیری از انتقال از بیمار به کارکنان بهداشتی اهمیت بالایی دارد.

رعایت اصول بهداشتی و شستشوی مکرر دست‌ها

شستن مکرر دست‌ها با آب و صابون، به‌خصوص پس از تماس با مایعات بدن فرد بیمار یا محیط‌های آلوده، یکی از مهم‌ترین راه‌های جلوگیری از انتقال ویروس است.

استفاده از ضدعفونی‌کننده‌های حاوی الکل نیز در مکان‌هایی که امکان شستشوی دست وجود ندارد، موثر است.

کنترل و مهار شیوع بیماری

در صورتی که فردی به ویروس ماربورگ مبتلا شود، باید فوراً در قرنطینه قرار گیرد تا از انتقال به سایر افراد جلوگیری شود.

تماس نزدیک با افراد مبتلا، به‌ویژه با مایعات بدن آنان (مانند خون، عرق، بزاق و غیره)، باید کاملاً محدود شود.

تشخیص سریع و اقدامات درمانی برای مهار شیوع ویروس در جوامع یا مراکز بهداشتی بسیار حیاتی است.

 کنترل شیوع در مراکز بهداشتی

بیمارستان‌ها باید پروتکل‌های دقیقی برای مدیریت بیماران مبتلا به ماربورگ داشته باشند و محیط را به‌صورت مداوم ضدعفونی کنند.

ایزوله کردن بیماران و استفاده از تجهیزات حفاظت شخصی توسط کارکنان درمانی برای جلوگیری از انتقال ویروس ضروری است.

با توجه به خطرناک بودن ویروس ماربورگ و فقدان درمان‌های خاص، رعایت این اقدامات بهداشتی و پیشگیرانه برای جلوگیری از شیوع آن بسیار مهم است.

چه کسانی بیشتر در معرض ویروس ماربورگ  هستند؟

افرادی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به ویروس ماربورگ هستند معمولاً در تماس مستقیم یا غیرمستقیم با منبع ویروس قرار دارند. به دلیل نحوه انتقال این ویروس، برخی گروه‌های خاص بیش از دیگران در معرض خطر قرار دارند. در اینجا به افراد و شرایطی که بیشتر در معرض ابتلا به ویروس ماربورگ هستند، اشاره می‌کنم:

کارکنان بهداشتی و درمانی

پزشکان، پرستاران، و سایر کارکنان بیمارستان‌ها و مراکز بهداشتی که با بیماران مبتلا به ماربورگ در تماس هستند، به دلیل تماس نزدیک با بیماران و مایعات بدن آنها (مانند خون، بزاق، ادرار و مدفوع) در معرض خطر بالاتری قرار دارند.

در صورت عدم استفاده از تجهیزات حفاظتی مناسب، احتمال انتقال ویروس به این افراد بیشتر می‌شود.

افراد در تماس با حیوانات آلوده

افرادی که در مناطق بومی ویروس ماربورگ زندگی می‌کنند و در تماس با خفاش‌های میوه‌خوار یا سایر حیوانات وحشی هستند، در معرض خطر بالاتری قرار دارند. این حیوانات ممکن است حامل طبیعی ویروس باشند و می‌توانند آن را به انسان منتقل کنند.

شکارچیان حیوانات وحشی یا افرادی که گوشت این حیوانات را مصرف می‌کنند نیز در معرض خطر هستند.

اعضای خانواده بیماران

اعضای خانواده و افرادی که با فرد مبتلا در یک خانه زندگی می‌کنند، به دلیل تماس نزدیک با بیمار و مایعات بدن او، در معرض خطر انتقال ویروس قرار دارند.

به‌خصوص اگر این افراد از بیمار مراقبت کنند یا در مراحل پیشرفته بیماری که خونریزی و استفراغ رخ می‌دهد، تماس نزدیکی داشته باشند، خطر بالاتری وجود دارد.

سفرکنندگان به مناطق پرخطر

افرادی که به مناطقی سفر می‌کنند که ویروس ماربورگ در آنجا شایع است، به ویژه مناطق جنگلی یا روستایی در آفریقا که زیستگاه خفاش‌های میوه‌خوار هستند، در معرض خطر بالاتری قرار دارند.

همچنین گردشگرانی که به غارها یا معادن خاصی که ممکن است خفاش‌های آلوده در آنها زندگی کنند، می‌روند، بیشتر در معرض این ویروس قرار دارند.

برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است