روش‌های درمان سندرم آرنج گلف باز و علل آن

التهاب ناشی از سندرم آرنج گلف باز ، معمولاً در قسمت داخلی آرنج رخ می‌دهد و به همین دلیل به آن اپیکوندیلیت داخلی نیز می‌گویند.

به گزارش خط سلامت سندرم آرنج گلف باز، برخلاف اسمش، تنها مختص گلف‌بازان نیست و هر فردی که فعالیت‌هایی را انجام می‌دهد که به مچ دست و آرنج فشار وارد می‌کند، ممکن است به آن مبتلا شود.

علائم سندرم آرنج گلف باز

درد در قسمت داخلی آرنج

 این درد معمولاً هنگام گرفتن اشیاء، چرخاندن مچ دست یا انجام فعالیت‌های روزمره تشدید می‌شود.

حساسیت به لمس

ناحیه داخلی آرنج ممکن است به لمس حساس باشد.

احساس ضعف در دست

ممکن است در انجام کارهایی که نیاز به گرفتن محکم اشیاء دارند، احساس ضعف کنید.

سفتی آرنج

ممکن است احساس سفتی و محدودیت در حرکت آرنج داشته باشید.

علل سندرم آرنج گلف باز

استفاده بیش از حد از عضلات ساعد

انجام فعالیت‌هایی که نیاز به حرکت مکرر مچ دست و آرنج دارند، مانند تایپ کردن، نقاشی کشیدن، یا نواختن برخی سازهای موسیقی، می‌تواند به این عارضه منجر شود.

حرکات تکراری

انجام حرکات تکراری با مچ دست و آرنج، مانند پیچاندن آچار یا زدن چکش، می‌تواند به تاندون‌ها آسیب برساند.

ضربه مستقیم به آرنج

ضربه مستقیم به آرنج نیز می‌تواند باعث التهاب تاندون‌ها شود.

روش‌های درمان سندرم آرنج گلف باز

سندرم آرنج گلف باز، یک عارضه شایع است که با التهاب تاندون‌های اطراف آرنج مشخص می‌شود. خوشبختانه روش‌های درمانی مختلفی برای بهبود این عارضه وجود دارد. در ادامه به بررسی هر یک از این روش‌ها می‌پردازیم:

استراحت

یکی از مهم‌ترین مراحل درمان، استراحت دادن به آرنج است. سعی کنید از انجام فعالیت‌هایی که باعث تشدید درد می‌شوند، خودداری کنید. این کار به تاندون‌های ملتهب فرصت می‌دهد تا بهبود یابند.

یخ درمانی

استفاده از کمپرس یخ به مدت 15 تا 20 دقیقه چندین بار در روز می‌تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند. یخ درمانی را می‌توانید با قرار دادن یک کیسه یخ پیچیده شده در پارچه بر روی ناحیه دردناک انجام دهید.

داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)

داروهایی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن می‌توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند. این داروها به صورت قرص، کپسول یا ژل موجود هستند. قبل از مصرف هر دارویی، حتما با پزشک خود مشورت کنید.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی نقش بسیار مهمی در درمان سندرم آرنج گلف باز دارد. فیزیوتراپیست با استفاده از تمرینات خاص، به تقویت عضلات اطراف آرنج و بهبود دامنه حرکتی کمک می‌کند. همچنین، فیزیوتراپیست می‌تواند تکنیک‌های ماساژ و درمان‌های دستی را برای کاهش درد و التهاب به کار ببرد.

تزریق کورتیکوستروئید

در مواردی که درد شدید و مزمن باشد، پزشک ممکن است تزریق کورتیکوستروئید را تجویز کند. کورتیکوستروئیدها داروهای ضدالتهابی قوی هستند که به کاهش التهاب و درد کمک می‌کنند.

استفاده از آتل یا بریس

استفاده از آتل یا بریس می‌تواند به ثابت نگه داشتن آرنج و کاهش فشار روی تاندون‌های ملتهب کمک کند. این ابزارها معمولاً برای مدت کوتاهی استفاده می‌شوند.

طب سوزنی

برخی افراد از طب سوزنی برای تسکین درد و کاهش التهاب استفاده می‌کنند. اگرچه مکانیسم دقیق اثر طب سوزنی مشخص نیست، اما بسیاری از افراد از این روش درمانی رضایت دارند.

جراحی

در موارد بسیار نادر و زمانی که درمان‌های دیگر موثر نباشند، ممکن است به جراحی نیاز باشد. جراحی معمولاً شامل برداشتن بافت‌های آسیب دیده و ترمیم تاندون‌ها است.

توجه: انتخاب روش درمانی مناسب به عوامل مختلفی مانند شدت علائم، علت اصلی بیماری و شرایط عمومی بیمار بستگی دارد. بنابراین، قبل از شروع هر گونه درمانی، حتما با پزشک خود مشورت کنید.

برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است