تحقیق جدید متخصصان در مورد اختلال خوردن / مردان خوشحال نباشند

اختلال خوردن یکی از اختلالات روانی نسبتا شناخته شده است که شیوع آن در جمعیت زنان بیشتر از مردان است.

به گزارش خط سلامت ابتلا به اختلال خوردن در میانسالی، سیر مزمن این اختلال را نشان می دهد، چرا که در تاریخچه زندگی این زنان میانسال، معمولا سابقه ابتلا به اختلال خوردن در دوران نوجوانی یا جوانی به چشم می خورد.

اختلال خوردن؛ علایم و شیوع

اختلال خوردن به دلیل تغییر هورمونی ناشی از تولید مثل و بلوغ ایجاد می شود. به همین دلیل، برخی از محققان فرض می کنند نوسانات هورمونی که در یائسگی رخ می دهد نیز یک عامل خطر برای ایجاد یا حفظ اختلالات خوردن در میانسالی در زنان است.

اختلال خوردن در زنان میانسال

تحقیقات نشان می دهد حدود 3.6 درصد از زنان 40 تا 50 ساله هر سال دچار اختلال خوردن می شوند. به گفته دکتر هالی گریشکات- Holly Grishcott- متخصص اختلالات خوردن میانسالی، زنان میانسال مبتلا به اختلالات خوردن به سه دسته تقسیم می شوند:

کسانی که سال ها با اختلال خوردن دست و پنجه نرم کرده اند و به دنبال درمان نیستند.

کسانی که در نوجوانی یا جوانی دچار اختلال خوردن بودند و بهبود یافتند، اما در میانسالی اختلال خوردن مجدد عود کرده است.

کسانی که برای اولین بار در میانسالی دچار اختلال خوردن می شوند.

اختلالات خوردن در مردان میانسال

مطالعات اختلالات خوردن را با تمرکز کامل روی زنان بررسی کرده و مردان را به طور کامل نادیده گرفته اند. به همین دلیل ، اطلاعات کمی در مورد شیوع اختلالات خوردن میانسالی در مردان وجود دارد.

میزان شیوع مادام العمر اختلال خوردن برای مردان 45 تا 59 ساله بر اساس داده های تکمیلی از نظرسنجی ملی بیماری امریکا به ترتیب 0 ، 1.3 و 2.7 درصد برای بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی بود. میزان شیوع 12 ماهه اختلالات خوردن در میانسالی برای مردان مسن بین 0.2 تا 1.6 درصد تخمین زده شد. یک مطالعه روی مردان میانسال مبتلا به اختلالات خوردن نشان داد درصد قابل توجهی ورزش بیش از حد انجام می دهند کمک کند ، که می تواند در این جمعیت بسیار خطرناک باشد زیرا احتمال زمین خوردن و شکستگی را بالا می برد.

علل اختلال خوردن

علل اختلالات خوردن در افراد مسن به خوبی قابل درک نیست. دلیل اصلی این است که یک تصور کلی وجود دارد که اختلالات خوردن فقط بر دختران نوجوان تأثیر می گذارد. با این حال ، شواهد فزاینده ای وجود دارد که نشان می دهد اختلالات خوردن مختص افراد زیر 30 سال نیست.

یکی از ویژگی های رایج اختلالات خوردن این است که علایم آن با افزایش سن پیچیده ترمی شود، به ویژه در فرهنگ هایی که جوانی اغلب به عنوان معیار زیبایی ارائه می شود. افزایش وزن ناشی از افزایش سن و تغییرات در ترکیب بدن-از جمله افزایش چربی بدن، کاهش سفتی پوست ، توزیع مجدد چربی و تغییر شکل بدن و کاهش متابولیسم- می تواند باعث شود بسیاری از زنان (و احتمالاً مردان نیز) از عملکرد خود ناراضی باشند که می تواند منجر به عادات غذایی ناسالم شود.

عوامل استرس زا و اختلال خوردن

علاوه بر تغییرات هورمونی، برخی عوامل استرس زای مشخص نیز در میانسالی وجود دارد که می تواند باعث ظهور یا ظهور مجدد اختلال خوردن شود:

مشکلات در روابط مانند طلاق یا خیانت

مرگ شریک یا همسر

بازنشستگی یا از دست دادن شغل

سندرم آشیانه خالی

مراقبت از والدین سالخورده

نداشتن پس انداز مناسب برای بازنشستگی

غم و اندوه از جمله مرگ والدین ، فرزند بزرگسال یا دوست

مقابله با افزایش بیماری

عدم اشتیاق به زندگی

تلاش برای جلب توجه اعضای خانواده

پیر شدن و مواجه شدن با مرگ

پیامدهای منفی اختلال خوردن

هرچه سن بالاتر می رود، بدن سخت تر از اثرات مخرب اختلالات خوردن دور می شود و برای کسانی که سالها به اختلال خوردن دچار بوده اند، ممکن است این عوارض افزایش یابد. طیف گسترده ای از پیامدهای بالقوه پزشکی مرتبط با اختلالات خوردن عبارتند از:

پوکی استخوان

افزایش خطر ابتلا به فشار خون بالا

افزایش خطر ابتلا به دیابت

مشکلات قلبی مانند آریتمی ، بیماری قلبی و نارسایی قلبی

کم خونی

مشکلات شناختی

ناهنجاری های الکترولیت

مشکلات کلیوی

عوامل رفتاری و راه های درمان

تحقیقات زیادی در زمینه درمان اختلالات خوردن در بیماران میانسال وجود ندارد. یک مطالعه نشان داد که تنها 27 درصد از زنان میانسالی که معیارهای تشخیص اختلال خوردن را داشتند، تحت درمان قرار گرفتند.

درمان شناختی رفتاری اغلب به عنوان خط اول درمان اختلالات خوردن در نظر گرفته می شود، افکار غیرواقعی در مورد غذا و ظاهر را به چالش می کشد و کمک می کند تا الگوهای فکری سازنده تری را توسعه دهید. به طور خاص، مداخلات مبتنی بر تغییرات مربوط به سن در بدن، ارزش خود، پذیرش بدن و مراقبت از خود را مورد بررسی قرارمی دهند. برای اثرگذاری در درمان اختلالات خوردن، تحقیقات زیادی انجام شده است.

درمان گروهی

ایجاد ارتباط و به اشتراک گذاشتن تجربیات به افراد اجازه می دهد تا در میانسالی با اختلال خوردن دست و پنجه نرم کنند و ببیند که تنها نیست. گروه درمانی می تواند منبع عالی درمان و حمایت از افرادی باشد که مبتلا به پرخوری عصبی یا اختلال پرخوری هستند.

درمان مبتنی بر خانواده

برای کمک به بهبود اختلال خوردن کمک خانواده از جمله والدین، شرکا و فرزندان مهم است

درمان بین فردی

این نوع روان درمانی می تواند به شما در بینش درباره مسائلی مانند تغییر نقش، از دست دادن و روابط حل نشده که ممکن است زمینه ساز اختلال خوردن و تمرکز بیش از حد بر تصویر بدن باشد، کمک می کند.

درمان تغذیه ای

یک متخصص تغذیه می تواند به شما در یادگیری (یا یادگیری مجدد) اجزای یک رژیم سالم کمک کند و شما را برای ایجاد تغییرات مورد نیاز ترغیب کند.

از آنجا که اختلالات خوردن یک بیماری روانی است ، تیم درمانی باید شامل یک متخصص بهداشت روانی مانند روانشناس یا روانپزشک ، و همچنین یک پزشک مراقبت های اولیه و متخصص تغذیه باشد.

یک فرد میانسال ممکن است به دلیل باور نادرست افراد مسن دچار اختلالات خوردن، تمایلی به پذیرش و درخواست کمک نداشته باشد. حتی ممکن است شرم و خجالت ناشی از تجربه چیزی باشد که اغلب به اشتباه "مشکل نوجوانان" تلقی می شود.

علاوه بر این، تشخیص ممکن است در میان ارائه دهندگانی که عادت به مشاهده اختلالات خوردن در این گروه سنی ندارند، سریع نباشد، اما کمک در دسترس است و بهبود امکان پذیر است.اگر در دوران میانسالی دچار اختلال خوردن شده اید، مهم است بدانید که تنها نیستید

 افراد دیگری نیز مانند شما با علائم اختلال خوردن با مراحل بهبودی دست و پنجه نرم می کنند. در حالی که بهبود می تواند یک چالش جسمی و روحی باشد، اما با حمایت مناسب امکان پذیر است. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.