برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی ، تمایز عشق و دوره شیدایی اختلال دوقطبی می‌تواند پیچیده باشد؛ زیرا سرخوشی و هیجان‌های وابسته به عشق می‌توانند در دوره‌های شیدایی یا هیپومانیا ظاهر شوند.
به گزارش خط سلامت شناخت تمایز بین عشق واقعی و شیدایی دوقطبی برای افرادی که با این اختلال مواجه هستند، از اهمیت زیادی برخوردار است. شیدایی در اختلال دوقطبی می‌تواند به تصمیمات تکانشی و روابط ناسالم منجر شود، در حالی که عشق واقعی بر اساس دقت، ارتباط و احترام متقابل ساخته می‌شود. در این مقاله، به بررسی تفاوت‌ها و شباهت‌های این دو حالت پرداخته شده و راهکارهایی برای جلوگیری از آسیب‌های احتمالی ارائه می‌شود.
شیدایی: عشق یا اختلال دوقطبی؟
در یک مطالعه که توسط گروهی از روانپزشکان انجام شد، بررسی‌هایی در مورد معمای عشق و شیدایی صورت گرفت. یکی از اعضای این گروه، دکتر الیزابت هاس، توضیح می‌دهد شناخت تفاوت‌ها می‌تواند از تصمیم‌گیری‌های نادرست در روابط جلوگیری کند. او توضیح می‌دهد که در حالت هیپومانیک یا شیدایی، افراد ممکن است خود را عاشق احساس کنند، اما انتخاب‌های شان می‌تواند بر اساس وضعیت روانی ناپایدار آنها باشد.
چگونه شیدایی احساسات را تقویت می‌کند؟
دکتر دیوید گلدنبرگ، روانپزشک بالینی در کالج پزشکی ویل کورنل، پیشنهاد می‌دهد که هنگام ورود به یک رابطه جدید، بهتر است افراد احساسات خود را بررسی کرده و از تکانشگری خودداری کنند. او بیان می‌کند در مراحل اولیه روابط، به‌ویژه هنگامی که هیجان و شور و شوق زیاد است، می‌توان به راحتی درک نکرد که آیا این احساسات به‌طور واقعی از عشق ناشی می‌شود یا از شیدایی.
دکتر گلدنبرگ و همکارانش در مقاله‌ای به نام "در حال و هوای عشق"، تفاوت‌هایی بین عشق واقعی و شیدایی هیپومانیک را توضیح می‌دهند. آنها بر این نکته تأکید می‌کنند که در شیدایی، فرد بیشتر خود را در مرکز توجه قرار می‌دهد و به دنبال جلب توجه و تأیید دیگران است.
عشق و شیدایی در مغز
تحقیقات نشان داده‌اند که در مراحل اولیه عشق، همان مسیرهای پاداش مغزی فعال می‌شود که در اعتیاد نیز مشاهده می‌شود. همچنین در افرادی که دچار شیدایی می‌شوند، تفاوت‌هایی در سطح فاکتور رشد عصبی و فعالیت نواحی مغز وجود دارد که نشان می‌دهد مغز آنها به‌طور متفاوتی به احساسات شدید پاسخ می‌دهد.
چه تفاوتی بین عشق و شیدایی دو قطبی وجود دارد؟
عشق و دوره شیدایی در اختلال دوقطبی می‌توانند احساسات مشابهی ایجاد کنند، اما تفاوت‌های زیادی دارند. در اینجا به بررسی این تفاوت‌ها می‌پردازیم:
1. شدت احساسات
عشق: در حالت عاشقانه، احساسات ممکن است شدید و هیجان‌انگیز باشند، اما معمولاً در محدوده‌های طبیعی و متناسب با وضعیت عاطفی فرد قرار دارند. فرد عاشق ممکن است از شادی، محبت و علاقه عمیق به شخص دیگری برخوردار باشد، اما این احساسات از کنترل او خارج نمی‌شود.
دوره شیدایی: در اختلال دوقطبی، شیدایی به شدت بیشتر و غیرقابل کنترل است. فرد در این دوره‌ها ممکن است احساساتی بسیار شدید، پر انرژی، خوش‌بینی غیرواقعی و بی‌پروا داشته باشد. این احساسات می‌توانند به حدی شدید شوند که فرد به خطرات عمده‌ای مانند تصمیمات بی‌پروا یا رفتارهای جنسی بیش از حد وارد شود.
مدت زمان و پایداری
عشق: احساسات عاشقانه معمولاً به تدریج و به‌طور طبیعی رشد می‌کنند و در طول زمان، با شناخت بیشتر از فرد مقابل و ارتباط عاطفی مستحکم‌تر، پایدار می‌مانند.
دوره شیدایی: دوره شیدایی در اختلال دوقطبی به طور ناگهانی شروع شده و می‌تواند برای چند روز تا چند هفته ادامه یابد. این حالت به‌طور معمول از بین می‌رود و به دوره افسردگی تبدیل می‌شود.
رفتار و تصمیم‌گیری
عشق: در عشق، فرد معمولاً با در نظر گرفتن سلامتی عاطفی و جسمانی خود و طرف مقابل، تصمیمات آگاهانه می‌گیرد. این تصمیمات منطقی و بر اساس احترام متقابل است.
دوره شیدایی: در دوره شیدایی، فرد ممکن است تصمیمات بی‌پروا بگیرد که هیچ منطق یا ارزیابی عواقب آنها وجود ندارد. برای مثال، ممکن است فرد در این دوره به طور غیرعادی ریسک‌پذیر شود یا بدون تفکر به مسائل جدی رفتار کند.
احساسات فیزیکی و جسمانی
عشق: در عشق، فرد ممکن است احساسات جسمانی مثبت مانند افزایش ضربان قلب یا حس خوشبختی را تجربه کند، اما این احساسات معمولاً در سطح طبیعی قرار دارند و بر روی زندگی روزمره تأثیر نمی‌گذارند.
دوره شیدایی: در شیدایی، احساسات جسمانی به شدت افزایش می‌یابد. ممکن است فرد احساس بی‌خوابی، انرژی زیاد، عصبی شدن یا تحریک‌پذیری را تجربه کند که بر توانایی او برای عملکرد طبیعی تأثیر می‌گذارد.
خطرات و آسیب‌ها
عشق: عشق به‌طور معمول به سلامت روانی و فیزیکی فرد آسیبی نمی‌زند. اما ممکن است در بعضی موارد به دلایل مختلف منجر به احساسات منفی و استرس شود.
دوره شیدایی: دوره شیدایی می‌تواند به مشکلات جدی منجر شود. فرد ممکن است در این دوره‌ها رفتارهایی انجام دهد که به روابط شخصی، شغل، وضعیت مالی یا سلامت او آسیب بزند.
در نهایت، تفاوت اصلی این است که عشق یک احساس طبیعی و متوازن است که در محدوده‌های عاطفی قابل کنترل باقی می‌ماند، در حالی که شیدایی یک وضعیت روانی است که از کنترل فرد خارج شده و می‌تواند باعث رفتارهای خطرناک و آسیب‌زننده به خود و دیگران شود.
نتیجه‌گیری
افراد مبتلا به اختلال دوقطبی باید دقت کنند که در دوران هیپومانیک یا شیدایی، احساسات شدیدشان ممکن است واقعیت نداشته باشد و به‌جای تصمیم‌گیری‌های تکانشی، بهتر است به احساسات خود با دقت و آگاهی نگاه کنند. این می‌تواند به پیشگیری از روابط ناپایدار و تصمیمات پرخطر کمک کند.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
