مطالعه‌ای که در دانشگاه کونکوردیا کانادا انجام شد، با استفاده از روش‌های تصویربرداری عصبی، به بررسی ویژگی‌های مغز در افراد دو زبانه و یک‌زبان پرداخته است. نتایج نشان داد هیپوکامپوس در افراد دو زبانه مبتلا به آلزایمر ، به وضوح بزرگ‌تر از هیپوکامپوس در افراد یک‌زبان هم‌سن و هم‌سطح آموزشی بوده است.
بهد گزارش خط سلامت این یافته‌ها به مفهوم "نگهداری مغز" اشاره دارد و نشان می‌دهد دوزبانه بودن ممکن است به عنوان یک عامل حمایتی در برابر تغییرات مرتبط با پیری و بیماری‌های مغزی عمل کند. از آنجایی که ارتباطات اجتماعی و فعالیت‌های ذهنی می‌توانند به حفظ سلامت مغز کمک کنند، نتایج این تحقیق بر اهمیت یادگیری زبان‌های جدید و ارتقای تعاملات اجتماعی برای بهبود کیفیت زندگی در دوران پیری تأکید می‌کند.
دوزبانگی و کاهش پیامدهای منفی ناشی از آلزایمر
تحقیقات اخیر انجام‌شده در دانشگاه کونکوردیا نشان می‌دهد که توانایی صحبت کردن به دو زبان می‌تواند به طور مثبت بر سلامت مغز تأثیر بگذارد و به ویژه در برابر بیماری آلزایمر از آن حفاظت کند. در این مطالعه، محققان با استفاده از تکنیک‌های تصویربرداری عصبی به بررسی ساختار مغز افراد دو زبانه و یک‌زبان پرداخته‌اند. یافته‌های آنها نشان می‌دهد که در مقایسه با افراد یک‌زبان، هیپوکامپوس (بخشی از مغز که با یادگیری و حافظه مرتبط است) در افراد دو زبانه بزرگ‌تر و سالم‌تر است، حتی زمانی که از نظر سن، تحصیلات و عملکرد شناختی مشابه هستند.
اهمیت هیپوکامپوس
هیپوکامپوس یکی از مناطق کلیدی در مغز است که در یادگیری و حافظه نقش دارد و تحت تأثیر بیماری آلزایمر قرار می‌گیرد. یافته‌های این مطالعه نشان‌دهنده وجود "نگهداری مغز" در افراد دو زبانه است، به این معنا که مغز این افراد توانسته است به طور بهتری با تغییرات و آسیب‌های مرتبط با پیری و بیماری‌های مغزی مانند آلزایمر کنار بیاید. به عبارت دیگر، این افراد ممکن است دارای یک "ذخیره مغزی" بیشتر باشند که به آنها کمک می‌کند تا با تغییرات منفی در مغز بهتر مقابله کنند.
سه مؤلفه اصلی تاب‌آوری مغز
این مطالعه به سه مفهوم اصلی تاب‌آوری مغز اشاره دارد: نگهداری مغز، ذخیره مغز و ذخیره شناختی.
نگهداری مغز به توانایی مغز برای حفظ ساختار و عملکرد خود در طول زمان اشاره دارد. دوزبانگی و فعالیت‌های ذهنی می‌توانند به این فرآیند کمک کنند.
ذخیره مغز به اندازه و ساختار مغز مربوط می‌شود. مغزهایی که حجم و ظرفیت بیشتری دارند، می‌توانند عملکردهای عادی خود را حتی در شرایط آسیب یا آتروفی حفظ کنند.
ذخیره شناختی به قابلیت مغز برای استفاده از مسیرهای جایگزین برای حفظ عملکرد خود در صورت آسیب دیدن اشاره دارد. این به توانایی مغز برای جبران آسیب و استفاده از مناطق دیگر مغز برای انجام کارکردهایی مانند زبان یا حافظه مرتبط است.
پیامدهای اجتماعی و شناختی
این تحقیق بر اهمیت درگیر بودن اجتماعی و شناختی تأکید دارد. صحبت کردن به چند زبان یکی از روش‌هایی است که می‌تواند به بهبود سلامت مغز و تأخیر در شروع بیماری‌های مغزی کمک کند. پژوهشگران بر این باورند که دوزبانگی می‌تواند نقش مهمی در حفظ سلامت مغز ایفا کند و باعث تقویت ارتباطات اجتماعی و تعاملات ذهنی در دوران پیری شود.
به طور خلاصه، این مطالعه نشان می‌دهد که یادگیری و تسلط بر زبان‌های مختلف می‌تواند نه تنها به عنوان یک مهارت شناختی، بلکه به عنوان یک ابزار مؤثر در حفاظت از مغز در برابر بیماری‌های مرتبط با سن و به‌ویژه آلزایمر عمل کند.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
