چگونه استقلال بیش از حد به سلامت روان شما آسیب می زند؟

استقلال افراطی می‌تواند به چالش‌های جدی در زندگی شخصی و حرفه‌ای منجر شود و افراد را در انزوا و خستگی روانی فرو ببرد. در این مقاله، با ارائه نکات و راهکارهای عملی، به شما نشان می‌دهیم که چگونه می‌توانید به تدریج کمک گرفتن از دیگران را یاد بگیرید و روابط خود را تقویت کنید.

به گزارش خط سلامت با پذیرش کمک و حمایت از دیگران، می‌توانید احساس تنهایی و فشار را کاهش دهید و به یک زندگی متعادل و شاد دست یابید.

منظور از استقلال افراطی چیست؟

استقلال افراطی به معنای وابستگی بیش از حد به خود به حدی است که هیچ‌گاه از دیگران درخواست کمک یا حمایت نمی‌شود. کمک‌های مالی، روانی، جسمی یا عاطفی از جمله اشکال حمایت هستند.

این نوع رفتار معمولاً نشان‌دهنده‌ی انزجار شدید از وابستگی، ناتوانی در درخواست یا پذیرش کمک و تمایل به انجام همه چیز به تنهایی، حتی زمانی که این بار سنگینی باشد یا نیازی به آن نباشد، است. افراد با استقلال افراطی حاضرند با رفاه جسمی یا روانی خود بازی کنند، اما حاضر نیستند از دیگران کمک بگیرند.

آیا استقلال افراطی نوعی پاسخ به تروما است؟

استقلال افراطی ممکن است به نوعی به عنوان یک پاسخ به تروما مرتبط باشد. افرادی که به آنها خیانت شده، رها شده‌اند یا در گذشته به اندازه کافی کمک دریافت نکرده‌اند، ممکن است به عنوان یک استراتژی مقابله‌ای، بیش از حد مستقل شوند تا خود را در برابر آسیب‌ها محافظت کنند. استقلال افراطی می‌تواند همچنین نتیجه‌ی مشکلات مالی شدید در دوران کودکی، خانواده‌های ناکارآمد، آزار در خانه یا مدرسه و عدم توجه والدین باشد.

عوارض جانبی استقلال بیش از حد

عملکرد بیش از حد خودکفا یا استقلال افراطی می‌تواند عواقب خاصی داشته باشد. برخی از اثرات منفی استقلال افراطی شامل موارد زیر است:

خستگی

افراد به دلیل مسئولیت‌های بیش از حد، به سرعت دچار خستگی جسمی و روانی می‌شوند. وقتی که شما همه چیز را به تنهایی مدیریت می‌کنید، به طور طبیعی احساس خستگی و کمبود انرژی خواهید کرد. این می‌تواند فضای کمی برای وقت‌گذرانی شخصی شما باقی بگذارد و عدم داشتن آن، شما را خسته و ناامید خواهد کرد.

ممکن است در روابط ایجاد فاصله کند

افراد با استقلال افراطی همچنین از درخواست کمک یا حمایت اجتناب می‌کنند، که می‌تواند به ایجاد فاصله در روابط با دوستان، خانواده و همکاران منجر شود. وقتی به صراحت از پیشنهاد کمک دیگران خودداری می‌کنیم، می‌توانیم شخص مقابل را آزرده خاطر کنیم. دیگران ممکن است این عمل را نادانی ما بدانند یا اینکه فکر کنند فرد مقابل کافی نیست که به ما کمک کند. این می‌تواند به روابط ما آسیب بزند، زیرا عزیزان ما نیکوکاران ما هستند و فقط برای کمک به ما در بهبود زندگی‌مان جلو می‌آیند.

 منجر به افزایش استرس می شود

استقلال افراطی احساس تنهایی، استرس، اضطراب و افسردگی را تشدید می‌کند. تلاش ما برای مستقل بودن همیشه ممکن است پس از مدتی ما را به نقطه‌ای برساند که احساس تنهایی یا افسردگی کنیم. پس از انکار مداوم پیشنهادات دیگران برای کمک، ممکن است در فضایی بسیار تنها قرار بگیریم که هیچ‌کس نیست تا در زمان نیاز به ما کمک کند.

ممکن است فضای رشد را محدود کند

رد کردن کمک می‌تواند شانس‌های شما برای رشد شخصی و کسب دانش از دیگران را کاهش دهد. ما همیشه از طریق مشاهده یا بودن در کنار افرادی که از ما جلوتر هستند، چیزهای زیادی یاد می‌گیریم. وقتی همیشه در حالت انکار باقی می‌مانیم، همچنین تمایل داریم که فضای رشد شخصی خود را محدود کنیم. این به این دلیل است که تعامل اجتماعی کمتر ما را کمتر مستعد یادگیری و پیشرفت در زمینه‌هایی که دچار نقص هستیم می‌کند.

مشکلات در تنظیم و پذیرش

استقلال افراطی ممکن است منجر به تفکرات و فرآیندهای شناختی شود که هم سخت و هم انعطاف‌ناپذیر هستند، که می‌تواند منجر به مشکلات تنظیم و عدم پذیرش شود. وقتی فقط در فضای خود زندگی می‌کنیم، به طرز قابل توجهی به سبک زندگی و تفکر خود عادت می‌کنیم. و بودن در آنجا برای مدت طولانی احتمالاً ما را سخت و غیرقابل انعطاف می‌کند. بنابراین، زمانی که مجبور به وارد کردن افراد دیگر به زندگی خود هستیم، چه به صورت شخصی و چه حرفه‌ای، برای ما سخت خواهد بود که به شیوه‌های زندگی آنها سازگار شویم.

علاوه بر این، این می‌تواند منجر به این شود که آنها در همه جنبه‌های زندگی‌شان، از جمله روابط، شغل و فعالیت‌های روزمره، کمال‌گرا شوند.

روش های مقابله با استقلال افراطی 

اگر احساس می‌کنید که ویژگی‌های فردی با استقلال افراطی را دارید، این آگاهی می‌تواند به شما کمک کند تا بهتر عمل کنید و به مسئله به‌طور مناسب رسیدگی کنید. در اینجا چند راه برای مقابله با استقلال افراطی آورده شده است:

خوداندیشی

تجربیات و تروماهای گذشته‌تان را بررسی کنید تا به ریشه‌های استقلال افراطی پی ببرید. شما باید به گذشته خود بپردازید تا الگوهایی را شناسایی کنید که شما را به فردی که امروز هستید تبدیل کرده‌اند. آنها را شناسایی کنید و با اقدامات و تفکرات تغییر یافته سعی کنید از این حلقه رفتار آشنا که به منطقه راحتی شما تبدیل شده است، رها شوید.

تغییر تدریجی

با پذیرش کمک در کارهای کوچک آغاز کنید و به تدریج تمایل خود را برای وابستگی به دیگران افزایش دهید. تغییر خود هرگز آسان نیست و سخت‌ترین کار است. به آرامی شروع کنید تا به تغییرات بزرگ‌تر در زندگی بروید. این به شما کمک می‌کند از احساس غرق شدن جلوگیری کنید.

کمک‌های حرفه‌ای یک درمانگر می‌تواند به بررسی مشکلات اساسی بپردازد و تکنیک‌هایی را برای تقویت اعتماد و کاهش ترس از نشان دادن ضعف ارائه دهد. تکنیک‌های درمانی مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) به شما در تغییر الگوهای فکری کمک می‌کند که منجر به تغییر رفتار می‌شود.

همچنین تمرکز خود را بر ایجاد اعتماد در روابط نزدیک قرار دهید و درباره نیازها و نگرانی‌های خود صادق باشید. رد کردن کمک از دیگران ممکن است ناشی از این باشد که ما آنها را ناتوان یا ناکافی می‌دانیم. به عزیزانتان حداقل یک شانس بدهید تا نشان دهند که قادر به کمک هستند.

ایجاد مرزهای مشخص 

مهارت ایجاد مرزهای سالم که به ترویج هر دو نوع وابستگی و استقلال کمک کند، را بیاموزید. هنگامی که به کمک نیاز دارید، کمک بگیرید اما در تلاش برای تغییر خود افراط نکنید. اگر احساس می‌کنید که می‌توانید همه چیز را به تنهایی مدیریت کنید، این موضوع را به روشنی به طرف مقابل بیان کنید و سعی نکنید با قبول کمک، آنها را راضی کنید.

تمرین برای مسئولیت‌ها

به واگذاری مسئولیت‌ها به دیگران عادت کنید و بپذیرید که همکاری می‌تواند سودمند باشد. اگر می‌توانید بخشی از کار را انجام دهید و به کمک نیاز دارید، با کمال میل مسئولیت‌ها را واگذار کنید.

توجه به خود

به خود توجه کنید و درک کنید که درخواست کمک گام مثبتی به سمت زندگی متعادل است، نه نشانه‌ای از ضعف. نسبت به خودتان مهربان باشید در حالی 

برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است