افسانه های مربوط به بیماری های روانی

افسانه‌ها و باورهای غلطی که در رابطه با سلامت روان وجود دارد، اغلب ریشه در نگرش‌های اجتماعی و فرهنگی دارند و می‌توانند باعث ایجاد تبعیض، انگ و احساس شرم در افراد مبتلا به اختلالات روانی شوند.

به گزارش خط سلامت از همین رو، شناخت و رد این افسانه‌ها گامی مهم در جهت بهبود نگرش جامعه نسبت به سلامت روان و ترویج فرهنگ کمک‌ خواهی است.

افسانه های مربوط به بیماری های روانی

افسانه های زیادی در مورد سلامت روان وجود دارد که اغلب بر اساس سوءتفاهم یا اطلاعات نادرست شکل می گیرند. این افسانه ها می توانند باعث ایجاد تبعیض، ترس و مانع جویی در جستجوی کمک حرفه ای شوند. در ادامه، به بررسی و رد برخی از این افسانه های رایج می پردازیم:

بیماری های روانی نشانه ضعف شخصیت است: بیماری های روانی مانند هر بیماری جسمی دیگری، نتیجه عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، محیط و تجربه های زندگی است.

بیماری های روانی مسری هستند: بیماری های روانی از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شوند.

افراد مبتلا به بیماری های روانی خطرناک هستند: اکثر افراد مبتلا به بیماری های روانی هیچ خطری برای دیگران ندارند.

بیماری های روانی قابل درمان نیستند: بسیاری از بیماری های روانی با درمان های موثر قابل کنترل و مدیریت هستند.

افراد مبتلا به بیماری های روانی می توانند با اراده خود بهبود یابند: در حالی که اراده فرد در بهبودی نقش دارد، اما به تنهایی کافی نیست و اغلب به درمان حرفه ای نیاز است.

روان درمانی فقط برای افراد ضعیف است: روان درمانی یک ابزار قدرتمند برای بهبود سلامت روان و افزایش کیفیت زندگی است.

داروهای روانپزشکی اعتیادآور هستند: اگر داروها طبق تجویز پزشک مصرف شوند، خطر اعتیاد بسیار کم است.

روان درمانی و دارو درمانی با هم سازگار نیستند: اغلب اوقات، ترکیب روان درمانی و دارو درمانی بهترین نتایج را به همراه دارد.

یک بار مراجعه به روانشناس بالینی کافی است: بیماری های روانی ممکن است نیاز به درمان طولانی مدت داشته باشند.

درمانگران فقط به افراد گوش می دهند: درمان گران از تکنیک های مختلفی برای کمک به بهبود سلامت روان استفاده می کنند.

درباره بیماری های روانی نباید صحبت کرد: صحبت کردن درباره بیماری های روانی کمک می کند تا تابو شکنی شود و افراد احساس تنهایی نکنند.

بیماری های روانی فقط در افراد ضعیف اجتماعی رخ می دهد: بیماری های روانی می تواند در هر کسی رخ دهد، صرف نظر از وضعیت اجتماعی اقتصادی.

افراد مبتلا به بیماری های روانی باید از جامعه جدا شوند: افراد مبتلا به بیماری های روانی حق دارند در جامعه حضور داشته باشند و از خدمات اجتماعی بهره مند شوند.

افراد مبتلا به بیماری های روانی نمی توانند کار کنند: بسیاری از افراد مبتلا به بیماری های روانی توانایی کار کردن دارند.

بیماری های روانی در کودکی تشخیص داده نمی شوند: بسیاری از بیماری های روانی در کودکی قابل تشخیص و درمان هستند.

افراد مسن  به بیماری های روانی مبتلا نمی شوند: بیماری های روانی در هر سنی ممکن است رخ دهد.

افراد مبتلا به بیماری های روانی نمی توانند روابط سالم داشته باشند: با درمان مناسب، افراد مبتلا به بیماری های روانی می توانند روابط سالم و رضایت بخشی داشته باشند.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است