این شخصیت ها بیشتر به بی اشتهایی عصبی مبتلا می شوند

نوجوانان مبتلا به بی اشتهایی از افزایش وزن می ترسند و حداقل 15 درصد کمتر از وزن ایده آل خود هستند .

به گزارش خط سلامت آنها بر این باورند معیار اصلی ارزش خود، تصویر بدنی آنهاست. کارشناسان معتقدند بسیاری از دختران آمریکایی مبتلا به بولیمیک هستند و این مشکل را مخفی نگه داشته اند.

کدام نوجوان بیشتر به بی اشتهایی عصبی مبتلا می شود؟

مشخصات معمول یک فرد مبتلا به بی اشتهایی عصبی یک دختر نوجوان تا جوان است که کمال گرا، سخت کوش، درونگرا، مقاوم در برابر تغییر و به شدت خودانتقادگر است.

شیوع بی اشتهایی عصبی در نوجوانی چقدر است؟

مطالعات مشخص کرده اند که 2.7 درصد از نوجوانان در طول زندگی خود اختلال خوردن را تجربه می کنند . 13 درصد از نوجوانان تا سن 20 سالگی دچار اختلال خوردن می شوند. 3.8 درصد از نوجوانان زن و 1.5 درصد از مردان با اختلال خوردن دست و پنجه نرم می کنند.

افراد مبتلا به آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی دلمشغول رسیدن به اندامی بسیار لاغر هستند. این افراد در رابطه با تصویر بدن خود ادراک واقع بینانه ای ندارند و همواره وزن خود را بیشتر از پیزی که هست برآورد می کنند.

آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی و نوجوانی

پژوهش ها نشان داده است آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی، در بین نوجوانانی که تسلطی بر زندگی خود ندارند و مدام از جانب اطرافیانشان مورد بازخواست قرار می گیرند، شیوع بیشتری دارد.

در حقیقت آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی به نوجوانان مبتلا به آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی این امکان را می دهد که حداقل بر یک بخش از زندگی خود، که همان میزان غذای مصرفی است، کنترل داشته باشند.

آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی چیست؟

آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی یک اختلال غذایی بسیار جدی است که به‌موجب آن افراد به خود گرسنگی می‌دهند و می‌تواند زنان و مردان تمام گروه های سنی را تحت آسیب قرار دهد. این اختلال در زنان متداول‌تر از مردان است و در بازیگران، مدل‌ها و ورزشکارانی که ظاهر و وزنشان با اهمیت است بیشتر دیده می‌شود.

به گزارش سایت خانه مشاور، این افراد تمایل دارند در مدرسه یا محیط کار بسیار خوب عمل کنند اما از طرفی با عقده و ترس بزرگ می‌شوند. این مشکل در هر زمانی می‌تواند ایجاد شود اما معمولاً نزدیک سن بلوغ شروع می‌شود.

علت اصلی انورکسیا شناخته شده نیست اما محققان بر این باورند که ترکیب خصوصیات فردی، الگوی فکری، احساسی همچون فاکتورهای زیستی و محیطی می‌تواند موجب آن شده باشد.

سن شروع آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی 

معمولاً در جوانان در زمان آغاز بلوغ شروع می‌شود. این افراد دچار کاهش وزن شدید شده و این کاهش وزن معمولاً ۱۵ کیلوگرم پایین‌تر از وزن طبیعی فرد است. افراد مبتلا به آنورکسیا معمولاً افرادی بسیار لاغر هستند اما تصور می‌کنند که اضافه وزن دارند. کاهش‌وزن آنها به طرق مختلف حاصل می‌شود که برخی از متداول‌ترین آنها ورزش شدید، استفاده از داروهای ملین و نخوردن است.

تفکر پشت پرده آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی

ترس از چاق شدن، تفکر پشت پرده آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی است.

افراد مبتلا به این اختلال ترس و واهمه شدیدی از چاق شدن دارند و عادات غذایی آنها نیز از همین ترس ناشی می‌شود. آنورکسیا معمولاً دختران نوجوان را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد.

این افراد حتی بعد از اینکه وزن بسیار زیادی کم می‌کنند و بسیار لاغر می‌شوند این‌کار را تا بیمار شدن و حتی مرگ پیش می‌برند و تصور می‌کنند که هنوز اضافه وزن دارند. معمولاً عادات غذایی عجیبی دارند مثل امتناع از غذاخوردن در حضور دیگران. گاهی‌اوقات این افراد غذاهای بسیار سنگین و حجیمی برای دیگران آماده می‌کنند، اما خودشان هیچ از آن نمی‌خورند.

علل آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی 

به گفته متخصصان؛ هنوز علل بروز آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی ناشناخته است. محققان احتمال می ‌دهند که برخی از این عوامل شامل تعارضات خانوادگی و تعارضات جنسی، ترس بیمارگونه از اضافه وزن، اپیدمی لاغری به عنوان مُد روز و مظهر زیبایی‌ یا به عنوان یکی از علائم افسردگی یا اختلال شخصیت هستند .

عواملی که خطر ابتلا به این اختلال روانی را افزایش می‌ دهند، عبارت از فشار دوستان و همسالان یا فشار اجتماعی برای لاغر بودن، سابقه اضافه وزن مختصر، شخصیت تکامل طلب، وسواسی یا پیروزی‌ خواه، استرس روانی یا مشاغل خاص هستند .

گفته می‌شود که این اختلال در طبقات اجتماعی- اقتصادی بالاتر شایع‌تر است و آنهایی که در فعالیت‌هایی شرکت دارند که لاغر بودن مسئله مهمی است، مثل رقص، نمایش و دونده‌های استقامت، بیشتر به این اختلال دچار می‌شوند.

اگر یکی از اعضای خانواده شما هم دچار یک‌نوع اختلال غذایی است، باید بدانید که این افراد به حمایت بسیار زیادی نیاز دارند. حتماً باید به آنها توصیه کنید به یک متخصص تغذیه مراجعه کنند. باید آمادگی امتناع‌ها، مقاومت‌ها و حتی عصبانیت آنها را داشته باشید. یک پزشک یا مشاور می‌تواند به او کمک کند با مشکل خود مقابله کند.

پیامدهای منفی آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی 

آمارها نشان داده است یک درصد از دختران نوجوان در آمریکا مبتلا به آنورکسیا هستند و ۱۰ درصد از این افراد از آن جان خود را از دست می‌دهند. 

آنورکسیا خطرات بسیار زیادی را متوجه سلامتی می‌کند. این خطرات عبارتند از:جمع شدن استخوان‌ها، کمبود موادمعدنی، پایین بودن دمای بدن، نامنظم بودن ضربان قلب، نارسایی دائمی در رشد طبیعی، ایجاد پوکی استخوان و بولیمیا نرووسا (پرخوری عصبی)

خانم‌های مبتلا به اختلالات خورد و خوراک مانند آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی بیشتر دچار سقط‌ جنین می‌شوند و نوزادشان زودرس به‌دنیا می آید و درمعرض مشکلات سلامتی بسیاری قرار می گیرد .

علایم آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی 

برخی از نشانه‌های آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی عبارت است از :

کاهش وزن شدید طی چند هفته یا ماه

ادامه رژیم کم کالری با وجود لاغر بودن یا کاهش وزن

توجه بسیار به غذا، کالری، مواد مغذی یا آشپزی

ترس بسیار از افزایش وزن

–غذایی عجیب مانند پنهانی غذا خوردن

احساس چاق بودن با وجود لاغری

عدم توانایی ارزیابی درست وزن افراد

اثر بسیار وزن فرد روی ارزش فرد از نظر خود او

نا امیدی، ترس و اضطراب و تحریک پذیری

دوره‌های قاعدگی بی نظم

پیگیری رژیم‌های ایجادکننده اسهال یا ادرارآور

بروز مکرر بیماری

پوشیدن لباس گشاد برای پنهان کردن کاهش وزن

ورزش کردن شدید و اضطراری

احساس بی ارزشی و نا امیدی

کناره گیری از جوامع و انزوا

تشدید برخی علایم فیزیکی مانند کاهش تحمل هوای سرد، مو و ناخن شکننده، پوست خشک و زرد، کم‌خونی، یبوست، ورم مفاصل، تحلیل دندان‌ها، رشد موهای نازک سراسر بدن.

چه چیزی آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی را تشدید می کند؟

احساس بی کفایتی، ترس، عصبانیت یا تنهایی در تشدید علایم آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی نقش دارند. جوامعی که زیبایی با لاغری و وضعیت ظاهری افراد برابری می‌کند اثر بسزایی در گسترش این اختلال دارند. این اختلال تغذیه‌ای ممکن است به دلیل تغییر سطح هورمون‌ها هم باشد.

متخصصان تاکید می ‌کنند به منظور پیشگیری از اختلال کم‌ خوری عصبی با مشکلات شخصی به طور منطقی برخورد کنید. سعی کنید با کمک مشاوران، درمانگران، خانواده و دوستان، مشکلات را برطرف کنید یا با آن ها کنار بیایید.

در صورتی که بیمار خود به وجود اختلال عاطفی واقف شود، کمک بخواهد و همکاری خوبی در طی درمان داشته باشد، این وضعیت قابل درمان است اما بدون درمان، این اختلال می‌ تواند باعث ناتوانی دائمی یا حتی مرگ شود.

آمارها نشان می ‌دهد؛ بیمارانی که دچار بی ‌اشتهایی عصبی هستند، زیاد دست به خودکشی می ‌زنند؛ زیرا عزت نفس آن ها پایین است. درمان این بیماران ممکن است‌ چندین سال ادامه یابد و البته عود کردن بیماری به خصوص زمانی که فرد تحت استرس قرار بگیرد، محتمل است.

هدف از درمان، این است که بیمار مجدداً الگوی مناسب غذا خوردن را از سر گیرد تا وزن وی به حالت طبیعی بازگردد. بیمار می ‌تواند با تمرینات مخصوص برای تغییر رفتار زیر نظر متخصص به این نتیجه مهم دست یابد. انواع داروهای مورد استفاده در روانپزشکی نیز برای این بیماران موثر هستند، اما هیچ داروی مشخصی وجود ندارد که تأثیر آن بر این بیماری قطعی باشد.

در نهایت این که علاوه بر رژیم غذایی مناسب برای درمان بیمار، امکان دارد مکمل ‌های ویتامینی یا مواد معدنی نیز برای وی تجویز شوند. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید. 

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.