عبارت های خاصی وجود دارند که ویژگی شخصیت افراد بسیار ناامن استفاده می شود. درک این عبارات می تواند بینش هایی را در مورد دنیای درونی آنها و ناامنی های حاکم بر تعامل آنها ارائه دهد.
به گزارش خط سلامت 8 عبارت کلیدی که توسط روانشناسان به عنوان شاخص های ویژگی شخصیت ناامن بالا شناسایی شده اند را بررسی خواهیم کرد تا تصویر واضحی از الگوهای فکری و حالات عاطفی مرتبط با آنها بدست بیاوریم.
متاسفم، اما…
این عبارت اغلب پیش درآمدی برای بیان یا نظری است که فرد در بیان آن مطمئن نیست. بخش «متاسفم» نشان دهنده یک عذرخواهی پیشگیرانه برای ایجاد اختلاف نظر یا ناراحتی است.
افراد ناامن از این عبارت به عنوان حائل استفاده می کنند و سعی می کنند تأثیر کلمات خود را کاهش دهند. این نوعی محافظت از خود است که نگرانی آنها را از نحوه دریافت کلماتشان آشکار می کند.
با این حال، این عبارت همچنین قدرت و اعتبار گوینده را تضعیف می کند. استفاده منظم از این عبارت می تواند تصوری از عدم اطمینان مداوم و عدم اعتماد به نفس ایجاد کند.
با حذف عذرخواهی های غیر ضروری از زبان خود، می توانیم با اطمینان و اعتبار بیشتری ارتباط برقرار کنیم.
متخصص نیستم، اما...
این امر عدم تمایل به اظهار نظرها یا بینش‌ها را با اطمینان نشان می‌دهد، حتی زمانی که ممکن است به خوبی پایه‌گذاری یا ارزشمند باشند.
بخش «من متخصص نیستم» این عبارت یک سپر است، راهی برای منحرف کردن انتقادات احتمالی. افراد ناایمن به جای بیان صرف دیدگاه خود، اغلب احساس می کنند که نیاز دارند دانش یا تجربه خود را کم اهمیت جلوه دهند. این عبارت همچنین ترس از اشتباه بودن یا مغرور شدن را نشان می دهد.
در حالی که فروتنی یک فضیلت است، استفاده بیش از حد از این عبارت می تواند اعتماد به نفس فرد را تضعیف کند و ارزش ورودی او را بی ارزش کند.
به جای استفاده از این عبارت به عنوان یک عصا، باید یاد بگیریم افکار و عقاید خود را بدون تضعیف خود مطرح کنیم.
آیا این منطقی است؟
این عبارت معمولاً حتی زمانی که گوینده نکات کاملاً واضح و معتبری را بیان می کند استفاده می شود. با این حال، ناامنی آنها باعث می شود تا وضوح یا درستی خود را زیر سوال ببرند.
ممکن است به جای اینکه با اطمینان به ارزش ورودی خود باور داشته باشید، به دنبال تأیید این هستید که نکته شما درک و پذیرفته شده است. به یاد داشته باشید، کاملاً اشکالی ندارد که به دنبال وضوح در ارتباطات باشید. با این حال، استفاده بیش از حد از این عبارت می تواند این تصور را در دیگران ایجاد کند که شما به ایده های خود اعتماد ندارید.
مهم است که به توانایی خود برای برقراری ارتباط موثر اعتماد کنید و متوجه باشید که افکار و نظرات شما دارای ارزش هستند.
فقط خوش شانس بودم
آیا تا به حال دستاوردهای خود را با نسبت دادن آنها به شانس کم اهمیت جلوه داده اید؟ این عبارت اغلب برای کاهش موفقیت شخصی و انتقال اعتبار به عوامل خارجی استفاده می شود.
در حالی که فروتنی یک ویژگی ستودنی است، نسبت دادن مداوم موفقیت به شانس می تواند اعتماد به نفس و ارزش خود را تضعیف کند.وقتی این عبارت را می گویید، به این معنی است که به توانایی ها یا سخت کوشی خود اعتقادی ندارید. مثل این است که می گویید لیاقت موفقیتی که به دست آورده اید را ندارید. به رسمیت شناختن نقش شانس در زندگی مهم است، اما به همان اندازه مهم است که مهارت ها و تلاش های خود را بشناسید و از آنها تجلیل کنید.
بنابراین، دفعه بعد که به چیزی دست یافتید، به یاد داشته باشید که به خودتان اعتباری را که لایق آن هستید، بدهید. دستاورد شما فقط محصول شانس نیست، بلکه گواهی بر توانایی ها و فداکاری شماست.
احتمالاً نباید این را بگویم، اما…
این یک مکانیسم دفاعی است، راهی برای محافظت از خود در برابر انتقاد یا اختلاف احتمالی.
این نشان دهنده ترس از بیان افکار آشکار و صادقانه است. به نظر می رسد گوینده بازخورد منفی را حتی قبل از اینکه نظر خود را به اشتراک بگذارد، پیش بینی می کند.
استفاده از این عبارت نشان از شک به خود ، ترس از قضاوت و عدم اعتماد به افکار و عقاید خود است. در نتیجه، این عبارت می تواند فضایی از ناراحتی ایجاد کند و می تواند از نکته واقعی که گفته می شود کم کند.
حدس می‌زنم…
وقتی کسی جمله ای را با "حدس می زنم" شروع می کند، اساساً می گوید که درباره دیدگاه خود مطمئن نیست. گویی آنها به خود راه خروجی می دهند تا ایده آنها مورد استقبال قرار نگیرد.
ما اغلب از این استفاده می کنیم بدون اینکه متوجه تأثیر آن بر نحوه درک پیام خود شویم. این می تواند باعث شود که ما نامطمئن، بلاتکلیف و فاقد اعتماد به نفس به نظر برسیم. پس بیایید حواسمان به زبانمان باشد.
آیا این عبارت اغلب در مکالمات شما ظاهر می شود؟ اگر بله، ممکن است نشانه ای از ناامنی پنهان باشد. با درک این موضوع، می‌توانیم روی ابراز قاطعیت و اطمینان بیشتر خود کار کنیم.
این فقط نظر من است، اما...
وقتی این عبارت را می گوییم، ناخواسته افکار و عقاید خود را کوچک می کنیم. انگار از اول عذرخواهی می کنیم که نظر داریم. در حالی که احترام گذاشتن به نظرات دیگران مهم است، کم اهمیت جلوه دادن افکار خود باعث می شود اعتماد به نفس کمتری داشته باشید.
نظرات شما مهم است، و شما حق دارید آنها را بیان کنید بدون اینکه نیاز به کاهش ارزش آنها داشته باشید. بیان افکار خود به طور مستقیم می تواند تفاوت در نحوه درک شما و نحوه دریافت ایده های شما ایجاد کند.
به نظر شما من درست می گویم؟
این عبارت به دنبال تایید و تایید دیگران است و اغلب پس از به اشتراک گذاشتن یک نظر یا ایده استفاده می شود. وقتی کسی این سوال را می پرسد، اساساً در مورد دیدگاه خود ابراز تردید می کند. این ناامنی آنها به دنبال تایید خارجی است.
در حالی که جستجوی بازخورد و دیدگاه‌های متنوع سالم است، نیاز مداوم به تأیید دیگران می‌تواند مانع رشد شخصی شود. اعتماد به نفس از اعتماد به قضاوت خود و عدم تکیه صرف به تأیید دیگران ناشی می شود.
شناخت این الگو در ارتباطات ما گام مهمی در جهت غلبه بر ناامنی است. همانطور که از زبانی که استفاده می کنیم آگاه تر می شویم، می توانیم تغییراتی آگاهانه ایجاد کنیم تا با اطمینان و اعتبار بیشتری ارتباط برقرار کنیم.
