3 بیماری که افراد مبتلا به اختلال پرخوری به آن مبتلا می شوند

 اختلال پرخوری آسیب های جسمی و روانی زیادی به همراه دارد. این افراد اغلب به افسردگی و عدم اعتماد به نفس مبتلا می شوند. 

به گزارش خط سلامت اختلال پرخوری قابل در مان است و لازم است با کمک روانشناس بالینی افراد به آموزش هایی برای کنترل کردن عادات غذایی خود ببینند. 

همه افراد گاهی پرخوری می کنند، اما اگر دچار اختلال پرخوری هستند، عادات غذایی آنها منجر به مشکلات جدی می شود که تا آخر عمر ادامه دارد.

افزایش وزن و چاقی

افزایش وزن در هنگام پرخوری رایج است. دو سوم افراد مبتلا به این اختلال اضافه وزن دارند. با خوردن مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاه و عدم سوزاندن کالری با ورزش، وزن اضافه می کنند.

بسیاری از افرادی که پرخوری می کنند، نسبت به وزن خود احساس بدی دارند. این منجر به عزت نفس پایین می شود که باعث پرخوری بیشتر می شود. اضافه وزن یا چاقی احتمال ابتلا به مشکلات سلامتی طولانی مدت را افزایش می دهد مانند:

تنفسی که بارها در طول شب متوقف می شود (آپنه خواب)

سرطان

بیماری قلبی

فشار خون بالا

دیابت نوع 2

آرتروز

درمان اختلال پرخوری

درمان اختلال پرخوری با پی بردن به علت پرخوری شروع می شود. قبل از تلاش برای کاهش وزن باید این کار را انجام دهند. پزشک و درمانگر به آنها در شروع کار کمک می کنند. در مرحله بعد، با یک متخصص تغذیه صحبت کنند تا برنامه غذایی و ورزشی را که می توانند به آن پایبند باشند، بگیرند. از آنها راهنمایی بخواهند که چگونه می توانند وزن مناسبی داشته باشند.

انواع بیماری های اختلال پرخوری

بیماری قلبی

اضافه وزن، پمپاژ خون به ریه ها و بدن را برای قلب دشوارتر می کند. داشتن چربی زیاد، به خصوص در اطراف شکم، خطر ابتلا به فشار خون بالا، کلسترول بالا و قند خون بالا را افزایش می دهد. همه این موارد خطر حمله قلبی و سکته را افزایش می دهد.

گاهی اوقات بیماری قلبی علائمی ندارد، بنابراین تشخیص آن دشوار است. در اینجا چند علامت هشدار وجود دارد:

درد قفسه سینه

سرگیجه یا غش

ضربان قلب سریع

تنگی نفس

تعریق

رژیم غذایی

افراد رژیم غذایی سالم داشته باشند و به طور منظم ورزش کنند. این موارد از قلب در برابر آسیب محافظت می کند و خطر ابتلا به بیماری قلبی را کاهش می دهد. از پزشک یا متخصص تغذیه بخواهند راه هایی برای بهتر غذا خوردن و ورزش ایمن انجام دهد.

دیابت نوع 2

مطالعات نشان می دهد افرادی که پرخوری می کنند بیشتر در معرض ابتلا به دیابت نوع 2 هستند. دیابت یک بیماری مادام العمر است که نیاز به درمان مداوم دارد. اگر به این بیماری مبتلا هستند، پرخوری کنترل قند خون آنها را سخت تر می کند.

علائم دیابت نوع 2:

تاری دید

گرسنگی یا تشنگی شدید

خستگی

نیاز به ادرار کردن بیشتر از حد معمول

بی حسی یا گزگز در دست ها و پاها

در اینجا چند راه برای کنترل قند خون وجود دارد:

میوه ها، سبزیجات و غلات کامل را بیشتر مصرف کنند. چربی و شکر کمتری بخورند.

به جای آب میوه یا نوشابه آب بنوشند.

در بیشتر روزهای هفته ورزش کنند.

از داروهای دیابت که پزشک توصیه می کند استفاده کنند.

افسردگی و سایر مشکلات خلقی

افسردگی و اضطراب در افراد مبتلا به اختلال پرخوری شایع است. بسیاری از افرادی که پرخوری می کنند این کار را برای تقویت خلق و خوی خود انجام می دهند. این منجر به احساس گناه می شود که باعث می شود بیشتر پرخوری کنند.

خوردن بیش از حد در زمانی که گرسنه نیستند نشانه این است که سعی می کنند احساسات خود را بی حس کنند. آنها برخی احساسات را تجربه می کنند مانند:

ناامیدی یا درماندگی

گناهکاری

عدم علاقه به فعالیت هایی که زمانی دوست داشتند 

همیشه غمگین هستند

 انرژی ندارند

درمان های اختلال اختلال پرخوری

برخی از درمان‌های اختلال پرخوری هم غذای ناسالم و هم خلق و خوی غمگین را که با آن همراه است، متوقف می کنند. مانند:

درمان شناختی رفتاری (CBT): به افراد کمک می کند احساس بهتری نسبت به خود داشته باشند و احساسات منفی را که آنها را به پرخوری سوق می دهد، متوقف می کند.

داروهای ضد افسردگی: خلق و خوی آنها را بهبود می بخشند و در برابر پرخوری کمک می کنند.

به ندرت، مشکلات سلامتی ناشی از اختلال پرخوری آنقدر جدی است که افراد نیاز به درمان در بیمارستان داشته باشند. در اینجا چند علامت وجود دارد که نشان می دهد فوراً به کمک پزشکی نیاز دارند:

در مدت زمان بسیار کوتاهی به طور ناگهانی وزن زیادی اضافه یا از دست داده اند.

به صدمه زدن به خود فکر می کنند.

حتی با کمک پزشکان، خانواده و دوستان نمی‌توانند نحوه غذا خوردن خود را تغییر دهند.

احساس افسردگی یا اضطراب می کنند.

برای مقابله با احساسات خود از مواد مخدر یا الکل استفاده می کنند. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.