بنیاد بیل و ملیندا گیتس اخیراً بودجه‌ای را برای تحلیلی تأمین کرد که نتیجه گرفت حدود ۷۵ درصد از همه آمریکایی‌ها در حال حاضر اضافه وزن یا چاق هستند. مطالعه‌ای با MRI نشان می‌دهد که BMI مادر تأثیر بیشتری بر خودکنترلی غذایی کودکان دارد.
به گزارش خط سلامت در سال ۲۰۲۱، بیش از ۱۵ میلیون کودک و نوجوان و ۱۷۲ میلیون بزرگسال اضافه وزن یا چاق بودند. این نشان دهنده یک چالش بین نسلی رو به رشد در بهداشت عمومی است. چاقی والدین یکی از قوی‌ترین پیش‌بینی‌کننده‌های چاقی دوران کودکی است.
مطالعات اپیدمیولوژیک متعددی اثرات بین نسلی را بررسی کرده‌اند و کشف کرده‌اند که فرزندان والدین چاق یا دارای اضافه وزن، خطر بسیار بیشتری برای چاق شدن خودشان دارند. مطالعات اخیر دلایل بالقوه، مانند عوامل ژنتیکی یا محیطی، برای انتقال نسلی چاقی را بررسی کرده‌اند.
مغز نقش مهمی ایفا می‌کند. بسیاری از ژن‌های مرتبط با چاقی در آنجا بیان می‌شوند و بر نحوه پاسخ مغز به نشانه‌های غذا تأثیر می‌گذارند. یک مطالعه اخیر از اسکن MRI برای نظارت بر اینکه کدام مناطق مغز در طول وظایف نشانه غذا استخدام می‌شوند، استفاده کرد.
این مطالعه بررسی کرد که چگونه پاسخ‌های عصبی به نشانه‌های غذا بین کودکانی که والدین دارای اضافه وزن/چاق دارند در مقایسه با کودکانی که والدین با وزن طبیعی دارند، متفاوت است. نقش BMI مادر و پدر بر نحوه پاسخ مغز کودک به نشانه‌های غذا هرگز بررسی نشده است.
مطالعه حاضر رابطه بین BMI پدر و مادر، هم قبل از باردار شدن و هم BMI فعلی آنها، و واکنش مغز فرزندشان به نشانه‌های غذا را بررسی کرد. کودکان همگی سالم و در زمان آزمایش ۷ تا ۱۱ سال سن داشتند. والدین طیف وسیعی از BMI داشتند. این مطالعه کشف کرد که فرزندان مادران چاق، اما نه پدران چاق، بیشتر احتمال دارد که قادر به خودتنظیمی میزان غذای مصرفی خود نباشند.
بزرگترین تغییرات در مغز کودکانی که مادران چاق داشتند در دو منطقه رخ داد: قشرprefrontal دورسولateral و قشر cingulate قدامی. فعالیت در این دو منطقه پس از مصرف شیرینی‌های خوشمزه در کودکانی که مادرانشان BMI فعلی بالاتری داشتند، به طور قابل توجهی کمتر بود.
این تغییرات مهم هستند زیرا قشر prefrontal دورسولateral و قشر cingulate قدامی نقش‌های کلیدی در خودتنظیمی رژیم غذایی دارند. این مناطق مغز مسئول خودکنترلی رژیم غذایی هستند. آنها توانایی کنترل غذا خوردن را در هنگام مواجهه با غذاهای خوشمزه و جذاب فراهم می‌کنند. هنگامی که این مناطق مغز به درستی کار نمی‌کنند، سرکوب هوس غذا بسیار دشوار است. اختلال در عملکرد این مناطق مغز احتمالاً دلیل چاق شدن فرزندان مادران چاق می‌شود.
هنگامی که قشر prefrontal دورسولateral به طور عملکردی توسط تحریک نویز الکتریکی مداوم مختل شد، شرکت‌کنندگان لاغر سالم افزایش هوس و مصرف غذاهای میان‌وعده‌ای را گزارش کردند. ظاهراً، فعال‌سازی طبیعی قشر prefrontal دورسولateral برای ما ضروری است تا هوس خود را برای غذای ناسالم خوشمزه مهار کنیم.
به طور کلی، این نتایج نشان می‌دهد نقص در مدار مغز خودکنترلی می‌تواند یکی از مکانیسم‌های بالقوه توضیح دهنده اثر بین نسلی چاقی باشد. ژنتیک و محیط داخل رحمی نیز نقش زیادی در انتقال خانوادگی چاقی ایفا می‌کنند. با این حال، حتی زمانی که کودک در یک خانواده متفاوت بزرگ می‌شود، تمایل مشابهی به چاقی نشان می‌دهد.
این نتایج پیامدهای بالینی مهمی دارند و نشان می‌دهند که برنامه‌های مداخله‌ای که BMI فعلی مادر و کنترل مهاری کودک را هدف قرار می‌دهند، می‌توانند برای پیشگیری و مداخله در چاقی دوران کودکی مفید باشند.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
