بیماری لایم یکی از شایع‌ترین انواع بیماری‌های منتقله از طریق کنه ها (TBDs) است، با این وجود، سوالات بسیاری در مورد درمان طولانی‌مدت این بیماری باقی مانده است. Borrelia burgdorferi، اسپیروکت عامل این بیماری، از طریق نیش کنه آلوده Ixodes به انسان منتقل می‌شود.
به گزارش خط سلامت اولین علائم اغلب شامل بثورات چشمی شکل (به شکل چشم گاو) است که در اطراف محل نیش کنه ایجاد می‌شود، همانطور که در عکس سمت چپ مشاهده می‌شود. تقریباً ۳۵۰۰۰ مورد سالانه به CDC گزارش می‌شود، با این حال، CDC معتقد است این تعداد به شدت کمتر از میزان واقعی گزارش شده است و تخمین می‌زند تعداد واقعی موارد نزدیک به ۴۷۶۰۰۰ باشد.
تشخیص زودهنگام می‌تواند دشوار باشد زیرا غلظت کم باکتری در نمونه خون بیمار وجود دارد و اغلب منجر به منفی کاذب می‌شود. علاوه بر این، آزمایش TBD خاص پاتوژن است، به این معنی که یک آزمایش خاص باید توسط پزشک بالینی که به TBD مشکوک است، تجویز شود.
این امر تشخیص را به شدت وابسته به تصویر بالینی می‌کند. استاندارد طلایی برای آزمایش، یک سیستم دو مرحله‌ای شامل یک آزمایش ELISA و به دنبال آن یک آزمایش وسترن بلات بوده است، همانطور که توسط CDC توصیه شده است. با این حال این روش آزمایش بسیار وقت‌گیر است و هرچه بیمار مدت طولانی‌تری به این بیماری مبتلا باشد، دقیق‌تر است.
بیماری لایم در ابتدا علائمی ایجاد می‌کند که بیماری‌های شایع مانند آنفولانزا را تقلید می‌کنند و تشخیص آن را به ویژه در مناطقی که TBDها نادر هستند، دشوار می‌کند. علائم اولیه با ترکیبی از آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی از جمله داکسی‌سایکلین، آموکسی‌سیلین یا سفوروکسیم درمان می‌شوند.
بیمارانی که درمان نشده‌اند، ممکن است علائم مداومی مانند فلج صورت، درد مفاصل و عضلات و اختلال شناختی را تجربه کنند. سوال گیج‌کننده‌ای که محققان با آن روبرو هستند این است که چه چیزی باعث این علائم مداوم در بسیاری از بیماران مبتلا به بیماری لایم می‌شود؟
B. burgdorferi سازگاری‌های بسیاری را تکامل داده است که به آن اجازه می‌دهد در بافت‌های میزبان خود، چه حیوان، کنه یا میزبان انسان، باقی بماند. این سازگاری‌ها همچنین به آن اجازه داده است که در برابر درمان‌های آنتی‌بیوتیکی سخت نیز زنده بماند. مطالعات in vitro نشان داده است که هنگام درمان با آنتی‌بیوتیک‌ها، تعداد کمی از B. burgdorferi زنده می‌مانند اما غیرقابل کشت هستند.
اسپیروکت بیان ژن خود را تغییر می‌دهد و به آن اجازه می‌دهد به اشکال مختلف تبدیل شود و در طول حمله آنتی‌بیوتیک‌ها به حالت خوابیده باقی بماند. در حالی که محققان هنوز این موضوع را in vivo نشان نداده‌اند، این مطالعات ممکن است نشان دهد که چرا علائم بسیاری از بیماران پس از تشخیص اولیه و درمان به ظاهر موفقیت‌آمیز دوباره ظاهر می‌شوند وpersist می‌کنند.
پیشرفت تحقیق کند بوده است، که بیشتر به عدم آگاهی عمومی و نگرانی‌های مربوط به بیماری لایم و سایر TBDها نسبت داده می‌شود. تعداد موارد نیز به اشتباه نسبتاً کم به نظر می‌رسد، که به بودجه و سرمایه‌گذاری کمتر برای فناوری‌های جدید و روش‌های تشخیص تبدیل می‌شود.
این باکتری همچنین مطالعه سختی است، زیرا به یک محیط رشد پیچیده نیاز دارد و دو تا چهار هفته انکوباسیون طول می‌کشد. یک پیشرفت حیاتی، یک روش تشخیص آماده در دسترس خواهد بود که چندین TBD را به طور همزمان آزمایش کند. کلینیک فار یک ویدیوی عالی تهیه کرده است که توضیح می‌دهد چگونه B. burgdorferi می‌تواند از شناسایی توسط سیستم ایمنی فرار کند و در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها مقاومت ایجاد کند.
درک درمان طولانی‌مدت به دلیل نگرانی فزاینده در مورد گسترش جغرافیایی کنه‌ها و همچنین افزایش شیوع TBDهایی مانند ویروس Powassan ضروری است. به گفته CDC، ویروس Powassan بسیار نادر است، اما تعداد گزارش شده موارد در سال‌های اخیر افزایش یافته است، از تنها شش مورد گزارش شده در سال ۲۰۱۵ به ۳۹ مورد گزارش شده در سال ۲۰۱۹. روش‌های آزمایش وقت‌گیر که در مراحل اولیه بیماری منجر به منفی کاذب می‌شوند، نیازمند فناوری‌های خاص‌تر و حساس‌تر هستند.
از آنجا که دمای گرم‌تر به کنه‌ها اجازه داده است در مناطقی که قبلاً نمی‌توانستند زنده بمانند، زنده بمانند، آموزش عمومی برای جلوگیری از تشخیص نادرست و درمان TBDها در مراحل اولیه آنها کلیدی است.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
