درمان مؤثر زخم با لارو حشره: نوآوری یا تهوع‌آور؟

جنگ جهانی اول فاجعه بزرگی برای بشریت بود، اما منبع پیشرفت قابل توجهی برای پزشکان در بهبود دانش خود در درمان ضایعات و زخم ها بود.

به گزارش خط سلامت شایع‌ترین علل مرگ در آن زمان، به طور شگفت‌آوری، مربوط به گلوله یا جنگ شیمیایی نبود، بلکه به دلیل شکستگی‌ها، کزاز و عوارض سپتیک بیماری‌های عفونی بود. دکتر ویلیام بائر، جراح ارتوپد، متوجه شد که چند بیمارش روزها در میدان نبرد با زخم‌های آلوده به لارو رها شده‌اند.

لاروها در از بین بردن بافت مرده مؤثر بودند: این امر به جلوگیری از عفونت باکتریایی و بهبود جریان خون کمک می‌کرد که به بهبود زخم‌های شکستگی کمک می‌کرد. 

صعود سریع لارو درمانی در آن زمان با پیشرفت پنی‌سیلین و سایر داروهای ضد میکروبی کوتاه مدت بود. با این حال، ظهور میکروارگانیسم‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک منجر به احیای لارو درمانی در تحقیقات و عمل بالینی شده است. 

لارو درمانی چگونه عمل می‌کند؟

لاروها دو مکانیسم اصلی برای بهبود زخم‌ها دارند: بیوشیمیایی و مکانیکی. اولین مورد ترشح آنزیم‌های مورد استفاده برای تجزیه بافت برای تسهیل مصرف است. دوم از طریق روش‌های دبریدمان مکانیکی است، مانند حرکات پیچشی که بافت را شل می‌کنند یا قلاب‌های دهانشان (که در بالا نشان داده شده است) برای جدا کردن بافت. این عملکرد پاکسازی علاوه بر حذف بافت مرده، به کاهش احتمال عفونت باکتریایی و تسهیل رشد مجدد بافت سالم کمک می‌کند. 

مدت‌ها گمان می‌رفت که لاروها خاصیت ضد میکروبی دارند. تحقیقات انجام شده توسط رابینسون و نوروود خواص ضد میکروبی ترشحات و دفعات لارو لوسیلییا سریکاتا و همچنین تخریب باکتری‌ها در سیستم گوارشی لارو را گسترش داد. 

تحقیقات بیشتر توسط سیمونز همچنین نشان داد که لاروهای ضد عفونی نشده از رشد استافیلوکوکوس اورئوس با انکوباسیون ۵ تا ۱۰ دقیقه‌ای جلوگیری می‌کنند.

اخیراً، با افزایش استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (MRSA)، علاقه خاصی به درک و شناسایی خواص درمانی جدید وجود داشته است.

لاروها مواد ضد میکروبی مؤثری ترشح می‌کنند.

تحقیقات مدرن به زودی می‌تواند نتایج آزمایشگاهی امیدوارکننده‌ای برای کاربردهای بالینی داشته باشد.

بکفیلد و همکاران نشان دادند که دو ترکیب ضد باکتریایی کم جدا شده از ترشحات لارو فعالیت باکتریواستاتیک علیه ۱۲ سویه MRSA نشان دادند. 

علاوه بر این، ژانگ و همکاران نشان دادند که پروتئین‌های ضد میکروبی از لاروها (MAMP) بهبود زخم را در مدل‌های پوست موش آلوده به استافیلوکوکوس اورئوس تقویت می‌کنند. مطالعه‌ای توسط هیرش و همکاران نیز نشان داد که دو پپتید ضد میکروبی کاتیونی خطی (AMP) تا ۹۰ درصد از باکتری‌های گرم منفی مقاوم به چند دارو را مهار می‌کنند.

تحقیقات فعلی بر چگونگی بروز خواص ضد زیست‌لایه، ضد ویروسی و ضد قارچی این ترشحات متمرکز است.

مانع اصلی برای استفاده گسترده‌تر از لارو درمانی به نظر می‌رسد ادراک عمومی یا عامل "حال به هم زن" باشد.

در یک نظرسنجی آنلاین توسط کالج علوم انسانی و بهداشتی دانشگاه سوانسی، مشخص شد که تنها ۳۶ درصد از مردم مورد بررسی موافقت کردند که لارو درمانی را به عنوان اولین انتخاب برای زخم‌های فرضی دردناک بپذیرند.

با این حال، تعداد پاسخ دهندگانی که این درمان را می‌پذیرند، با افزایش شدت زخم افزایش می‌یابد. در محیط بالینی، تقریباً یک سوم از پرستاران مورد بررسی گفتند که لاروها را منزجر کننده می‌دانند و این ایده باعث می‌شود "پوست آنها بخارد."

با این حال، پرستاران متخصص زخم بیشتر احتمال دارد که این نوع درمان را بپذیرند.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است