افراد در این اختلال به خود و اطرافیان آسیب های جبران ناپذیری می رسانند. پرخوری عصبی بین زنان رایج تر از مردان است. اختلال پرخوری عصبی قابل پیش گیری و درمان است.
به گزارش خط سلامت پرخوری عصبی، یک اختلال جدی و خطرناک در غذا خوردن است. افراد مبتلا به این بیماری به طور مخفیانه مقدار زیادی غذا می خورند و بعد از طریق روش های ناسالم تلاش می کنند تا آن را جبران کنند.
در این مطلب اختلال پرخوری عصبی بررسی شده است.
مبتلایان پرخوری عصبی به دو گروه تقسیم می شوند:
- پرخوری عصبی جبران شونده: این افراد به طور منظم خود را وادار به استفراغ و استفاده از مسهل می کنند.
- پرخوری عصبی بدون جبران: در این گروه بیماران از روش های دیگری برای جلوگیری از افزایش وزن مثل روزه گرفتن، رژیم خیلی محدود یا ورزش شدید استفاده می کنند.
این رفتارها اغلب با هم تداخل پیدا می کنند، تلاش برای رهایی از کالری اضافی به جبران از طریق روش های ناسالم محدود می شود.
مبتلایان پرخوری عصبی به شدت درگیر وزن و ظاهر خود می شوند و خود را مورد قضاوت و سرزنش قرار می دهند. چون این بیماری به تصویر ذهنی که از خود دارند مربوط می شود، درمان آن مشکل است.
اما درمان های موثر به افراد کمک می کند تا احساس بهتری نسبت به خود داشته باشند، از الگوهای سالم غذا خوردن پیروی کنند و عوارض جدی را جبران نمایند.
علائم و نشانه های پرخوری عصبی:
- شدیداً درگیر شکل بدن، ظاهر و وزن خود بودن
- ترس از اضافه وزن داشتن
- احساس اینکه نمی توانند غذا خوردن خود را کنترل کنند
- ادامه دادن خوردن تا زمان درد یا ناراحتی
- خوردن غذای بیشتری در دوره پرخوری، نسبت به یک وعده غذایی عادی یا میان وعده
- خود را وادار به استفراغ یا ورزش بیش از حد کردن
- استفاده نامعقول از مسهل ها بعد از غذا
- استفاده از مکمل های غذایی یا محصولات گیاهی به منظور کاهش وزن
علت های پرخوری عصبی
دلیل اصلی پرخوری عصبی هنوز مشخص نیست. بسیاری از عوامل هستند که اختلالات غذا خوردن را بیشتر می کنند.
عواملی که خطر ابتلا به پرخوری عصبی را افزایش می دهند شامل:
- جنسیت: دختران و زنان نسبت به پسران و مردان، بیشتر به پرخوری عصبی مبتلا می شوند.
- سن: پرخوری عصبی در اواخر نوجوانی یا اوایل دوران بلوغ شروع می شود.
- ژنتیک: افرادی که خانواده درجه یک آنها (خواهر، برادر، پدر و مادر) دچار اختلالات غذا خوردن می باشند، به دلیل ارتباط ژنتیکی بیشتر احتمال دارد آنها به این بیماری مبتلا شوند.
- مسائل روانی و عاطفی: افراد مبتلا به پرخوری عصبی مشکلات روانی و عاطفی دارند که به بدتر شدن این اختلالات کمک می کنند. این موارد عبارتند از اعتماد به نفس پایین، کمال گرایی، مشکل مدیریت خشم، افسردگی، اضطراب و وسواس.
- فشار اجتماعی: فشار دوستان و آنچه مردم در رسانه ها می بینند تمایل به لاغر بودن را در زنان جوان زیاد می کند. افرادی که در معرض دید عموم هستند مثل بازیگران، رقصنده ها و مدل ها بیشتر در معرض ابتلا به پرخوری عصبی می باشند.
- فشار عملکرد در ورزش: پرخوری عصبی در میان ورزشکاران، رایج است.
پرخوری عصبی عوارض متعددی دارد:
- کم شدن آب بدن، که به مشکلات بزرگ پزشکی مانند نارسایی کلیه منجر می شود
- مشکلات قلبی، مانند نامنظم شدن ضربان قلب و نارسایی قلبی
- پوسیدگی دندان و بیماری لثه
- قطع قاعدگی در زنان
- مشکلات دستگاه گوارش و وابستگی به مسهل ها
- اضطراب و افسردگی
- اعتیاد به مواد مخدر و الکل
کارهای لازم در زمان مراجعه به پزشک:
- علائم را یادداشت کنند
- یادداشت اطلاعات شخصی، از جمله هر گونه تنش یا تغییرات اخیر زندگی
- لیستی از تمام داروها، داروهای گیاهی، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنند
- حضور یکی از دوستان یا اعضای خانواده
اگر افراد به دنبال درمان هستند، در این راه به همسر، یک دوست و یا اعضای خانواده اعتماد کنند. آنها به فرد بیمار کمک می کنند تا اولین گام درمان پرخوری عصبی را با موفقیت بردارند.
از آنجایی که اکثر افراد مبتلا به پرخوری عصبی دارای وزن نرمال یا حتی کمی اضافه وزن می باشند، دیگران مشکلی را در آنها تشخیص نمی دهند. علائم هشدار دهنده ای که احتمال دارد خانواده یا دوستان از آن مطلع شوند عبارتند از:
- پیوسته نگران بودن در مورد چاقی
- داشتن یک تصویر بیش از حد منفی در مورد ظاهر خود
- بارها و بارها خوردن مقادیر زیادی از مواد غذایی در یک وعده، به ویژه غذاهای پرچرب و یا شیرین
- عدم تمایل به غذا خوردن در اماکن عمومی یا در مقابل دیگران
- سریعاً بعد از غذا یا در حین وعده غذایی حمام رفتن
- داشتن زخم یا پینه در بند انگشتان یا دست ها
- داشتن لثه ها و دندان های آسیب دیده
زمانی که پزشکان ابتلاء به پرخوری عصبی را در فرد تشخیص بدهند، اقدامات زیر را انجام می دهند:
- معاینه کامل فیزیکی
- آزمایش خون و ادرار
- ارزیابی بالینی، از جمله بحث در مورد عادات غذا خوردن و نگرش نسبت به مواد غذایی
معیار های تشخیص پرخوری عصبی:
- افراد بارها و بارها بصورت غیر طبیعی، مقادیر زیادی غذا بخورند و احساس کنند غذا خوردن خود را نمی توانند کنترل کنند.
- با استفراغ کردن، ورزش شدید، روزه داری، سوء استفاده از مسهل ها یا داروهای دیگر کالری اضافی دریافتی را جبران نمایند.
- پرخوری و جبران آن به طرق ذکر شده، حداقل دو بار در هفته طی سه ماه انجام گیرد.
- شکل بدن و وزن بیش از حد اعتماد به نفس آنها را تحت تاثیر قرار دهد.
- عدم ابتلاء به بی اشتهایی عصبی( نوعی اختلال غذا خوردن با رژیم غذایی بسیار محدود)
درمان دارویی
هنوز در مورد درمان های مکمل و جایگزین برای کاهش علائم پرخوری عصبی تحقیقاتی انجام نشده است، اما برخی از درمان ها، مانند درمان های زیر، روند بهبود را سریع تر می کند.
- ماساژ درمانی به کاهش اضطراب ناشی از پرخوری عصبی کمک می کند.
- درمان های ذهنی- فیزیکی، مانند مدیتیشن، یوگا، بیوفیدبک و هیپنوتیزم آگاهی از نشانه های بدن را برای غذا خوردن و حس سیری افزایش می دهد، همچنین حس آرامش را در فرد تقویت می کند.
خطر ناشی از داروهای گیاهی و مکمل های غذایی
مکمل های غذایی و داروهای گیاهی سرکوب کننده اشتها یا کاهنده وزن، توسط بیماران مبتلا به پرخوری عصبی بیش از حد مورد استفاده قرار می گیرد. مکمل های کاهش وزن یا داروهای گیاهی عوارض جانبی جدی دارند و به طور خطرناک با سایر داروها تداخل ایجاد می کنند.
تغییر شیوه زندگی
- افراد مبتلا به پرخوری عصبی طرح درمان را به دقت اجرا کنند. جلسات درمانی را از دست ندهند، و رژیم غذایی را حتی اگر سخت باشد، به دقت اجرا نمایند.
- مواد غذایی مناسب دریافت کنند. از پزشک خود در مورد مکمل های مناسب مشورت بگیرند.
- در مورد پرخوری عصبی اطلاعات کسب کنند.
- در اجتماع باشند. از خانواده و دوستان که دوستدار سلامتی آنها هستند، دوری نکنند.
- با خود مهربان باشند. در مقابل تمایل به وزن کردن یا بررسی خود در برابر آینه، مقاومت کنند. این موارد باعث می شوند تا عادات ناسالم خود را ترک نمایند.
- محتاطانه ورزش کنند. اگر به منظور جبران کالری اضافی دریافتی، بیش از حد ورزش می کنند در مورد فعالیت بدنی مناسب خود با تیم پزشکی صحبت کنند.
مقابله و پشتیبانی
- به خود یادآوری کنند باید همواره وزن متعادلی داشته باشند.
- در برابر وسوسه رژیم سخت گرفتن یا حذف وعده های غذایی مقابله کنند.
- از وب سایت های مرتبط با اختلالات خوردن دیدن نفرمایند.
- شرایط های سختی را که آنها را به سمت پرخوری سوق می دهد شناسایی کنند و برای مقابله با آنها برنامه ریزی کنند.
- راه های مقابله با مشکلات عاطفی را بیاموزند.
- به دنبال نقش های مثبتی باشند که اعتماد به نفس آنها را تقویت می کنند.
- فعالیت و سرگرمی های لذت بخشی برای خود بیابند تا آنها را از پرخوری عصبی منحرف کنند.
- با عدم سرزنش خود، تمرکز بر موضوع های مثبت و تشویق کردن خود، اعتماد به نفس را افزایش دهند.
توصیه های مقابله برای والدین
- از کودک درباره چگونگی کمک به او، مشورت بگیرند. به عنوان مثال، غذاهای وسوسه انگیز را خریداری نکنند. فعالیت های خانوادگی بعد از غذا ترتیب دهند تا نوجوان کمتر به دنبال پاکسازی و تخلیه معده خود برود.
- گوش دهند. اجازه دهند کودک ابراز احساسات کند.
- برنامه منظم غذا خوردن داشته باشند. خوردن در زمان های معین به کاهش پرخوری کمک می کند.
- نوجوان را از نگرانی های خود مطلع نمایند، اما هرگز او را سرزنش نکنند.
والدین به یاد داشته باشند که اختلالات غذا خوردن کل خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد و باید از خود مراقبت کنند. اگر حس میکنند به خوبی نمی توانند با بیماری نوجوان مقابله نمایند، از روانشناس بالینی کمک بگیرند.
برخی از راه های پیشگیری از پرخوری عصبی:
- پرورش و تقویت تصویر یک بدن سالم در کودکان بدون توجه به اندازه یا شکل آن.
- با پزشک متخصص اطفال صحبت کنند. متخصصین نشانه های اولیه اختلال غذا خوردن را شناسایی کرده و از پیشرفت آن جلوگیری می کنند.
- اگر به نظر می رسد یکی از بستگان یا دوستان مشکل غذایی دارد که منجر به اختلال خوردن می شود، از او حمایت کنند و در مورد اینکه چگونه قادر اند به او کمک کنند، با او صحبت نمایند. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
