چگونه دوستان بر رفتار تأثیر می گذارند؟ فشار همسالان می تواند تأثیر قابل توجهی بر مغز و رفتار ما داشته باشد، آگاهانه و ناخودآگاه.
به گزارش خط سلامت تمایل ما به تناسب با همسالان می‌تواند بر باورها و ارزش‌های واقعی ما غلبه کند و ما را به سمت رفتارهایی سوق دهد که شاید قبلاً هرگز به آن فکر نکرده بودیم .
حمایت اجتماعی و عاطفی دوستان
نمی توانیم ارزش حمایت اجتماعی و عاطفی ارائه شده توسط دوستان را دست کم بگیریم.کودکان بعد از ورود به مدرسه وارد گروه های اجتماعی شده و دوست پیدا می کنند.
دوست ها در تمام دوره های سنی یکی از مهم ترین و تاثیر گذار ترین بخش های زندگی افراد هستند، ولی در کودکان این تاثیر بزرگ تر و دائمی تر است.
تاثیر دوست روی کودکان مورد بررسی قرار گرفته است.
در دوران مدرسه کودکان میل نیرومندی به تعلق گروهی نشان می دهد. کودکان گروه‌های همسال را تشکیل می دهند. گروه های همسال بر اساس مجاورت (قرار داشتن در کلاس واحد) و مشابهت جنسیتی، قومی و محبوبیت تشکیل می شوند.
گروه های دوستی
هنگامی که کودکان گروه های دوستی را تشکیل می دهند، تیپ، لباس و رفتار آنها تحت تأثیر قرار می گیرد. تخلف از هنجارهای گروه توسط افراد منجر به بی اعتنایی و انزوا از گروه دوستان می شود.
در این گروه ها رفتارها و آداب خاصی ارزش پیدا می کند. این سنت ها همسالان را به هم نزدیک می کند و نوعی احساس هویت گروهی به وجود می آورد.
کودکان در این گروه ها مهارت های اجتماعی متعددی کسب می کنند که همکاری، رهبری، پیروی و وفاداری به هدف های مشترک و جمعی، از آن جمله هستند.
طرد شدن یکی از همسالان توسط سایر افراد گروه احساسات کودکان را جریحه دار می کند و امکان برقراری پیوند های گروهی تازه برای او دشوار می شود.
انواع دوستی
در حالی که گروه های دوستی کودکان را از ساختارهای اجتماعی بزرگ تر آگاه می کنند، روابط دوستی تک به تک به پرورش اعتماد و دلسوزی کمک می کند. رابطه دوستی در طول سال های دبستان پیچیده تر می شود.
رابطه دوستی رابطه‌ا ی است که متقابلاً در مورد آن توافق شده است و کودکان ویژگی های یکدیگر را دوست دارند و به نیازها و امیال یکدیگر پاسخ می دهند.
هنگامی که رابطه دوستی برقرار می شود، اعتماد، ویژگی برجسته آن است. کودکان دبستانی می گویند رابطه دوستی خوب بر مهربانی استوار است یعنی می شود روی هر فرد برای کمک کردن به دیگری حساب کرد.
در نتیجه، کودکان نقض کردن اعتماد، مانند کمک نکردن زمانی که دیگران به کمک نیاز دارند، عهد شکنی و پشت سر دیگران غیبت کردن را مشکل جدی دوستی می دانند.
روابط دوستی کودکان دبستانی بیشتر گزینشی است. در حالی که کودکان پیش دبستانی می گویند تعداد زیادی دوست دارند، کودکان در ۸ یا ۹ سالگی فقط تعداد اندکی دوست خوب را نام می برند. دخترها بیشتر از پسرها صمیمیت می طلبند و در روابط دوستی خود منحصر به فرد هستند.
کودکان دوستانی را انتخاب می کنند که از لحاظ سن، جنسیت، قومیت و جایگاه اجتماعی و اقتصادی شبیه آنها باشد. دوستان از لحاظ شخصیت، محبوبیت در بین همسالان، پیشرفت تحصیلی و رفتار نوع دوستانه به یکدیگر شباهت دارند.
کودکان احتمالاً برای افزایش دادن حمایت رابطه دوستی، همدم هایی را انتخاب می کنند که به خودشان شباهت داشته باشند اما فرصت های برقرار کردن رابطه دوستی که توسط محیط کودکان فراهم می شوند بر انتخاب های آنها تأثیر می گذارند.
در طول اواسط کودکی (حدوداْ ۴ تا ۹ سال)، روابط دوستی نسبتاً پایدار می مانند و به مدت چند سال ادامه می یابند.
کودکان از طریق این روابط، اهمیت وفاداری عاطفی را یاد می گیرند، آنها می فهمند اگر دوستان همچنان یکدیگر را دوست داشته باشند، رابطه صمیمانه از اختلاف نظرها مصون می ماند.
رابطه دوستی موقعیت مهمی را فراهم می آورد که در آن کودکان یاد می گیرند انتقاد را تحمل کرده و اختلاف نظرها را حل کنند.
با این حال، تأثیر روابط دوستی بر رشد کودکان به دوستان بستگی دارد. هنگامی که در روابط دوستی خود مهربان و دلسوز هستند، گرایش های نوع دوستی یکدیگر را تقویت می کنند.
هنگامی که کودکان پرخاشگر روابط دوستی برقرار می کنند، روابط آنها اغلب اعمال ضد اجتماعی را تشدید می کنند.
روابط دوستی دخترهای پرخاشگر از لحاظ تبادل احساس های خصوصی عالی است ولی مملو از حسادت، تعارض و بی‌وفایی است. در بین پسرهای پرخاشگر، روابط دوستی ابراز خشم، اظهارات توهین‌آمیز، حملات بدنی و وسوسه هایی برای رفتار قانون شکن را شامل می شود.
مشکلات اجتماعی کودکان پرخاشگر، درون روابط صمیمی آنها با همسالان شکل می گیرند و روابط دوستی مناسب و سالم به کودکان در رشد بهنجار شناختی، عاطفی، اجتماعی و حتی جسمانی کمک زیادی می کند.
یکی از عوامل بسیار مهم و اثرگذار بر موفقیت کودکان در برقراری ارتباط با دوستان و پذیرش توسط همسالان، تأثیرات پیشین خانواده بر کودکان است.
خانواده هایی که ارتباط عاطفی کمرنگی با فرزندان برقرار می کنند، از روش‌های انضباطی سختگیرانه استفاده می کنند، به فرزند فشار روانی و استرس وارد می کنند و در مجموع وضعیت روانی و هیجانی مناسبی را در کودک شکل نمی دهند، بر مشکلات ارتباطی و دوست یابی فرزندان نیز اثرات منفی برجای می گذارند.
به همین جهت آگاهی والدین از چگونگی ارتباطات فرزندان با همسالان از یک سو و آگاهی از اثرگذاری روش‌های رفتاری و تربیتی خود از سویی دیگر در موفقیت اجتماعی و ارتباطی کودکان اهمیت زیادی دارد. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
