قاتل رویاهای سارای 15 ساله ! / دختران گوشی‌ها شما را زندگی واقعی دور می کند!

در گزارشی که از طرف اندیشکده «پالسی اکسچنج» (نزدیک به طیف راست‌میانه) در لندن منتشر شد که نشان داد دانش‌آموزان آن دسته از مدارس متوسطه که در آن ممنوعیت به‌همراه‌داشتن و استفاده از گوشی‌های تلفن همراه هوشمند اجرا شده بود، به میزان یک یا دو درجه نتایج بهتری در آزمون‌های GCSE را کسب کردند و این درمقایسه با دانش‌آموزان مدارسی است که سیاست‌های کم‌تر سخت‌گیرانه‌ای را درمورد همراه‌داشتن و استفاده از گوشی‌های تلفن همراه هوشمند دارند.

به گزارش خط سلامت به نقل از اسپکتیتر، معمولا در مدارسی که ممنوعیت سخت‌گیرانه‌تری درمورد استفاده از گوشی‌های تلفن همراه و یا به‌همراه‌داشتن آن برای دانش‌آموزان وجود دارد، بیش از مدارس با سخت‌گیری کم‌تر، وعده غذایی رایگان به داش آموزان ارائه می‌شود. درعمل اما دستورالعمل دولت بریتانیا برای مدارس درمورد لزوم ایجاد محدودیت درمورد همراه‌داشتن گوشی تلفن همراه هوشمند برای دانش‌آموزان در ماه فوریه گذشته تفاوت چندانی ایجاد نکرده است، تنها ۱۱درصد از مدارس در انگلستان و ولز دانش‌آموزان را از نظر فیزیکی از گوشی‌های تلفن همراه‌شان در طول ساعات حضور در مدارس جدا کرده‌اند، این در‌حالی‌ است که همگان می‌دانیم صرف به‌همراه‌داشتن گوشی تلفن همراه هوشمند برای دانش‌آموزان به‌خودی‌خود می‌تواند موجب حواس‌پرتی آنها و دورشدن تمرکزشان از درس شود.

راهکار برای محافظت از دختران

• محدود کردن زمان استفاده از گوشی‌های هوشمند:
• آموزش به دختران در مورد استفاده ایمن و مسئولانه از رسانه‌های اجتماعی:
• فیلتر کردن محتوای مضر در رسانه‌های اجتماعی:
• حمایت از سازمان‌هایی که برای محافظت از کودکان در برابر آسیب‌های آنلاین تلاش می‌کنند:
• ایجاد گفتگوهای باز و صادقانه با دختران در مورد خطرات استفاده از گوشی‌های هوشمند:
• تشویق دختران به فعالیت‌های سالم و سازنده در دنیای واقعی:
• توجه به علائم هشداردهنده مانند افسردگی، اضطراب و انزوا در دختران:
• در صورت نیاز، از کمک متخصصان روانشناسی استفاده کنید.

همزمان بحث در این‌باره که چه نهاد و فردی مسئول این موضوع است، ادامه دارد؛ فناوری بزرگ، مقررات دولتی، سیاست‌های مدرسه، والدین یا خود کاربران. برخی به افراط و تفریط روی می‌آورند. برای مثال یک مدرسه تعداد ساعات درسی روزانه را به ۱۲ ساعت افزایش می‌دهد تا سعی کند دانش‌آموزان را به ترک اعتیاد دیجیتالی‌شان وادار کند، درحالی‌که با چنین کاری مهم‌ترین دلیل پشت این سیم‌کشی مغز فرزندان‌مان نادیده گرفته می‌شود؛ الگوریتم‌های رسانه‌های اجتماعی. ساده‌ترین راه برای توضیح این موضوع نگاه‌کردن به ماهیت جنسیتی اپیدمی سلامت روان در میان نوجوانان است.

نتیجه مطالعه‌ای در ایالات متحده نشان می‌دهد ۵۷درصد از دختران نوجوان می‌گویند: «غمگین‌بودن یا ناامیدی را تجربه می‌کنند». این میزان در سال ۲۰۱۱ میلادی ۳۶درصد بود. اکنون ۳۰درصد از آنها می‌گویند به‌طور جدی به خودکشی فکر کرده‌اند. این میزان در سال ۲۰۱۱ میلادی ۱۹درصد بود. میزان افسردگی و اضطراب گزارش‌شده در پسران به این اندازه زیاد نیست و افزایش نرخ مرتبط با این موضوع در آنها از سال ۲۰۱۱ میلادی نیز کم‌تر است.

برخی ممکن است استدلال کنند دختران بیش‌تر از پسران احتمال دارد با رنج‌بردن در حوزه سلامت روان مواجه شوند. در نرخ محاسبه پیش‌تر ذکرشده، اطلاعات مرتبط با خودکشی از بیمارستان‌ها لحاظ نشده است. کودکان و نوجوان در ایالات متحده هستند که به دلیل داشتن افکار متمایل به خودکشی یا اقدام به خودکشی به بیمارستان مراجعه کرده‌اند، این میزان در فاصله سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۵ میلادی تقریبا افزایشی دو برابری داشت که بیش‌ترین افزایش برای دختران و نوجوانان است.

در کشور‌های دیگر نیز الگوی مشابهی وجود دارد: در کانادا دختران ۱۵ تا ۱۷ ساله دو برابر بیش‌تر از پسران هم‌سن به دلیل نگرانی‌های روانی در بیمارستان بستری می‌شوند. در نروژ ۲۹درصد از دختران نوجوان گزارش می‌دهند به مشکلات مرتبط با افسردگی همراه با اضطراب دچار هستند. این درحالی‌ است که این نرخ در میان پسران نوجوان تنها ۱۰درصد است. نتیجه مطالعه‌ای در نروژ نشان داد ممنوعیت استفاده و به‌همراه‌داشتن گوشی‌های تلفن همراه در مدارس به‌طور قابل‌توجهی سلامت روانی و پیشرفت تحصیلی دختران را بهبود بخشیده و درعین‌حال تاثیر کمی بر پسران داشته است.

 به یاد داشته باشید:

• شما زیبا و منحصر به فرد هستید، به هیچ وجه خودتان را با دیگران مقایسه نکنید.
• استفاده از گوشی‌های هوشمند را محدود کنید، فقط در مواقع ضروری از آنها استفاده کنید.
• به محتوایی که در رسانه‌های اجتماعی می‌بینید دقت کنید، همه چیز آنطور که به نظر می‌رسد نیست.
• با والدین، معلمان یا مشاوران خود در مورد نگرانی‌هایتان صحبت کنید.
• در صورت نیاز از کمک متخصصان روانشناسی استفاده کنید.

نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد دختران زمان بیشتری را با گوشی‌های تلفن همراه هوشمند خود می‌گذرانند. نتیجه مطالعه‌ای در سوئد نشان داد ۶۰درصد از دختران نوجوان استفاده بیش از اندازه از گوشی‌های تلفن همراه هوشمند را گزارش کرده بودند که این میزان در میان پسران نوجوان تنها ۳۵درصد گزارش شده بود.

با این‌وجود، با فرض اینکه سیاست‌گذاری‌های مدرسه بر پسران و دختران به یک اندازه تاثیر می‌گذارد و با فرض اینکه والدین بدون توجه به جنسیت از گوشی تلفن همراه هوشمند فرزندانشان به‌شیوه‌ای مشابه استفاده می‌کنند، این اختلافات مربوط به سلامت روان باید با چیز دیگری توضیح داده شود: نوع محتوایی که آنها مصرف می‌کنند.

این جایی است که به نظر می‌رسد الگوریتم وارد عمل می‌شود. الگوریتم‌ها بیش از آنکه تقاضا را بازتاب بدهند، آن را ایجاد می‌کنند. این موضوع موجب می‌شود گمان کنیم رسانه‌های اجتماعی به جای دستکاری تقاضا، علائقمان را به ما نشان می‌دهند. برای مثال می‌دانیم الگوریتم‌های اینستاگرام، دختران نوجوانی را که حتی برای مدت‌زمان کوتاهی با تصاویر مرتبط با تناسب اندام درگیر می‌شوند، به سمت سیل محتوای کاهش وزن سوق می‌دهند.

همچنین می‌دانیم این احتمال بیش‌تر وجود دارد که اطلاعات مربوط به خودآزاری و تصویر بدن به آنها نشان داده شود. این موضوع نگران‌کننده است که اگر دختران جوان در معرض محتوای افراطی قرار نگیرند، باز هم ماهیت کلیشه‌ای و خود محدودکننده الگوریتم‌های رسانه‌های اجتماعی، چارچوب‌های مرجع آنها را محدود می‌کند برای مثال نتیجه یک مطالعه نشان داد ۶۸درصد از دختران نوجوان گفته‌اند علائق آنها در رسانه‌های اجتماعی به زیبایی، مُد و رئالیستی شو‌های تلویزیونی محدود می‌شود. این موضوع به احتمال زیاد بر عزت نفس آنها تاثیر منفی می‌گذارد.

درمقابل بخش عمده علائق گزارش‌شده از جانب پسر‌ها، موضوعاتی مانند ورزش، فناوری، سیاست و تجارت بود. قطعا برخی از دختران فعالانه به‌دنبال آن نوع محتوا هستند، اما نمی‌توان گفت این دنبال‌کردن تا چه اندازه عمدی بود و تا چه اندازه با الگوریتمی که فرض می‌کند «دختران آن را دوست دارند» تحمیل شده است.

اکنون نتایج ده‌ها مطالعه وجود دارد که ارتباط بین استفاده از گوشی تلفن همراه هوشمند و هرگونه تغییر منفی در رفتار را اثبات کرده‌اند: خواب ضعیف، تمرکز ضعیف، سلامت روان ضعیف و مهارت‌های اجتماعی ضعیف. درنتیجه داده‌های اثبات‌شده در این حوزه افزایش می‌یابند، اما کار بسیار کمی درمورد آن و اندیشیدن برای راه‌حل انجام می‌شود. تا زمانی که کاری انجام ندهیم، نوجوانان و به‌ویژه دختران نوجوان کماکان متحمل رنج خواهند شد.

داستانی از تاریکی و امید

سارا، دختری 15 ساله، در تاریکی اتاق خود به گوشی هوشمندش خیره شده بود.

تصاویر بی‌وقفه از دختران لاغر و بی‌نقص در اینستاگرام رژه می‌رفتند.

سارا با حسرت به آنها نگاه می‌کرد و در ذهن خود با آنها مقایسه می‌کرد.

احساس پوچی و ناامیدی تمام وجودش را فرا گرفته بود.

سارا به مرور زمان به گوشی هوشمندش اعتیاد پیدا کرده بود.

او ساعت‌ها را صرف گشت و گذار در شبکه‌های اجتماعی و تماشای ویدیوهای بی‌محتوا می‌کرد.

این کار نه تنها به تمرکز و تحصیلاتش آسیب می‌زد، بلکه سلامت روان او را نیز به خطر می‌انداخت.

سارا دچار علائم افسردگی و اضطراب شده بود.

او اعتماد به نفس خود را از دست داده بود و از تعاملات اجتماعی دوری می‌کرد.

یک روز، سارا در حالی که در اینستاگرام می‌گشت، با پستی درباره آسیب‌های استفاده بیش از حد از گوشی‌های هوشمند مواجه شد.

این پست او را تکان داد و به او کمک کرد تا واقعیت را ببیند. سارا تصمیم گرفت که برای نجات خود و آینده‌اش دست به کار شود.

او با کمک والدین و یک مشاور، برنامه‌ای برای استفاده محدود از گوشی هوشمندش تنظیم کرد.

سارا فعالیت‌های جدیدی مانند ورزش، مطالعه و گذراندن وقت با دوستانش را آغاز کرد.

با گذشت زمان، سارا احساس بهتری پیدا کرد.

اعتماد به نفس او بازگشت و علائم افسردگی و اضطرابش کاهش یافت.

سارا داستان خود را برای دیگر دختران تعریف کرد و آنها را از خطرات استفاده بیش از حد از گوشی‌های هوشمند آگاه کرد.

او به آنها نشان داد که زندگی واقعی فراتر از دنیای مجازی است و زیبایی و ارزش واقعی در درون هر انسانی نهفته است.

داستان سارا فقط یک نمونه از هزاران داستانی است که هر روز در سراسر جهان اتفاق می‌افتد.

دختران زیادی هستند که در دام اعتیاد به گوشی‌های هوشمند گرفتار شده‌اند و سلامت روان و آینده خود را به خطر می‌اندازند.

اما امید به نجات وجود دارد.

با آگاهی و تلاش می‌توانیم به دختران کمک کنیم تا از این دنیای تاریکی رها شده و به زندگی واقعی و شاد بازگردند.