رژیم محدود کننده چیست؟ / چگونه این برنامه غذایی باعث چاقی می شود؟

با پیروی از رژیم غذایی محدود کننده در ابتدا ممکن است فکر کنیم کاهش کالری و حذف گروه‌های غذایی خاص تنها به هدف کاهش وزن یا بهبود سلامتی است، اما حقیقت چیزی برعکس این طرز تفکر است.

به گزارش خط سلامت که این نوع رژیم‌ها می‌توانند سیگنال‌های مغزی را به گونه‌ای تغییر دهند که باعث شوند ما بیشتر از پیش احساس گرسنگی کنیم و حتی در نهایت به پرخوری دچار شویم.

رژیم محدود کننده چیست؟

رژیم‌های محدودکننده به رژیم‌هایی اطلاق می‌شود که به طور جدی مصرف برخی مواد غذایی یا گروه‌های غذایی را محدود می‌کنند یا به طور کامل از رژیم غذایی حذف می‌نمایند. این رژیم‌ها معمولاً برای کاهش وزن یا رسیدن به هدف‌های خاصی مانند بهبود سلامتی دنبال می‌شوند، اما ممکن است باعث مشکلات روانی و فیزیولوژیکی شوند. در ادامه به چند نوع از رژیم‌های محدودکننده اشاره می‌کنم:

رژیم‌های کم کربوهیدرات (Low-Carb Diets): در این رژیم‌ها مصرف کربوهیدرات‌ها، مثل نان، برنج، و سیب‌زمینی، به شدت محدود می‌شود و معمولاً بر پروتئین و چربی تمرکز می‌شود.

رژیم‌های کالری کم (Low-Calorie Diets): در این رژیم‌ها، فرد به مصرف تعداد محدودی کالری در روز پایبند است که ممکن است باعث کاهش انرژی و احساس خستگی شود.

رژیم‌های تک‌غذایی (Mono-Diets): این نوع رژیم‌ها تنها یک نوع غذا را برای مدت طولانی مصرف می‌کنند. برای مثال، تنها خوردن میوه‌ها یا تنها مصرف سوپ.

رژیم‌های فاقد چربی (Fat-Free Diets): رژیم‌هایی که در آن‌ها مصرف چربی به طور کامل یا تقریباً کامل حذف می‌شود.

رژیم‌های مد روز (Crash Diets): رژیم‌هایی که بر کاهش سریع وزن تمرکز دارند و معمولاً شامل محدودیت‌های شدید غذایی هستند، اما نتایج موقتی دارند.

چگونه رژیم های محدود کننده باعث پرخوری می شود؟

این رژیم‌ها به دلیل کاهش شدید گروه‌های غذایی می‌توانند بر عملکرد مغز و بدن تأثیر منفی بگذارند و به پرخوری یا مشکلات گوارشی منجر شوند. همچنین، افراد معمولاً بعد از مدت زمان کوتاهی قادر به حفظ نتایج این رژیم‌ها نیستند و به عادت‌های غذایی قبلی خود باز می‌گردند.

علاوه بر تغییرات فیزیولوژیکی، رژیم‌های غذایی محدودکننده به ویژه در افرادی که سابقه اختلالات غذایی دارند، می‌توانند تأثیرات روانی عمیقی ایجاد کنند. احساس محرومیت و گناه از مصرف غذاهایی که به دلیل رژیم محدود شده‌اند، می‌تواند به اضطراب، افسردگی و کاهش اعتماد به نفس منجر شود. این احساسات منفی ممکن است فرد را به سمت رفتارهای پرخوری سوق دهد، زیرا او برای تسکین اضطراب و ناراحتی‌های عاطفی خود به غذا پناه می‌برد.

این چرخه پرخوری پس از رژیم، که به آن "بینگینگ" گفته می‌شود، می‌تواند به نوبه خود منجر به احساس شکست و پشیمانی شود. وقتی فرد در تلاش است تا دوباره کنترل رژیم خود را به دست آورد، احساس گناه و شرمندگی می‌تواند به محدودیت‌های بیشتر منجر شود. این چرخه می‌تواند به مدت طولانی ادامه پیدا کند و به روابط ناسالم با غذا منتهی شود. حتی بعد از اینکه فرد از این رژیم‌های محدودکننده خارج می‌شود، ممکن است تأثیرات روانی این رفتارها همچنان ادامه یابد و او نتواند به یک الگوی تغذیه‌ای متعادل و سالم بازگردد.

در نتیجه، رژیم‌های غذایی سخت و محدودکننده اغلب به جای اینکه منجر به کاهش وزن پایدار یا سلامت بهتر شوند، می‌توانند به مشکلات روانی و جسمی بیشتری منجر شوند. این مشکل به ویژه زمانی حاد می‌شود که فرد نتواند در طولانی مدت به این رژیم‌ها پایبند باشد و در نهایت دچار پرخوری و افزایش وزن شود. به جای آن، بهتر است که افراد به سمت یک رویکرد متعادل‌تر و سالم‌تر برای مدیریت وزن و بهبود سلامت روانی خود پیش بروند.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است