چه زمانی داروی ضد افسردگی برای درمان بیش فعالی تجویز می شود؟

در افرادی که اختلال کم‌توجهی/ بیش‌فعالی (ADHD) و اضطراب یا افسردگی همزمان دارند، داروهای ضد افسردگی  مانند مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRIs) می‌توانند تاثیر مثبتی بر کاهش اضطراب و بهبود حالت روانی فرد داشته باشند.

به گزارش خط سلامت این داروها ممکن است به‌طور غیرمستقیم موجب کاهش رفتارهای بیش‌فعالی یا تکانشگری شوند.

 داروی ضد افسردگی برای درمان بیش فعالی

داروهای ضدافسردگی معمولاً به‌عنوان درمان اصلی برای بیش‌فعالی تجویز نمی‌شوند، زیرا این وضعیت بیشتر به اختلالاتی مانند اختلال کم‌توجهی/بیش‌فعالی (ADHD) مربوط می‌شود. با این حال، در برخی موارد، اگر مشکلات بهداشت روانی همزمانی مانند اضطراب یا افسردگی همراه با بیش‌فعالی وجود داشته باشد، ممکن است داروهای ضدافسردگی تجویز شوند. در اینجا توضیح داده شده که در چه شرایطی ممکن است داروهای ضدافسردگی تجویز شوند:

افسردگی یا اضطراب همزمان: اگر فردی هم اختلال ADHD و هم افسردگی یا اضطراب داشته باشد، ممکن است داروهای ضدافسردگی به‌عنوان درمان همراه با داروهای ADHD تجویز شوند. برخی از داروهای ضدافسردگی مانند مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRIs) می‌توانند به کاهش اضطراب یا افسردگی کمک کنند که ممکن است به‌طور غیرمستقیم بر بیش‌فعالی تاثیر بگذارد.

علائم مقاوم به درمان: اگر داروهای رایج ADHD مانند داروهای محرک (مثلاً متیل فنیدات یا آمفتامین‌ها) موثر نباشند یا عوارض جانبی غیرقابل تحملی داشته باشند، ممکن است داروهای ضدافسردگی به‌عنوان بخشی از برنامه درمانی تجویز شوند. داروهایی مانند اتوموکستین (یک مهارکننده بازجذب نوراپی‌نفرین) یا ضدافسردگی‌های سه‌حلقه‌ای ممکن است به‌عنوان جایگزین در نظر گرفته شوند.

تنظیم خلق و خو: برخی از داروهای ضدافسردگی مانند مهارکننده‌های بازجذب سروتونین-نوراپی‌نفرین (SNRIs) یا ضدافسردگی‌های سه‌حلقه‌ای می‌توانند به تنظیم خلق و خو کمک کنند که به‌طور غیرمستقیم ممکن است بر کاهش تکانشگری یا بیش‌فعالی تاثیر بگذارند.

اختلالات رفتاری یا تشخیص دوگانه: اگر فردی تشخیص دوگانه یا مشکلات بهداشت روانی دیگری مانند اختلال دوقطبی داشته باشد، ممکن است داروهای ضدافسردگی همراه با تثبیت‌کننده‌های خلق تجویز شوند تا هم نوسانات خلقی و هم رفتارهای بیش‌فعالی درمان شوند.

در نهایت، تصمیم‌گیری در مورد استفاده از داروهای ضدافسردگی برای بیش‌فعالی بستگی به ارزیابی دقیق پزشک دارد و باید بر اساس علائم و نیازهای خاص فرد صورت گیرد.