با کمبود منیزیم در بدن زنان چه اتفاقی می افتد؟

منیزیم یکی از مهمترین مواد معدنی مورد نیاز بدن انسان است. این عملکردهای بیشماری را پشتیبانی می کند و در عملکرد صاف بدن نقش دارد. این ماده معدنی ضروری همچنین نقش اساسی در حفظ سلامت و تندرستی زنان دارد.

به گزارش خط سلامت، محققان دریافته اند مکمل منیزیم به بهبود هیپرآندروژنیسم، هیرسوتیسم و ​​کیفیت خواب در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک کمک می کند. این مطالعه در سال 2023 در مجله Health Science Reports منتشر شد.

طبق یک مطالعه در سال 2023 که در Springer Link منتشر شد، منیزیم غذایی با حجم بیشتر مغز در مردان و زنان مرتبط بود.

این مطالعات از جمله تمام مطالعاتی است که تا کنون تاثیر مواد معدنی منیزیم بر سلامت زنان را مورد بررسی قرار داده است. این امر مستلزم درک این موضوع است که چرا منیزیم برای زنان مهم است و چگونه کمبود منیزیم بر آنها تأثیر می گذارد.

زمان مناسب برای مصرف منیزیم چه زمانی است؟

منیزیم یک ماده معدنی اساسی در بدن انسان است که بخشی از بیش از 300 واکنش بیوشیمیایی را تشکیل می دهد  و آن را برای سلامت عمومی بسیار مهم می کند. از آنجایی که به عنوان یک کوفاکتور برای آنزیم ها عمل می کند، در تمام انرژی ها، از فرآیندهای سنتز پروتئین گرفته تا عملکردهای عضلانی، دخالت دارد. بنابراین، منیزیم تضمین می کند که غذا می تواند به انرژی تبدیل شود که به تولید آدنوزین تری فسفات کمک می کند، که اغلب به عنوان ارزی که سلول ها از آن برای اجرای فعالیت ها استفاده می کنند، در نظر گرفته می شود.
کمبود منیزیم به روش های پنهانی بر سلامت زنان تأثیر می گذارد. یک زن بالغ روزانه به نزدیک به 350 میلی گرم منیزیم برای انجام عملکردهای بیولوژیکی اولیه نیاز دارد. این ماده معدنی حیاتی برای زنان است زیرا بیش از 50 درصد منیزیم در استخوان ها متمرکز است و کمبود این ماده معدنی ابتدا روی استخوان ها تأثیر می گذارد. شاید به همین دلیل است که نیاز بدن زن به منیزیم در دوران بارداری و شیردهی افزایش می یابد.

چرا منیزیم برای زنان مهم است؟

منیزیم به عنوان یک ماده مغذی، تقریباً بر هر جنبه ای از سلامت زنان تأثیر می گذارد، از تنظیم هورمون ها گرفته تا وضعیت استخوان ها. اثر آن بر زنان در تمام مراحل زندگی - در دوران قاعدگی، بارداری و یائسگی - گسترش می یابد.

یکی از مهمترین فوایدی  که منیزیم به زنان می دهد تعادل هورمونی است. ثابت شده است منیزیم روی هورمون ها تأثیر می گذارد و بنابراین برای زنان مبتلا به PMS بسیار ضروری است. بیشتر زنان در طول دوره قاعدگی خود دچار نوسانات خلقی، نفخ و گرفتگی عضلانی مشترک می شوند و در بیشتر موارد، این نوسانات ناشی از نوسانات سطح هورمون استروژن و پروژسترون است. این هورمون ها را تنظیم می کند بنابراین، بسیاری از علائمی که PMS را تعریف می کنند کاهش می یابد. همچنین مطالعات تحقیقاتی ثابت کرده‌اند مکمل منیزیم، به‌ویژه در ترکیب با ویتامین B6، تحریک‌پذیری، اضطراب و ناراحتی فیزیکی PMS را تا حد زیادی کاهش می‌دهد.
سلامت استخوان ها برای بسیاری از خانم ها نگران کننده است. در طی گذار به چرخه یائسگی، خطر پوکی استخوان تشدید می شود.  منیزیم به افزایش مصرف کافی کلسیم برای حفظ سلامت استخوان ها کمک می کند  . ویتامین D را به شکل فعال خود تبدیل می کند، از این رو متابولیسم کلسیم را تضمین می کند و از تراکم استخوان حمایت می کند. زنانی که از مصرف کم منیزیم رنج می برند، احتمالاً تراکم استخوان کمتری دارند. آنها ممکن است به دلیل افزایش آسیب پذیری از شکستگی و پوکی استخوان رنج ببرند.
منیزیم همچنین در عملکرد صحیح ماهیچه ها که شامل رحم نیز می شود،  اهمیت زیادی دارد. از انقباضات زودرس و زایمان زودرس جلوگیری می کند. همچنین خطر برخی از عوارض مرتبط با بارداری مانند فشار خون بارداری و پره اکلامپسی را کاهش می دهد.
جدای از اینها،  منیزیم نقش مفیدی در تضمین رشد مناسب سیستم عصبی جنین ایفا می کند  و به حفظ سطح قند خون طبیعی کمک می کند و در نتیجه به عنوان یک اثر محافظتی در برابر دیابت بارداری عمل می کند. هم برای سلامت زنان باردار و هم برای رشد مناسب جنین آنها اهمیت زیادی دارد.
منیزیم به دلیل اثر آرامش بخش آن روی سیستم عصبی  به عنوان "مواد معدنی آرامش بخش" ابداع شده است. انتقال دهنده های عصبی که خلق و خو را تنظیم می کنند، مانند سروتونین و گابا را حفظ می کند. سیستم عصبی را تسکین می دهد و ملاتونین را تعدیل می کند، از این رو خواب را بهبود می بخشد و اضطراب را کاهش می دهد.
منیزیم همچنین نقش مهمی در تضمین سلامت قلب و عروق ایفا می کند  ، که ممکن است برای زنان بسیار مهم باشد، به ویژه در سال های پس از یائسگی، زیرا خطر بیماری قلبی افزایش می یابد. فشار خون را در حالت عادی نگه می دارد و ضربان قلب طبیعی را حفظ می کند و در عین حال از تشکیل پلاک در شریان ها جلوگیری می کند. مطالعات تحقیقاتی همچنین ثابت کرده‌اند که منیزیم می‌تواند به کاهش احتمال فشار خون بالا در زنان بالای 50 سال و همچنین بهبود وضعیت قلبی آنها کمک کند.

چه چیزی باعث کمبود منیزیم در زنان می شود؟

کمبود منیزیم در زنان به دلیل چندین جنبه سبک زندگی مدرن به طور فزاینده ای گسترده شده است. اولاً، بیشتر غذاهای فرآوری شده مصرف می‌کنند که حاوی مواد مغذی بسیار کمی یا بدون مواد مغذی ضروری از جمله منیزیم هستند. دوم، رژیم های غذایی بیش از حد مملو از قندهای تصفیه شده و چربی های ناسالم، جایگزین غذاهای کامل غنی از منیزیم مانند سبزیجات برگ دار، آجیل و دانه ها می شود.
البته بحث سطح استرس بالاتر نیز وجود دارد. بدن هنگام تجربه دوره های اضطراب یا تنش تمایل به مصرف منیزیم بیشتری دارد و این می تواند ذخایر کلی بدن از منیزیم را کاهش دهد.

عامل دیگری که تأثیر سطوح منیزیم را افزایش می دهد، نوسانات هورمونی است، به ویژه در دوران قاعدگی، بارداری یا یائسگی. معمولاً نیاز به منیزیم را افزایش می دهد و به دلیل عدم تامین نیازهای افزایش یافته باعث کمبود بالقوه در این زنان می شود.

علاوه بر این، برخی از شرایط سلامتی، از جمله اختلالات گوارشی، ممکن است در جذب مناسب منیزیم در بدن اختلال ایجاد کند.

چگونه کمبود منیزیم را تشخیص دهیم؟

کمبود منیزیم با اختلال در فرآیندهای مختلف بیوشیمیایی مشخص می شود. برخی از اولین علائم ممکن است گرفتگی عضلات، اسپاسم، ناشی از ناتوانی در شل کردن عضلات باشد. این ماده معدنی در بسیاری از فرآیندهای بیوشیمیایی - بیش از 300 - شرکت می کند، بنابراین بر روند انقباض و آرامش عضلات تأثیر می گذارد. هنگامی که محتوای این ماده معدنی کم باشد، عضلات ممکن است بدون شل شدن مناسب منقبض شوند و بیمار احساس درد و درد کند.

اختلال عصبی مرکزی بیشتر به دلیل کمبود منیزیم ایجاد می شود. بیمارانی که از اختلالات کمبود منیزیم رنج می برند، علائم تحریک پذیری، خستگی و اضطراب را نشان می دهند. این امر گاهی استرس را افزایش می دهد و خواب را مختل می کند و استراحت و تجدید قوا را برای بدن دشوارتر می کند. در موارد شدیدتر، کمبود منیزیم به مشکلات عصبی مانند بی‌حسی و گزگز در برخی از اندام‌ها و حتی تشنج کمک می‌کند.
کمبود منیزیم در سیستم قلبی عروقی باعث نامنظم شدن ضربان قلب، افزایش فشار خون و افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی می شود. منیزیم برای تثبیت ضربان ریتمیک قلب و ثابت نگه داشتن فشار خون ضروری است. بنابراین، کاهش سطح سلامت قلب را به خطر می اندازد.
کمبود منیزیم می تواند به ضعیف شدن استخوان ها به دلیل اختلال در جذب کلسیم، افزایش شانس پوکی استخوان در طول زمان، منجر به اختلالات تنظیم قند خون و افزایش مقاومت به انسولین، و افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 کمک کند.

آیا کمبود منیزیم می تواند شما را بکشد؟

کمبود منیزیم به خودی خود به ندرت کشنده است، اما یک کمبود شدید و طولانی مدت می تواند باعث ایجاد شرایط تهدید کننده زندگی شود. منیزیم به عملکرد طبیعی عضلات، ریتم قلب و اعصاب کمک می کند. کمبود باعث گرفتگی عضلات و ایجاد خستگی و ضربان قلب نامنظم می شود. گاهی اوقات شرایط شدیدی مانند تشنج یا آریتمی قلبی یا مشکلات تنفسی ایجاد می شود. اگر این شرایط به موقع مورد توجه قرار نگیرد، به شرایط تهدید کننده زندگی تبدیل می شود. افرادی که دارای شرایط پزشکی خاصی هستند، مانند اختلالات گوارشی، الکلیسم مزمن یا سوء تغذیه، در صورت شدید شدن کمبود خفیف منیزیم، باید مراقبت های بهداشتی دریافت کنند.

آیا می توانید بیش از حد منیزیم دریافت کنید؟

بله، مصرف بیش از حد منیزیم، که هیپرمنیزیمی نیز نامیده می شود، معمولاً به دلیل مصرف بیش از حد مکمل ها یا اختلال در عملکرد کلیه ایجاد می شود. در حالی که بدن به طور معمول منیزیم اضافی را از طریق ادرار دفع می کند، دوزهای بالا می تواند این فرآیند را تحت تاثیر قرار دهد. علائم مصرف بیش از حد شامل تهوع، استفراغ، فشار خون پایین، ضعف عضلانی، بی حالی و ریتم نامنظم قلب است. در موارد شدید، ممکن است منجر به فلج تنفسی، ایست قلبی یا کما شود. افرادی که کلیه های سالم دارند بعید است که مصرف بیش از حد از منابع غذایی را تجربه کنند، اما کسانی که مشکلات کلیوی دارند یا دوزهای بالایی از مکمل های منیزیم مصرف می کنند در معرض خطر بیشتری هستند. همیشه قبل از مصرف دوزهای زیاد مکمل ها با پزشک مشورت کنید.

منابع طبیعی منیزیم

منیزیم یک ماده معدنی ضروری است که از عملکرد عضلات، تولید انرژی و سلامت قلب پشتیبانی می کند. بسیاری از غذاها به طور طبیعی سرشار از منیزیم هستند.
سبزیجات با برگ سبز تیره مانند اسفناج (پلاک)، برگ شنبلیله (متی) و تاج خروس (chaulai) منابع عالی منیزیم هستند. دال های معمولی مانند مونگ دال، اوراد دال و نخود (چانا) نیز سرشار از منیزیم هستند. گنجاندن دال در رژیم غذایی شما، چه در دال سرخ، سامبار یا چانا ماسالا، راه آسانی برای افزایش مصرف منیزیم است.

بادام، بادام هندی و تخمه کدو تنبل سرشار از منیزیم هستند. یک مشت از این آجیل ها یا پاشیدن دانه ها روی ظروف شما می تواند باعث ترد شدن و بهبود سطح منیزیم شما شود.

غذاهای اصلی هندی مانند برنج قهوه ای، باجرا (ارن مروارید) و جووار (سورگوم) حاوی منیزیم هستند. این غلات را به جای غلات تصفیه شده انتخاب کنید تا هم تغذیه و هم طعم را در وعده های غذایی خود تقویت کنید.

گنجاندن این غذاها در رژیم غذایی روزانه می تواند به حفظ سطح مطلوب منیزیم کمک کند و سلامت کلی را ارتقا دهد.

در صورت مصرف مکمل منیزیم اقدامات احتیاطی که باید انجام دهید

هنگام مصرف مکمل های منیزیم، ضروری است که با پزشک مشورت کنید تا مطمئن شوید که دوز مناسب است، زیرا منیزیم بیش از حد می تواند منجر به مشکلات گوارشی مانند اسهال، حالت تهوع یا گرفتگی عضلات شود. افراد مبتلا به مشکلات کلیوی باید احتیاط کنند زیرا اختلال در عملکرد کلیه می تواند باعث تجمع منیزیم در بدن شود.

 منیزیم ممکن است با برخی داروها، مانند آنتی بیوتیک ها یا داروهای فشار خون تداخل داشته باشد، بنابراین مهم است که در مورد هرگونه تداخل احتمالی با پزشک صحبت کنید. برای افزایش جذب، از مصرف منیزیم با دوزهای بالای کلسیم یا آهن خودداری کنید و برای حمایت از هضم مناسب، آب فراوان بنوشید.

منیزیم کم روی چه اندامی تاثیر می گذارد؟

سطوح پایین منیزیم (هیپومنیزیمی) می تواند بر اندام ها و سیستم های مختلف بدن تأثیر بگذارد.

سیستم قلبی عروقی: منیزیم برای عملکرد قلب بسیار مهم است. کمبود می تواند منجر به آریتمی، فشار خون بالا و افزایش خطر بیماری قلبی شود.

ماهیچه ها و اعصاب: منیزیم برای عملکرد عضلات و اعصاب ضروری است. سطوح پایین می تواند باعث گرفتگی عضلات، اسپاسم و ضعف شود. همچنین ممکن است به اضطراب یا افسردگی کمک کند.

استخوان ها: منیزیم از سلامت استخوان ها حمایت می کند و کمبود آن می تواند به مرور زمان منجر به پوکی استخوان شود.

کلیه ها: منیزیم پایین عملکرد کلیه را مختل می کند و باعث ایجاد مشکل در حفظ تعادل الکترولیت می شود.

برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است