یک مطالعه جدید نشان می‌دهد یک مدار عصبی خاص در مغز ، مسئول رفتارهای تغذیه‌ای ناگهانی و پرخوری است. این مدار که در هیپوتالاموس مغز قرار دارد، با ترشح هورمونی به نام MCH فعال می‌شود. این هورمون باعث می‌شود که فرد کمتر بتواند در برابر وسوسه غذا مقاومت کند.
به گزارش خط سلامت دانشمندان همچنین دریافته‌اند این مدار عصبی، ارتباط نزدیکی با ناحیه‌ای از مغز دارد که مسئول یادگیری و حافظه است. این بدان معناست که تجربیات گذشته ما نیز می‌توانند بر رفتارهای غذایی ما تأثیر بگذارند.
تأثیر مدار عصبی و یادگیری بر رفتارهای غذایی: توضیح جامع
تشکر از سوال خوبتون. این موضوع، یعنی ارتباط بین مدار عصبی، یادگیری، حافظه و رفتارهای غذایی، یکی از مباحث جذاب و پیچیده در علوم اعصاب و روانشناسی است. اجازه بدید این موضوع رو بیشتر باز کنیم:
مدار عصبی و نقش آن در کنترل اشتها
در مغز ما، یک شبکه پیچیده از نورون‌ها (یاخته‌های عصبی) وجود دارد که به عنوان یک مرکز کنترل اشتها عمل می‌کند. این مرکز، سیگنال‌هایی رو از قسمت‌های مختلف بدن (مثل معده، روده و بافت چربی) دریافت می‌کند و بر اساس این سیگنال‌ها، احساس گرسنگی یا سیری رو به ارگانیسم منتقل می‌کند.
همچنین مواد شیمیایی خاصی به نام انتقال‌دهنده‌های عصبی، در انتقال این سیگنال‌ها نقش کلیدی دارند. دو انتقال‌دهنده عصبی مهم در این زمینه، دوپامین و سروتونین هستند. دوپامین با احساس لذت و پاداش مرتبط است و سروتونین با تنظیم خلق و خو و اشتها.
عواملی مثل استرس، خواب، فعالیت بدنی و حتی ساعت بدن (ریتم شبانه‌روزی) می‌توانند بر فعالیت این مدار عصبی و در نتیجه، بر اشتها و انتخاب غذا تأثیر بگذارند.
نقش هیپوکامپ در تنظیم رفتارهای غذایی
هیپوکامپ، ساختاری کلیدی در سیستم لیمبیک مغز، نقش محوری در فرآیندهای یادگیری و حافظه ایفا می‌کند. این ناحیه به عنوان بایگانی خاطرات عمل کرده و در تثبیت و بازیابی اطلاعات جدید نقش بسزایی دارد.
تحقیقات اخیر نشان می‌دهد هیپوکامپ ارتباط تنگاتنگی با مدارهای عصبی تنظیم‌کننده اشتها دارد. به عبارت دیگر، تجربیات غذایی گذشته که در هیپوکامپ ذخیره می‌شوند، به طور قابل توجهی بر انتخاب‌های غذایی آینده تأثیرگذار هستند. این ارتباط پیچیده به واسطه مکانیسم‌های عصبی و هورمونی صورت می‌گیرد.
مکانیسم عملکرد هیپوکامپ
هنگامی که فرد تجربه لذت‌بخشی از مصرف یک غذای خاص کسب می‌کند، این تجربه به عنوان یک خاطره پاداش‌دهنده در هیپوکامپ ثبت می‌شود. در مواجهه مجدد با همان محرک غذایی، هیپوکامپ سیگنال‌هایی را به مدارهای عصبی کنترل‌کننده اشتها ارسال می‌کند که منجر به افزایش ترشح برخی نوروترانسمیترها مانند دوپامین می‌شود. دوپامین به عنوان هورمون لذت و پاداش شناخته شده و باعث تقویت میل به تکرار همان رفتار می‌شود.
در نهایت، می‌توان گفت که رفتارهای غذایی ما، تحت تأثیر عوامل بسیار پیچیده‌ای قرار دارند که شامل عوامل ژنتیکی، محیطی، عصبی و روانشناختی هستند. مدار عصبی کنترل اشتها، هیپوکامپ و یادگیری، نقش‌های کلیدی در شکل‌گیری و حفظ این رفتارها ایفا می‌کنند. درک این مکانیزم‌ها، می‌تواند به ما کمک کند تا عادات غذایی سالم‌تری را در خود ایجاد کنیم و از بیماری‌های مرتبط با تغذیه پیشگیری کنیم.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
