به گزارش خط سلامت کودکان به شدت به احساسات والدین خود توجه می کنند تا اطلاعاتی در مورد میزان امنیت خانواده کسب کنند. وقتی والدین مخرب هستند، آسیب های جانبی به بچه ها می تواند تا آخر عمر باقی بماند.
انواع دعوای پدر و مادر
مشاجره والدین با یکدیگر امری اجتناب ناپذیر است؛ اگر بتوان هیجاناتی که در طول این مشاجرات ایجاد می شود را مدیریت کرد به نحوی که کودکان شاهد دعوای پدر و مادر خود نباشند، می توان کمک بزرگی به کودکان کرد تا بهتر زندگی کنند. انواع رفتارهای مخرب والدین که به کودکان آسیب می رساند، عبارت است از:
پرخاشگری کلامی مانند توهین و تهدید به ترک کردن
پرخاشگری فیزیکی مانند ضربه زدن و هل دادن
تاکتیک‌های بی‌صدا مانند اجتناب از ازتباط، بیرون رفتن، بدخلقی، یا کناره‌گیری
تسلیم شدن؛ این امر ممکن است یک راه حل به نظر برسد، اما یک راه حل واقعی نیست
تاثیر منفی دعوای پدر و مادر بر روان فرزندان
وقتی والدین به طور مکرر از راهبردهای خصمانه استفاده می کنند، برخی از کودکان ممکن است پریشان، نگران، مضطرب و ناامید شوند. برخی دیگر ممکن است ظاهراً با خشم واکنش نشان دهند، پرخاشگر شوند و در خانه و مدرسه دچار مشکلات رفتاری شوند. کودکان ممکن است دچار اختلالات خواب و مشکلات سلامتی مانند سردرد و معده درد شوند یا ممکن است مکررا بیمار شوند. استرس آنها می تواند در توانایی آنها برای توجه اختلال ایجاد کند که باعث ایجاد مشکلات یادگیری و تحصیلی در مدرسه می شود. بیشتر کودکانی که در محیط‌های آلوده به دعوای پدر و مادر بزرگ می‌شوند، در ایجاد روابط سالم و متعادل با همسالان خود مشکل دارند. حتی روابط خواهر و برادری نیز تحت تأثیر قرار می گیرد؛ به گونه ای که خواهر و برادرها، بیش از حد درگیر می شوند یا بیش از حد از یکدیگر محافظت می کنند و ائتلاف هایی برعلیه والدین خود ایجاد می کنند.
دعوای پدر و مادر و نوزادان
برخی تحقیقات نشان می دهد که کودکان زیر شش ماه ناراحتی والدین خود را ثبت می کنند. مطالعاتی که کودکان را در یک دوره زمانی طولانی دنبال می‌کنند نشان می‌دهند، کودکانی که در مهدکودک به دلیل دعوای پدر و مادر خود ناآرام بودند، بیشتر در کلاس هفتم مشکلات رفتاری داشتند. یک مطالعه اخیر نشان داد که حتی نوجوانان 19 ساله نیز نسبت به دعوای پدر و مادر حساس هستند. به گفته روان شناسان بالینی برخلاف انتظار، کودکان به دعوای پدر و مادر عادت نمی‌کنند.
در یک مطالعه 20 ساله درباره درگیری والدین و استرس کودکان، نمونه هایی از هورمون استرس ، کورتیزول، را که از کودکان یک روستای گرفته شده بود، تجزیه و تحلیل شد. کودکانی که در خانواده هایی با سطح بالای دعوای پدر و مادر ، زندگی می‌کردند نسبت به کودکانی که در خانواده‌های آرام زندگی می‌کردند، سطح کورتیزول بالاتری داشتند؛ درنتیجه اغلب خسته و بیمار می شدند، کمتر بازی می کردند و بد می خوابیدند و به طور کلی، کودکان هرگز به استرس خانواده عادت نکردند در مقابل، وقتی کودکان تماس آرام یا محبت آمیزی را تجربه کردند، کورتیزول آنها کاهش یافت.
مطالعات جدیدتر در رابطه با تاثیر دعوای پدر و مادر بر فرزندان، نشان می‌دهد در حالی که کورتیزول برخی از کودکان افزایش می‌یابد، کورتیزول در سایر کودکان به طور غیرطبیعی پایین می‌ماند و به نظر می‌رسد این الگوهای مختلف کورتیزول با انواع مختلفی از مشکلات رفتاری در دوران کودکی مرتبط باشد.
محققان با بررسی47 مطالعه در رابطه با تجربیات کودکان در محیط های پرخطر خانواده دریافتند کسانی که در خانه‌هایی با سطوح بالای دعوای پدر و مادر ، بزرگ شده‌اند در مقایسه با سایر کودکان، مشکلات سلامت جسمانی، مشکلات عاطفی و مشکلات اجتماعی بیشتری در زندگی داشتند و در بزرگسالی، احتمال بیشتری داشت که مشکلات عروقی و ایمنی، افسردگی و واکنش عاطفی، وابستگی به مواد، تنهایی و مشکلات صمیمیت را گزارش کنند.
مطالب گفته شده که برخاسته از پژوهش های علمی است، به خوبی تاثیر دعوای پدر و مادر را بر سلامت روان و جسم فرزندان نشان می دهد. والدین می توانند با اگاهی از افکار، هیجانات و رفتار خود به جای دعوا و درگیری به حل مسئله بپردازند و با ایجاد فضایی امن در خانواده، به آرامش فرزندان خود کمک کنند. برای ورود به صفحه ی اینستاگرام کلیک کنید. تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
