از پرخاشگری و اضطراب در کوتاه‌مدت گرفته تا مشکلات اجتماعی، افسردگی و عزت‌نفس پایین در بلندمدت، این رفتار نه تنها به سلامت روان کودک آسیب می‌زند، بلکه الگوی ارتباط ناسالمی را نیز شکل می‌دهد. آگاهی از این اثرات و اتخاذ روش‌های تربیتی موثر، می‌تواند از پیامدهای منفی جلوگیری کرده و روابط خانوادگی سالم‌تری را به ارمغان آورد.
به گزارش خط سلامت تحقیقات نشان می‌دهد کودکان اغلب رفتار والدین خود را منعکس می‌کنند. اگر با فریاد زدن بر آنها تسلط یابید، ممکن است آنها نیز پرخاشگری و قلدری را یاد بگیرند. اما با مدل‌سازی ارتباط سالم و آموزش کنترل احساسات ، می‌توان این چرخه را شکست. این مقاله به بررسی اثرات روانی فریاد زدن بر کودکان و ارائه راهکارهایی برای کاهش این رفتار می‌پردازد تا والدین بتوانند نقش حمایتی و تربیتی خود را به بهترین شکل ایفا کنند.
اثرات کوتاه‌مدت فریاد زدن
کودکانی که مکرراً مورد فریاد قرار می‌گیرند، ممکن است به سرعت علائم زیر را نشان دهند:
افزایش ترشح هورمون استرس: فریاد زدن منجر به افزایش سطح کورتیزول در بدن کودک می‌شود که می‌تواند موجب بی‌قراری و نگرانی شود.
پرخاشگری یا گوشه‌گیری: برخی از کودکان ممکن است رفتارهای تهاجمی نشان دهند، در حالی که دیگران از والدین فاصله بگیرند.
اضطراب و ترس: فریاد زدن، کودک را در فضایی پر از ناامنی عاطفی قرار می‌دهد.
مطالعات نشان داده‌اند کودکانی که در معرض فریاد یا تنبیه کلامی شدید قرار می‌گیرند، بیشتر از دیگران دچار مشکلات رفتاری و اضطرابی می‌شوند.
اثرات بلندمدت فریاد زدن
اثرات طولانی‌مدت آزار کلامی و فریاد زدن بر سر کودک شامل موارد زیر است:
عزت‌نفس پایین: این کودکان اغلب نسبت به خود و توانایی‌هایشان دید منفی دارند.
مشکلات روانی: احتمال بروز افسردگی، اضطراب و حتی رفتارهای خودویرانگر در این افراد بالاست.
مشکلات اجتماعی: این کودکان ممکن است در برقراری روابط سالم با دیگران دچار مشکل شوند.
پرخاشگری و قلدری: کودکان رفتارهای منفی والدین را الگوبرداری می‌کنند و ممکن است در آینده به دیگران آسیب برسانند.
دیدگاه تحریف‌شده نسبت به روابط سالم: چنین کودکانی ممکن است در بزرگسالی به سختی مرزهای سالم در روابط خود را تشخیص دهند.
چگونه از فریاد زدن اجتناب کنیم؟
برای پرورش یک محیط سالم و آرام برای کودکان، می‌توانید از راهکارهای زیر استفاده کنید:
مدیریت احساسات: پیش از واکنش، یک تایم اوت کوتاه بگیرید و احساسات خود را کنترل کنید.
آموزش احساسات: با استفاده از کتاب‌ها یا بازی‌ها، به کودکان یاد دهید احساسات خود را بشناسند و بیان کنند.
ارتباط در سطح کودک: هنگام صحبت با کودک به سطح چشمان او برسید و ارتباطی همدلانه ایجاد کنید.
تشویق رفتار مثبت: برای رفتارهای محترمانه و حل مسئله، کودکان را تحسین کنید.
عذرخواهی و الگوسازی: اگر فریاد زدید، عذرخواهی کنید و به کودک نشان دهید که اشتباهات بخشی از زندگی هستند و می‌توان آنها را جبران کرد.
بر اساس تحقیقات، کودکان رفتار والدین خود را تقلید می‌کنند. اگر شما به جای فریاد زدن از روش‌های آرام و همدلانه استفاده کنید، آنها یاد می‌گیرند چگونه به شکلی سالم با مشکلات روبه‌رو شوند. ایجاد محیطی امن و محبت‌آمیز به کودکان کمک می‌کند تا مهارت‌های زندگی ضروری را بیاموزند و از رفتارهای خشونت‌آمیز در آینده دوری کنند.
فریاد زدن بر سر کودکان تنها یک واکنش لحظه‌ای نیست؛ این رفتار می‌تواند تأثیراتی عمیق و ماندگار بر روان و شخصیت آنها بگذارد. با اتخاذ روش‌های تربیتی مثبت و ارتباطی سالم، می‌توانید به رشد روانی و اجتماعی بهتر کودکان کمک کنید.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
