انتشار آخرین اطلاعات درباره تب دنگی و چیکو نگونیا در سطح جهانی

وضعیت جهانی تب دنگی

به گزارش خط سلامت تب دنگی یکی از مهم‌ترین عفونت‌های ویروسی است که از طریق نیش پشه‌های آلوده به انسان منتقل می‌شود. بر اساس گزارشات جهانی، حدود نیمی از جمعیت جهان در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند. آمارها نشان می‌دهند که سالانه بین ۱۰۰ تا ۴۰۰ میلیون نفر به تب دنگی مبتلا می‌شوند.

بر اساس اطلاعات منتشر شده تا تاریخ ۳ ژانویه ۲۰۲۵ (۱۳ دی ۱۴۰۳)، بیش از ۱۳ میلیون و ۸۶۰ هزار و ۲۵ مورد ابتلا به تب دنگی شناسایی شده که از این تعداد، ۷ میلیون و ۳۶۴ هزار و ۲۲۹ نفر با نتایج مثبت آزمایش قطعی تأیید شده‌اند.

شیوع تب دنگی در ایران

در ایران نیز، موارد مبتلا به تب دنگی از دهه گذشته به تدریج رو به افزایش بوده است. بر اساس گزارش‌های مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر، از سال ۱۳۹۵ تا پایان سال ۱۴۰۲ مجموعاً ۷۴ مورد بیماری تب دنگی در ایران شناسایی شده بود. اما این آمار در سال ۱۴۰۳ تغییر چشم‌گیری داشته است.

طبق آمار رسمی تا تاریخ ۳ بهمن ۱۴۰۳، تعداد مبتلایان به تب دنگی به ۱۰۹۶ مورد رسیده است. از این تعداد:

• ۸۸۵ مورد به صورت انتقال محلی گزارش شده است.
• ۱۲ مورد به دلیل ورود از مناطق داخلی کشور ثبت شده است.
• ۱۹۹ مورد نیز وارداتی از خارج کشور بوده‌اند.

تب چیکونگونیا؛ یک تهدید دیگر

تب چیکونگونیا نیز یک بیماری ویروسی است که از طریق نیش پشه‌ها به انسان منتقل می‌شود. عامل این بیماری، ویروس چیکونگونیا است که تاکنون در بیش از ۱۱۰ کشور واقع در آسیا، آفریقا، اروپا و قاره آمریکا شناسایی شده است.

در ایران نیز بر اساس گزارش‌های رسمی، تاکنون ۵۴ مورد ابتلا به تب چیکونگونیا ثبت شده است. این موارد نشان می‌دهند که این بیماری در کنار تب دنگی می‌تواند به یک چالش جدی برای سیستم سلامت کشور تبدیل شود.

تحلیل و بررسی عوامل و روند افزایش موارد

افزایش موارد ابتلا به بیماری‌های ویروسی نظیر تب دنگی و چیکونگونیا می‌تواند به عوامل متعددی مرتبط باشد:

• تغییرات اقلیمی که منجر به گسترش زیستگاه‌های پشه‌های آلوده در مناطق مختلف شده است.
• افزایش سفرهای بین‌المللی که نقش مهمی در جابه‌جایی ویروس‌ها ایفا می‌کند.
• کمبود آگاهی عمومی درباره اقدامات پیشگیرانه نظیر استفاده از پشه‌بند و دفع حشرات.

پیشنهادات برای مقابله با گسترش ویروس‌ها

برای مهار و جلوگیری از شیوع هرچه بیشتر این بیماری‌ها، می‌توان اقداماتی مانند:

• اطلاع‌رسانی گسترده به عموم مردم در خصوص علائم و روش‌های پیشگیری.
• ارتقای زیرساخت‌های بهداشتی برای تشخیص و درمان سریع بیماران.
• توسعه و به‌کارگیری روش‌های کنترل جمعیت پشه‌های ناقل.

این اقدامات می‌تواند در کاهش میزان انتقال و کنترل اپیدمی مؤثر باشد.

نتیجه‌گیری

با توجه به آمار و اطلاعات ارائه‌شده، بیماری‌های ویروسی نظیر تب دنگی و تب چیکونگونیا به دلایل مختلفی از جمله تغییرات اقلیمی و افزایش ترددهای جهانی در حال گسترش هستند. ایران نیز از این بیماری‌ها مصون نیست و لازم است با اقدامات پیشگیرانه و تقویت نظام بهداشتی، از شیوع بیشتر این ویروس‌ها جلوگیری کرد.