بیش فعالی که با علائمی همچون بی‌توجهی، بیش‌فعالی و تکانشگری شناخته می‌شود، اغلب همراه با سایر اختلالات روانی ، از جمله اسکیزوفرنی ، مشاهده می‌شود.
به گزارش خط سلامت در حالی که بیش فعالی به عنوان یک اختلال عصبی رشدی در نظر گرفته می‌شود، اسکیزوفرنی یک اختلال روانی است که با علائمی همچون توهمات و رفتار آشفته همراه است. ارتباط میان این دو اختلال می‌تواند پیچیدگی‌هایی را برای فرد مبتلا ایجاد کند و نیازمند مدیریت دقیق علائم به صورت همزمان است. در این مقاله، اطلاعاتی درباره علائم بیش فعالی و اسکیزوفرنی، دلایل همبودی این اختلالات و گزینه‌های درمانی موجود برای بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به این دو وضعیت ارائه شده است.
وقوع همزمان بیش فعالی و اسکیزوفرنی
تحقیقات نشان داده‌اند که افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به اختلالات روان‌پریشی مانند اسکیزوفرنی باشند. این همبودی می‌تواند موجب تشدید علائم هر دو اختلال شود. مثلاً، مصرف مواد مخدر، که در افراد مبتلا به بیش فعالی بیشتر مشاهده می‌شود، ممکن است خطر ابتلا به علائم روان‌پریشی را افزایش دهد. درمان همزمان این اختلالات نیازمند مراقبت‌های پزشکی ویژه و مدیریت دقیق است.
احتمال وقوع همزمان بیش فعالی و اسکیزوفرنی چقدر است؟
احتمال تجربه بیش فعالی (همانطور که در ADHD دیده می شود) و اسکیزوفرنی با هم نسبتا کم است، اما غیرممکن نیست. ADHD و اسکیزوفرنی شرایط متمایز با معیارهای تشخیصی متفاوتی هستند، اما ممکن است در برخی افراد همزمان رخ دهند.
عوامل خطر برای وقوع همزمان
ژنتیک : هر دو ADHD و اسکیزوفرنی دارای اجزای ژنتیکی هستند و داشتن سابقه خانوادگی یک بیماری ممکن است احتمال ابتلا به بیماری دیگر را افزایش دهد.
استفاده از مواد : ADHD می تواند خطر سوء مصرف مواد را افزایش دهد، که به نوبه خود ممکن است خطر ابتلا به اختلالات روان پریشی مانند اسکیزوفرنی را افزایش دهد.
عوامل رشدی و محیطی : ترومای اولیه دوران کودکی، عوامل استرس‌زای محیطی یا عوامل پیش از تولد می‌توانند هم در ایجاد ADHD و هم در اسکیزوفرنی نقش داشته باشند، اگرچه این تأثیرات معمولاً افراد را متفاوت تحت تأثیر قرار می‌دهند.
چالش‌های تشخیص : علائم همپوشانی، مانند تکانشگری و بی‌نظمی، گاهی اوقات می‌توانند تمایز بین ADHD و علائم اولیه اسکیزوفرنی را چالش برانگیز کنند، به خصوص اگر علائم روان پریشی در ابتدا ظریف باشند.
به طور خلاصه، در حالی که وقوع همزمان بیش فعالی (ناشی از ADHD) و اسکیزوفرنی بسیار رایج نیست، شرایط و عوامل خطری وجود دارد که می‌تواند باعث شود برخی افراد هر دو را تجربه کنند. مهم است که به هر بیماری با ارزیابی تشخیصی دقیق نزدیک شوید و در برنامه ریزی درمان، بیماری های همراه را در نظر بگیرید.
علائم بیش فعالی و اسکیزوفرنی
بیش فعالی در سه نوع عمده طبقه‌بندی می‌شود: نوع بی‌توجه، نوع بیش‌فعال-تکانشی و نوع ترکیبی. علائم این اختلال شامل مشکل در تمرکز، فراموشی، بی‌قراری و تکانشگری است. اسکیزوفرنی نیز با علائمی مانند توهمات، هذیان‌ها، سخنرانی بی‌منطق و مشکلات اجتماعی همراه است.
درمان بیش فعالی و اسکیزوفرنی
درمان همبودی بیش فعالی و اسکیزوفرنی ممکن است شامل داروهای مختلف و روش‌های درمانی باشد. داروهای ضد روان‌پریشی برای اسکیزوفرنی و داروهای محرک برای بیش فعالی معمولاً استفاده می‌شوند، اما باید مراقب افزایش علائم منفی مانند پارانویا یا بی‌قراری در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی بود.
علاوه بر دارو، درمان‌های شناختی-رفتاری (CBT) و گروه درمانی نیز می‌توانند در مدیریت این علائم کمک‌کننده باشند. درمان شناختی-رفتاری می‌تواند به افراد در مدیریت علائم روزمره کمک کند و گروه درمانی فرصتی برای ارتباط با دیگران و دریافت حمایت اجتماعی فراهم می‌آورد.
نتیجه‌گیری
افراد مبتلا به هر دو اختلال بیش فعالی و اسکیزوفرنی نیازمند رویکرد درمانی جامع و دقیق هستند که شامل دارو، درمان‌های روانشناختی و حمایت اجتماعی باشد. همکاری نزدیک با پزشکان و متخصصان بهداشت روان برای یافتن بهترین گزینه‌های درمانی ضروری است.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
