در بسیاری از افراد، هیچ انگیزه‌ای بالاتر از این نیست که به آنها بگویی که نمی‌توانند کاری را انجام دهند.
بنابراین، چه چیزی باعث پاسخ منفی در جواب به این واکنش می‌شود؟
یکی از ماندگار‌ترین توضیحاتی که برای این رفتار آورده شده،چیزی است که روانشناسان آن را « نظریه واکنش » می‌نامند.
به گزارش خط سلامت این نوع واکنش یک حالت برانگیزاننده است و زمانی اتفاق می‌افتد که افراد احساس کنند آزادیشان مورد تهدید واقع شده و برای همین مجبور شوند کار‌هایی تحت عنوان بازیابی آن آزادی انجام دهند.
این موضوع گاهی اوقات به صورت ناامیدی مداوم یا مشاجره مستقیم ظاهر می‌شود،اما واضح‌ترین عکس‌العمل به آن این است که فرد به سادگی کاری که به او گفتند انجام ندهد را انجام می‌دهد.
این رفتار در فضا‌های عمومی،مثل وقتی که مردم پیام‌های سلامت را نادیده می‌گیرند، به شکل غرورمندانه ظاهر می‌شود و در فضا‌های خصوصی، به شکل روابط والد-فرزندی است. اگرچه، موقعیت‌هایی هم هستند که با اعمال محدودیت در واقع وسوسه انجام دادن آن کمتر می‌شود.
در سال ۱۹۷۲، روانشناسانی از دانشگاه کلرادو ومی‌خواستند بدانند که اگر یک رابطه عاطفی با مخالفت والدین روبه‌رو شود، احتمالاً مستحکم‌تر می‌شود یا که بنیانش زیر فشار وارده فرو خواهد ریخت.
آنها برای پاسخ دادن به این سؤال، ۱۴۰ زوج را که از نظر معیار شاد بودن طیف وسیعی را شامل می‌شدند اما همگی در میزان تعهد بسیار جدی بودند را مورد بررسی قرار دادند. فقط برخی از زوج‌ها مخالفت والدین نسبت به رابطه‌شان را در بعد از دوره شش ماهه اول گزارش کردند.اما همین زوج‌ها هم در گزارششان همچنین از افزایش مداوم علاقه‌شان به یکدیگر خبر دادند.
محققان این روند را «اثر رومئو و ژولیت» نامیدند، به خاطر مشهورترین عاشقان ممنوعه در ادبیات و به این نتیجه رسیدند که نتایج حاصله اکثراً تحت تاثیر واکنش است، اما در دهه‌های بعد از انتشار این بررسی، بیشتر مطالعات مربوطه نشان می‌دادند که عکس این قضیه صحیح است. در واقع، موفقیت طولانی‌مدت یک رابطه عاطفی را می‌توان بر اساس میزان رضایت یا مخالفت دوستان و خانواده زوجین پیش‌بینی کرد.
این مقوله با عنوان «اثر تعاملات اجتماعی» مشهور است. بنابراین چرا واکنش بر اثر تعاملات اجتماعی برتری نمی‌یابد؟
ممکن است فکر کنید به این خاطر است که ما به روابط در جریان خودمان بیشتر از روابط بالقوه اهمیت می‌دهیم، اما در بسیاری از موارد مخالفت دوستان و خانواده، فقط صدایی است از نظرات منفی که نسبت به حمایت کردن از رابطه عاطفی بی‌تفاوت است.
این به ندرت انتخاب دراماتیکی بین ما و آنهاست. وقتی صحبت از والدین می‌شود، اغلب افرادی که رابطه خوبی با پدر و مادرشان دارند،این احساس را دارند که می‌توانند توصیه‌های والدینشان را بدون مشکل خاصی نادیده بگیرند،اما آنهایی که با والدینشان سر ناسازگاری دارند، اغلب اصلاً به تفکرات آنها اهمیت نمی‌دهند. بنابراین اگر روابطی که با مخالفت روبه‌رو هستند بیشتر به شکست منجر شوند، آیا این بدین معنی است که ما حاضر نیستیم برای رسیدن به فردی که عاشقش هستیم بجنگیم؟
خب، این مقوله می‌تواند در هر فرد متفاوت باشد.یک فرضیه این هست که در واقع دو نوع واکنش وجود دارد:واکنش نافرمانی، که به طور ناگهانی به صورت برعکس چیزی که گفتیم عمل می‌کند و واکنش مستقل، که نمایانگر خواسته عمیق ما برای گرفتن تصمیمات شخصی خودمان است.
مثلاً، اگر شما به فردی که واکنش نافرمانی دارد، بگویید صدایش را پایین‌تر بیاورد،او احتمالاً شروع به فریاد کشیدن خواهد کرد.
در حالیکه فردی با واکنش مستقل بالا به احتمال زیاد به سادگی درخواست شما را نادیده گرفته و به هر چیزی که بنظرش درست بیاید عمل می‌کند.
بنابراین وقتی این وارد نارضایتی روابط می‌شود واکنش یک فرد نافرمان و سرکش ممکن است دنبال کردن عشقش در خفا باشد،اما این اتفاق این قضیه را تغییر نمی‌دهد که نظر دیگران تاثیری منفی بر رابطه‌شان می‌گذارد.
از طرفی، شخصی با شخصیت کاملاً مستقل ممکن است بتواند نگرانی‌های دوستان خود را نادیده بگیرد و به هر کسی که می‌خواهد عشق بورزد.
ایده واکنش نافرمانی و مستقل نسبتاً جدید به حساب می‌آید، و محققان هنوز در تلاشند تا تمام انگیزه‌های پشت پرده اثر تعاملات اجتماعی را کشف کنند، اما این فرضیات کمک می‌کنند تا رابطه مهم بین واکنش و نیاز‌های چالش برانگیز ما برای استقلال و گنجاندن، شفاف سازی شود.
تعادل برقرار کردن میان این خواسته‌ها میان افراد و فرهنگ‌ها متفاوت است. اما اینکه ما چقدر آماده بروز دادن واکنش هستیم، موضوع مورد بحث ما نیست. تعاملات اجتماعی ما بخش مهمی از هویت و سعادت و خوشبختی ما را تشکیل می‌دهند.
این نکته به ویژه در مورد روابط عاطفی صدق می‌کند. مطالعات نشان می‌دهند که حمایت دریافتی از طرف چندتن از رفقای نزدیک می‌تواند مانعی در مقابل مخالفت دیگران باشد و بیشتر رابطه ها زمانی رشد می‌کنند که زوجین به دنبال تعاملات اجتماعی کمک‌کننده بگردند.
شاید این نتیجه به اندازه یک رابطه عاشقانه ممنوعه، رمانتیک به نظر نرسد، اما در واقع با داستان رومئو و ژولیت همراستا است و اینکه رابطه‌های تحت فشار نمی‌توانند درمقابل تهدید مخالفت‌های شدید دوام بیاورند.برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
