کوتولگی عاطفی برای چه افرادی اتفاق می لفتد؟

کوتولگی روانی-اجتماعی ، که قبلاً به عنوان سندرم محرومیت مادر شناخته می‌شد، یک اختلال رشدی جدی است که ناشی از محرومیت عاطفی شدید و غفلت از سوی مراقب اصلی، به طور معمول مادر است.

به گزارش خط سلامت این محرومیت عمیق در دوران شیرخوارگی یا اوایل کودکی رخ می‌دهد و می‌تواند عواقب ویرانگری بر سلامت جسمی و روانی فرد در تمام طول عمر داشته باشد.

علائم کوتولگی روانی-اجتماعی

تاخیر رشدی: این امر شامل تاخیر در رشد حرکتی، گفتاری و شناختی می‌شود.

اختلالات تغذیه: بی‌اشتهایی، پرخوری، استفراغ و سایر عادات غذایی غیرطبیعی常见 هستند.

مشکلات خواب: بی‌خوابی، شب ادراری و کابوس شبانه از جمله این مشکلات هستند.

رفتارهای ضد اجتماعی: پرخاشگری، خودآزاری و انزوا اجتماعی رایج هستند.

وابستگی ناسالم: این افراد ممکن است وابستگی شدید و نامناسبی به مراقبان خود نشان دهند.

اختلال دلبستگی: ایجاد روابط سالم و پایدار برای آنها دشوار است.

تأخیر در مهارت های اجتماعی: آنها ممکن است در درک و پاسخ به هنجارهای اجتماعی، مانند نوبت گرفتن و به اشتراک گذاشتن، مشکل داشته باشند.

کمبود عزت نفس: احساس بی ارزشی و شرمندگی رایج است.

افسردگی و اضطراب: این مشکلات روحی در افراد مبتلا به کوتولگی روانی-اجتماعی بسیار شایع است.

علل کوتولگی روانی-اجتماعی

علت اصلی کوتولگی روانی-اجتماعی، محرومیت عاطفی شدید و غفلت از سوی مراقب اصلی است. این محرومیت می‌تواند به اشکال مختلف رخ دهد، از جمله:

عدم توجه و محبت

کودک به اندازه کافی در آغوش گرفته، نوازش شده یا با او صحبت نمی‌شود.

پاسخ ضعیف به نیازهای عاطفی

مراقب به گریه، درد یا ناراحتی کودک به طور مناسب پاسخ نمی‌دهد.

محیط آشفته و بی‌ثبات

کودک در معرض خشونت، سوء استفاده یا بی‌توجهی شدید قرار می‌گیرد.

تغییر مکرر مراقب

کودک به طور مکرر بین مراقبان مختلف جابجا می‌شود.

محرومیت از تحریک ذهنی و اجتماعی

کودک فرصت کافی برای تعامل با دیگران و کاوش در محیط خود ندارد.

درمان کوتولگی روانی-اجتماعی

درمان کوتولگی روانی-اجتماعی چالش برانگیز است، اما با مداخلات زودهنگام و جامع، می‌توان پیشرفت قابل توجهی در بهبود کیفیت زندگی فرد ایجاد کرد.

برخی از روش‌های درمانی مؤثر عبارتند از:

درمان روانپویشی: این روش به فرد کمک می‌کند تا تجربیات اولیه خود را درک کند و مکانیسم‌های مقابله‌ای سالم را توسعه دهد.

رفتار درمانی: این روش بر تغییر رفتارهای نامطلوب و آموزش مهارت‌های جدید تمرکز دارد.

درمان دارویی: داروها می‌توانند برای درمان علائم ثانویه مانند افسردگی، اضطراب یا مشکلات خواب استفاده شوند.

حمایت از خانواده: آموزش و مشاوره برای والدین یا مراقبان می‌تواند به آنها در ایجاد یک محیط پرورش‌دهنده و حمایتی برای کودک کمک کند.

پیشگیری از کوتولگی روانی-اجتماعی

پیشگیری از کوتولگی روانی-اجتماعی بر ترویج مراقبت با کیفیت از کودکان و حمایت از خانواده‌های آسیب‌پذیر تمرکز دارد. برخی از اقدامات پیشگیرانه مؤثر عبارتند از:

برنامه‌های آموزش والدین: به والدین در مورد اهمیت پیوند عاطفی و پاسخگویی به نیازهای کودک آموزش داده می‌شود.

حمایت از دوران بارداری و پس از زایمان: به مادران باردار و جدید در مورد چالش‌های育儿 و منابع موجود برای کمک به آنها ارائه می‌شود.

مداخلات زودهنگام: کودکان در معرض خطر شناسایی شده و از خدمات حمایتی و درمانی مناسب بهره‌مند می‌شوند.

کاهش فقر و نابرابری: فقر و نابرابری با افزایش خطر کوتولگی روانی-اجتماعی مرتبط است.

برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است