برخی از نظریه پردازان معتقدند آگاهی از "خود روایت" ناشی می شود، که به معنای توانایی ما در ایجاد داستانی در مورد خودمان، با گذشته، حال و آینده ما است. این روایت به ما کمک می کند تا تجربیات خود را درک و معنا دهیم و حس هویت ایجاد کنیم.
به گزارش خط سلامت با این حال، نظریه پردازان دیگر استدلال می کنند نوع دیگری از آگاهی وجود دارد که اساسی تر و اولیه تر است: خودآگاهی. خودآگاهی به معنای آگاهی از وجود خود به عنوان یک فرد مجزا است، بدون نیاز به روایت پیچیده ای از خود.
تفاوت خودآگاهی و خود روایتی
شواهدی وجود دارد که از وجود خودآگاهی جدا از خود روایتی پشتیبانی می کند. به عنوان مثال، مطالعات نشان داده است افراد حتی زمانی که قادر به تولید روایت های خود نیستند، مانند در حالت بیهوشی یا پس از آسیب مغزی، همچنان می توانند از خود آگاه باشند.
تمایز بین خودآگاهی و خود روایت می تواند پیامدهای مهمی برای تحقیقات آگاهی داشته باشد. اگر خودآگاهی بتواند بدون خود روایت وجود داشته باشد، نشان می دهد که برای درک آگاهی، نیازی به تمرکز بر فرآیندهای شناختی پیچیده تر مانند روایت نیست. در عوض، تحقیق می تواند بر درک نحوه ایجاد تجربیات اساسی آگاهانه از فعالیت های عصبی تمرکز کند.
این می تواند منجر به رویکردهای جدیدی برای مطالعه آگاهی و توسعه درمان های جدید برای اختلالات مرتبط با آگاهی، مانند کمای شدید یا اختلال هویت تجزیه ای شود.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
