تنهایی تقریباً یک سوم کانادایی ها را تحت تأثیر قرار می دهد و نتایج تحقیقات اخیر دانشگاه واترلو نشان می دهد که این وضعیت می تواند عواقب بسیار شدیدتری از آنچه ما تصور می کنیم داشته باشد.
تنهایی فقط حالت عاطفی نیست، بلکه عامل استرس زای قوی است که می تواند به طور قابل توجهی حافظه ما را به خصوص با افزایش سن مختل کند.
به گزارش خط سلامت نتایج این تحقیق توضیح داد ممکن است که یک فرد حتی زمانی که فعالانه در فعالیت های اجتماعی شرکت می کند احساس انزوا کند. اغلب با افسردگی همراه است و این احساس می تواند باعث افزایش هورمون های استرس شود که می تواند توانایی های حافظه ما را خراب کند.
محققان تحقیقی را در دوره ۶ ساله انجام دادند تا تأثیر انزوای اجتماعی و تنهایی بر حافظه افراد میانسال و مسن را بررسی کنند.
جی وون کانگ، محقق ارشد این تحقیق خاطرنشان کرد همانطور که انتظار داشتیم، افرادی که از نظر اجتماعی منزوی و هم تنها بودند، بیشترین کاهش حافظه را داشتند و طی ۶ سال تشدید شد. به طور شگفت انگیزی، محققان دریافتند که خود تنهایی، دومین تأثیر بزرگ را بر حافظه دارد.
فعالیت هایی مانند خواندن، بازی کردن، و دنبال کردن سرگرمی ها می تواند حافظه را بهبود بخشد و مغز را تحریک و در نتیجه اثرات منفی انزوای اجتماعی را خنثی کند. این فعالیت ها نه تنها درگیری ذهنی را فراهم می کنند، بلکه انعطاف پذیری شناختی را نیز ارتقا می دهند و به حفظ عملکرد حافظه و سلامت کلی مغز با افزایش سن کمک می کنند.
در عصر دیجیتال امروزی، فناوری می تواند نقش مهمی در کاهش اثرات تنهایی و انزوای اجتماعی ایفا کند.
نتایج کنونی پیام مهمی را بیان کرد که تنهایی تأثیر ملموسی بر سلامت شناختی دارد و بر حافظه و عملکرد کلی شناختی ما تأثیر می گذارد.
در حال حاضر، بیش از ۵۵ میلیون نفر در سراسر جهان با اختلالات عصبی شناختی زندگی می کنند و انتظار می رود این تعداد تا سال ۲۰۵۰ به ۱۳۹ میلیون نفر برسد.
نتایج تحقیق در مجله Archives of Gerontology and Geriatrics منتشر شده است.
منبع: ارث
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
