گزارش جدید حاکی از آن است که بریتانیا ناشادترین نوجوانان را دارد، در حالی که هلندی‌ها بیشترین را دارند، باعث می‌شود مطالعه‌ای هشیارکننده باشد. بر اساس گزارش انجمن کودکان، یک چهارم از نوجوانان 15 ساله در بریتانیا ناراضی هستند: 30 درصد از دختران و 20 درصد از پسران انگلیس، در مقایسه با هفت درصد از کودکان هلندی هم سن.
به گزارش خط سلامت والدین هلندی چه چیزی را ارائه می دهند ؟
داستان نویسنده بریتانیایی
نویسنده بریتانیایی کتاب انتقام دخترم، ناتالی سیموندز، مادر یک نوجوان 15 و 13 ساله، فرزندانش را از هفت و پنج سالگی در هلند بزرگ کرده است او می گوید آزادی با شادی مرتبط است.
«ایمنی نقش مهمی در آزادی کودکان دارد، با نرخ بسیار پایین جرم و جنایت، خیابان‌های تمیز و ماشین‌های کند به دلیل دوچرخه‌سواران. بچه‌ها در همه جا چرخ می‌زنند، بنابراین استقلال و کنترل کامل بر زندگی‌شان دارند.»
او توضیح می‌دهد. بچه های من چاره ای جز بیرون رفتن در باد و باران سرد و دوچرخه سواری در تاریکی و رفتن به مدرسه ندارند. این باعث می شود آنها بسیار انعطاف پذیر باشند.اگر خیس شوید، خود را خشک می کنید و به روز خود ادامه می دهید. می بینم که بسیاری از نوجوانان بریتانیایی این خودمختاری را انکار می کنند. از نه سالگی، بچه‌ها می‌دانند چگونه آشپزی کنند، به تنهایی به مکان‌هایی می‌روند و از خودشان در فضای باز مراقبت می‌کنند، نه به این دلیل که مجبورند بلکه به این دلیل که به آنها اعتماد دارند. آنها قابل احترام، قابل اعتماد و امن هستند. به نوبه خود، آنها خوشحال هستند و بچه های شاد مشکلی ایجاد نمی کنند.
هلندی‌ها ترس‌محور نیستند. آنها می پذیرند که ممکن است همه چیز اشتباه پیش برود و بنابراین کودکان باید یاد بگیرند با مشکلات کنار بیایند: راه خود را پیدا کنند، با لاستیک پنچر شده برخورد کنند، کلید دوچرخه خود را گم کنند، با باد مبارزه کنند. ون دن دوئل توضیح می‌دهد که همیشه می‌دانند والدین آنها در آنجا هستند تا در صورت نیاز کمک کنند. من همیشه متوجه می‌شوم که وقتی فرزندانم با آنها به‌عنوان شایسته رفتار می‌کنم، به جای زمانی که وارد عمل می‌شوم و کارهایی را برایشان انجام می‌دهم، پاسخ مثبت می‌دهند
ون دن دوئل توضیح می دهد: «به کودکان از سنین پایین آموزش داده می شود که صدایی دارند که باید شنیده شود، مورد احترام و توجه قرار گیرد. در اینجا قاطعیت در کودکان تشویق می شود. نظر آنها جدی گرفته می شود.»
مدارس نیز محیط های محترمی هستند. معلمان اغلب با نام کوچکشان خطاب می‌شوند و در برخی مدارس، دوره‌هایی وجود دارد که دانش‌آموزان می‌توانند دروس اضافی را انتخاب کنند. مدرسه محیطی با سلسله مراتب پایین است و کودکان مسئولیت یادگیری خود را بر عهده دارند. ون دن دوئل می‌گوید، آنها به راحتی کنار نمی‌روند، زیرا از سن 11 یا 12 سالگی در مدرسه‌ای در سطح علمی خودشان هستند.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
