اگزما شدید و خفیف دارد که در هر نوع فرد لازم است درمان مناسب خود را دریافت کند.
به گزارش خط سلامت انواع اگزما و راه هایی که برای درمان اگزما استفاده می شود در زیر بررسی شده است.
شدت علائم اگزما بین افراد متفاوت است. با اگزمای خفیف، چیزی بیش از نواحی کوچک پوست خشکی ندارد که هر از گاهی کمی خارش دارند.
در موارد جدی تر، اگزما پوست سراسر بدن را ملتهب می کند و باعث خارش بی امان می شود که نادیده گرفتن آن سخت است. در این حالت اگزما پوست خونریزی می کنند و منجر به عفونت های پوستی منظم می شوند که تمرکز بر مدرسه یا محل کار را دشوار می کند.
التهاب اغلب پوست روشن را به میزان قابل توجهی قرمز می کند، که ممکن است در پوست های تیره تر دیده شود. اما گاهی اوقات باعث رنگ خاکستری، بنفش یا قهوه ای تیره می شود.
شدت اگزما
هیچ آزمایش خون یا آزمایشگاهی وجود ندارد که شدت اگزما را اندازه گیری کند. پزشک از افراد در مورد علائم می پرسد و به پوست آنها نگاه می کند تا جدی بودن اگزما را ارزیابی کند. شدت هر نوع اگزما از خفیف تا شدید متغیر است. این نوع علامت نیست که تفاوت را ایجاد می کند، بلکه میزان گسترده، پایدار و شدید بودن آن است.
یک مطالعه نشان می دهد 40٪ از بیماران اگزمای خود را شدید ارزیابی کردند، در حالی که فقط 18٪ از پزشکان به آن امتیاز مشابهی دادند. تا حدی به همین دلیل است که دانشمندان ابزارهایی را برای پزشکان ایجاد کردند تا شدت اگزما را با دقت بیشتری ارزیابی کنند.
تأثیر اگزما بر چهار ناحیه بدن:
سر و گردن
تنه
بازوها، دست ها و سایر اندام های فوقانی
پاها و سایر اندام های تحتانی
شدت علائم عبارتند از:
سرخی
تورم
پوسته شدن
علائم خراش
ضخیم شدن پوست
خشکی
انواع مختلف اگزما علائم متفاوتی دارند و این مسئله تشخیص را سخت می کند. برخی از انواع رایج عبارتند از:
درماتیت آتوپیک
بیش از نیمی از افراد مبتلا به اگزما این مشکل را دارند. این شایع ترین نوع اگزما است و بیشترین طول عمر را دارد. علائم اغلب در دوران کودکی شروع می شود. آنها شامل پوست خشک، خارش دار و پوسته پوسته می شوند، به ویژه در قسمت داخلی آرنج و پشت زانو. همچنین باعث ایجاد بثورات روی گونه ها می شود.
اگزمای دیسیدروتیک
که به نام اگزمای پومفولیکس شناخته می شود، باعث ایجاد تاول های آب خارش دار روی دست ها و پاها می شود. همچنین باعث ایجاد احساس سوزش و سوزش در کف دست ها و کف پا می شود.
این امر بر بزرگسالان بالای 40 سال، به ویژه آنهایی که آلرژی دارند، تأثیر می گذارد. همچنین در میان افرادی که دست و پاهای خود را زیاد در آب می گذارند، شایع تر است. کسانی که با کروم، کبالت یا نیکل کار می کنند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آن هستند. استرس نیز یک محرک است.
درمان های موضعی
پزشک پمادها یا کرم های بدون نسخه مانند کورتیکواستروئیدها را برای قرار دادن مستقیم روی پوست تجویز می کند.
افراد باید دقیقاً همانطور که پزشک خواسته است از این داروها استفاده کنند. استفاده بیش از حد عوارض جانبی دارد و باعث نازک شدن پوست می شود. در برخی موارد، پزشک کرم های قوی تری مانند پیمکرولیموس (Elidel) یا تاکرولیموس (Protopic) را برای کاهش التهاب، خارش و نیاز به استفاده از استروئیدها می دهد.
داروهای تجویزی خوراکی
اگر اگزما زخم های باز که باعث عفونت شود، ایجاد کند، پزشک آنتی بیوتیک های خوراکی را برای مدت کوتاهی به افراد می دهد تا با باکتری هایی که از سد پوستی شکسته وارد می شوند، مبارزه کند.
فتوتراپی
اگر درمان های موضعی برای فرد موثر نباشد، پزشک فتوتراپی را پیشنهاد می دهد. پوست برای مدت معینی در معرض مقدار کنترل شده نور طبیعی خورشید قرار می گیرد. همچنین در معرض اشکال دیگر نور مانند اشعه ماوراء بنفش مصنوعی و فرابنفش قرار بگیرد.
فتوتراپی خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش می دهد و باعث پیری زود رس پوست می شود.
اگر خارش و لکه های خشک پوسته پوسته بر حس خود انگاره یا سلامت روان افراد تأثیر می گذارد، لازم است با یک روانشناس بالینی صحبت کنند. اگر خارش خواب افراد را مختل می کند یا به یک عادت تبدیل می شود، روانشناس تکنیک های آرام سازی یا اصلاح رفتار را امتحان می کند. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.