آندوسکوپی که با استفاده از دستگاهی به نام آندوسکوپ انجام می‌شود، امکان مشاهده دقیق و مستقیم اعضای داخلی بدن را برای پزشکان فراهم می‌کند. از تشخیص بیماری‌هایی مانند رفلاکس معده (GERD) و زخم معده گرفته تا بررسی مشکلات پیچیده‌تر مانند سرطان‌های گوارشی و انسداد روده، آندوسکوپی می‌تواند اطلاعات حیاتی و دقیقی در اختیار تیم پزشکی قرار دهد.
به گزارش خط سلامت در این مقاله، همه چیز درباره کاربردها، آمادگی‌ها و روند آندوسکوپی را خواهید یافت.
چه بیماری هایی با آندوسکوپی قابل تشخیص است؟
آندوسکوپی روش بسیار مفیدی است که برای مشاهده و تشخیص بسیاری از مشکلات داخلی بدن استفاده می‌شود. در ادامه، به صورت خلاصه به بیماری‌ها و شرایطی که می‌توان با آندوسکوپی تشخیص داد، اشاره می‌کنم:
1. مشکلات دستگاه گوارش فوقانی :
GERD (بیماری رفلاکس معده به مری) ، التهاب مری، و مری بارت.
زخم معده و دوازدهه
گاستریت (التهاب معده)
فتق هیاتال
بیماری سلیاک
عفونت‌های دستگاه گوارش فوقانی
خونریزی یا آسیب‌های ناشی از بلع مواد سوزاننده
2. مشکلات دستگاه گوارش تحتانی :
کولیت مزمن (التهاب روده بزرگ) شامل بیماری کرون و کولیت اولسراتیو.
پولیپ‌ها و سرطان کولورکتال.
دیورتیکولیت و دیورتیکولوز.
انسداد روده بزرگ یا سوراخ شدن روده.
کولیت ایسکمیک.
3. سیستم تنفسی :
برونکوسکوپی برای بررسی مشکلات ریه و نای
4. مشکلات ادراری و تناسلی :
سیستوسکوپی برای مشکلات مثانه
هیستروسکوپی برای رحم
اورتروسکوپی برای بررسی حالب و مجاری ادراری
5. مفاصل و سایر نواحی :
آرتروسکوپی برای بررسی مفاصل
لاپاراسکوپی برای بررسی اندام‌های شکمی و تناسلی
توراکوسکوپی برای بررسی قفسه سینه
6. مشکلات مرتبط با کبد و پانکراس :
سونوگرافی آندوسکوپی (EUS) برای بررسی کبد، کیسه صفرا و پانکراس
آندوسکوپی رتروگراد کلانژیوپانکراتوگرافی (ERCP) برای مشکلات مجاری صفراوی و پانکراس
آندوسکوپی چگونه انجام می‌شود؟
آندوسکوپی یک روش پزشکی است که با استفاده از دستگاهی به نام آندوسکوپ انجام می‌شود. این دستگاه شامل یک لوله نازک و انعطاف‌پذیر با یک دوربین کوچک و نور در سر آن است. فرآیند آندوسکوپی معمولاً در محیط کلینیک یا بیمارستان و با بی‌حسی موضعی یا در برخی موارد بیهوشی خفیف صورت می‌گیرد.
آماده‌سازی بیمار: پیش از انجام آندوسکوپی، پزشک ممکن است دستوراتی مانند ناشتا بودن برای چند ساعت یا مصرف داروهای خاصی را به بیمار بدهد. این اقدامات به بهبود کیفیت تصاویر و کاهش احتمال عوارض کمک می‌کند.
شروع فرآیند: آندوسکوپ از طریق دهان، بینی یا در برخی موارد از طریق مقعد یا برش کوچک وارد بدن می‌شود. بسته به محل مورد بررسی، مسیر ورود متفاوت است. برای مثال:
در آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی ، لوله از دهان عبور می‌کند تا به مری، معده و روده کوچک برسد.
در کولونوسکوپی (بررسی روده بزرگ)، آندوسکوپ از طریق مقعد وارد می‌شود.
تصویربرداری و بررسی: دوربین تعبیه‌شده در آندوسکوپ تصاویر دقیقی از اعضای داخلی بدن به مانیتور منتقل می‌کند. پزشک می‌تواند با مشاهده این تصاویر، مشکلاتی مانند زخم، التهابات، پولیپ‌ها یا توده‌ها را تشخیص دهد.
انجام اقدامات اضافی: در صورت نیاز، پزشک ممکن است از ابزارهای کوچکی که از طریق آندوسکوپ عبور داده می‌شوند، برای نمونه‌برداری (بیوپسی)، برداشتن پولیپ یا متوقف کردن خونریزی استفاده کند.
پایان و بهبودی: پس از اتمام آندوسکوپی، بیمار ممکن است تا چند ساعت تحت نظر باشد. در برخی موارد، عوارضی مانند گلودرد یا نفخ خفیف تجربه می‌شود که معمولاً به سرعت برطرف می‌شوند.
این روش، علاوه بر تشخیص دقیق، امکان درمان مشکلات داخلی را بدون نیاز به جراحی باز فراهم می‌کند و به همین دلیل به‌عنوان یک روش ایمن و کارآمد در پزشکی شناخته می‌شود.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
