اگرچه بسیاری از افراد به آسم در دوران کودکی مبتلا می‌شوند، اما ممکن است در بزرگسالی نیز علائم این بیماری ظاهر شود. علائم آسم در بزرگسالان مشابه با علائم آن در کودکان است، و می‌تواند شامل تنگی نفس، خس خس سینه، سرفه و مشکل در تنفس باشد.
به گزارش خط سلامت در این مقاله، به بررسی علت‌ها و علائم آسم در بزرگسالی و همچنین روش‌های درمانی آن خواهیم پرداخت.
آسم در بزرگسالی
آسم بزرگسالان به آسمی اطلاق می‌شود که پس از 18 سالگی و در بزرگسالی بروز می‌کند. این نوع آسم می‌تواند به‌طور ناگهانی در بزرگسالی ایجاد شود یا آسمی باشد که در دوران کودکی داشتید و علائم آن بعد از مدتی برطرف شده و سپس در بزرگسالی مجدداً بازمی‌گردد.
آسم باعث می‌شود که راه‌های هوایی شما باریک و متورم شوند و تولید مخاط اضافی افزایش یابد، که می‌تواند تنفس را دشوار کند و باعث سرفه و خس خس سینه شود. این بیماری معمولاً در اثر ورزش یا تماس با محرک‌هایی مانند بخارات شیمیایی، گرده گل یا شوره حیوانات خانگی تشدید می‌شود. این وضعیت به‌طور معمول "حملات آسم" نامیده می‌شود و می‌توان با اجتناب از محرک‌ها از آن جلوگیری کرد.
علائم آسم در بزرگسالان چیست؟
علائم آسم در بزرگسالان مشابه با علائم این بیماری در سایر گروه‌های سنی است و می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
تنگی نفس
درد یا سفتی قفسه سینه
خس خس سینه هنگام بازدم
سرفه یا خس خس سینه‌ای که با بیماری‌های تنفسی مانند آنفولانزا بدتر می‌شود
مشکل در خوابیدن به دلیل سرفه، خس خس سینه یا تنگی نفس
سرماخوردگی که در قفسه سینه احساس می‌شود و چند روز طول می‌کشد
چه چیزی باعث آسم بزرگسالان می‌شود؟
محققان هنوز به‌طور دقیق نمی‌دانند که چه عواملی باعث آسم در بزرگسالان می‌شود، اما برخی بر این باورند که تماس مکرر با مواد محرک مانند بخارهای شیمیایی در محل کار ممکن است عامل اصلی باشد. برخی دیگر اعتقاد دارند که ژنتیک یا عوامل مرتبط با بارداری نیز می‌توانند در بروز این بیماری نقش داشته باشند. برخی از عوامل رایج که می‌توانند موجب آسم در بزرگسالان شوند عبارتند از:
شوره حیوانات خانگی مانند سگ یا گربه
بزاق حیوانات
دود، به‌ویژه دود دست دوم
کپک و قارچ
کنه‌های گرد و غبار
آلودگی هوا
گرده
بالش‌ها و ملافه‌های پر
سوسک‌ها
برخی داروها مانند بتا بلوکرها، آسپرین و ایبوپروفن
هوای خشک
دماهای سرد
سرماخوردگی یا عفونت‌های تنفسی
هیجان یا استرس عاطفی
ورزش
چه کسانی بیشتر در معرض آسم بزرگسالی هستند؟
برخی از افراد بیشتر از سایرین در معرض ابتلا به آسم در بزرگسالی قرار دارند. عواملی که می‌توانند خطر ابتلا به آسم را افزایش دهند عبارتند از:
داشتن آلرژی، به‌ویژه به گربه‌ها
زن بودن و تغییرات هورمونی ناشی از بارداری یا یائسگی
زن بودن و مصرف درمان جایگزینی هورمون استروژن برای حداقل 10 سال پس از یائسگی
ابتلا به بیماری‌هایی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا در گذشته
ابتلا به بیماری ریفلاکس معده (GERD)
قرار گرفتن مکرر در معرض آلاینده‌های هوا مانند کپک یا عطر
زندگی با فردی که سیگار می‌کشد
سابقه ابتلا به آسم در دوران کودکی
داشتن بستگان مبتلا به آسم یا آلرژی
اضافه وزن یا چاقی
چگونه آسم بزرگسالی تشخیص داده می‌شود؟
آسم بزرگسالان معمولاً با معاینه فیزیکی و انجام یک یا چند آزمایش تنفسی تشخیص داده می‌شود. پزشک از شما در مورد علائم و زمان بروز آنها سوال می‌کند و ممکن است در مورد شرایط محیطی مانند محل کار، خانه و سبک زندگی شما نیز اطلاعاتی به‌دست آورد. پزشک ممکن است از شما بپرسد که آیا حیوان خانگی دارید، آیا با افراد سیگاری زندگی می‌کنید یا در محیطی کار می‌کنید که ممکن است در معرض بخارات سمی قرار بگیرید.
پزشک ممکن است آزمایشات عملکرد ریه را انجام دهد تا میزان هوای ورودی و خروجی از ریه‌های شما را اندازه‌گیری کند. همچنین ممکن است آزمایش‌های آلرژی یا عکس‌برداری با اشعه ایکس از ریه‌ها انجام شود تا سایر بیماری‌ها یا مشکلات تنفسی را بررسی کند.
چگونه می‌توان آسم بزرگسالی را درمان کرد؟
اگر آسم در بزرگسالی تشخیص داده شود، پزشک شما معمولاً با شما برای ایجاد یک برنامه اقدام آسم همکاری خواهد کرد. این برنامه شامل دستورالعمل‌هایی است که در هنگام بروز حمله آسم باید انجام دهید و معمولاً شامل فهرستی از داروهایی است که برای کنترل آسم مصرف می‌کنید.
آسم بزرگسالان معمولاً با داروها قابل درمان است. برخی از داروهای رایج برای درمان آسم عبارتند از:
کورتیکواستروئیدها: کورتیکواستروئیدها داروهایی هستند که برای کاهش التهاب در مجاری هوایی استفاده می‌شوند. این داروها به‌ویژه برای آسم مزمن مؤثر هستند. آنها با کاهش تورم و التهاب در ریه‌ها، به تنفس راحت‌تر کمک می‌کنند. کورتیکواستروئیدها به‌صورت استنشاقی (مانند اسپری‌های استنشاقی) یا در موارد شدیدتر، به‌صورت خوراکی یا تزریقی تجویز می‌شوند. این داروها به کنترل علائم آسم در بلندمدت کمک می‌کنند و از بروز حملات شدید آسم جلوگیری می‌کنند.
برونکودیلاتورها: برونکودیلاتورها داروهایی هستند که باعث گشاد شدن (باز شدن) مجاری هوایی می‌شوند. این داروها برای تسکین سریع علائم آسم استفاده می‌شوند، به‌ویژه در هنگام حمله آسم. برونکودیلاتورها معمولاً به‌صورت اسپری‌های استنشاقی (برای اثر فوری) یا در صورت لزوم به‌صورت خوراکی تجویز می‌شوند. آنها به‌ویژه برای رفع تنگی نفس، خس خس سینه و سرفه‌های ناشی از آسم مفید هستند. این داروها با شل کردن ماهیچه‌های اطراف مجاری هوایی، اجازه می‌دهند که هوای بیشتری به ریه‌ها وارد شود.
اصلاح‌کننده‌های لوکوترین: اصلاح‌کننده‌های لوکوترین داروهایی هستند که به کنترل التهاب و واکنش‌های آلرژیک کمک می‌کنند. این داروها به‌ویژه برای آسم آلرژیک مفید هستند. آنها با مسدود کردن اثرات مواد شیمیایی به نام لوکوترین‌ها که در التهاب و تنگی نفس نقش دارند، به کاهش علائم آسم کمک می‌کنند. این داروها معمولاً به‌صورت خوراکی تجویز می‌شوند و برای کاهش نیاز به داروهای استنشاقی استفاده می‌شوند.
تئوفیلین: تئوفیلین یک داروی شل‌کننده برونش‌ها است که به بهبود جریان هوا به ریه‌ها کمک می‌کند. این دارو با شل کردن ماهیچه‌های صاف اطراف مجاری هوایی، باعث می‌شود که این مجاری بازتر شده و تنفس آسان‌تر شود. تئوفیلین معمولاً به‌صورت خوراکی تجویز می‌شود، اما مصرف آن باید تحت نظر پزشک باشد زیرا مصرف بیش از حد آن می‌تواند عوارض جانبی داشته باشد. این دارو معمولاً در درمان آسم مزمن و در مواقعی که سایر داروها مؤثر نباشند، استفاده می‌شود.
آنتی کولینرژیک‌ها: آنتی کولینرژیک‌ها داروهایی هستند که با مسدود کردن برخی از سیگنال‌های عصبی در ریه‌ها، باعث شل شدن ماهیچه‌ها و باز شدن مجاری هوایی می‌شوند. این داروها به‌ویژه برای افرادی که دچار آسم مقاوم به درمان‌های دیگر هستند، مؤثرند. آنتی کولینرژیک‌ها می‌توانند به کاهش علائم آسم کمک کنند و تنفس را راحت‌تر سازند. این داروها معمولاً به‌صورت استنشاقی مصرف می‌شوند.
تزریق آنتی‌بادی مونوکلونال: آنتی‌بادی‌های مونوکلونال داروهایی هستند که به‌طور خاص برای مسدود کردن واکنش‌های ایمنی بدن در برابر محرک‌های آلرژیک و سایر عوامل مؤثر در بروز آسم طراحی شده‌اند. این داروها می‌توانند به کاهش التهاب و حساسیت راه‌های هوایی کمک کنند. تزریق این داروها معمولاً در بیمارانی که آسم شدید دارند و سایر درمان‌ها برایشان مؤثر نبوده‌اند، انجام می‌شود. این درمان می‌تواند به‌طور مؤثری علائم آسم را کاهش دهد و به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند.
داروهای آلرژی: داروهای آلرژی شامل آنتی‌هیستامین‌ها و سایر داروهایی هستند که برای کنترل پاسخ‌های آلرژیک استفاده می‌شوند. اگر آسم به‌خاطر آلرژی به عوامل خاصی مانند گرده، شوره حیوانات یا گرد و غبار ایجاد شده باشد، داروهای آلرژی می‌توانند به کاهش التهاب و تسکین علائم کمک کنند. این داروها معمولاً به‌صورت خوراکی یا اسپری‌های بینی تجویز می‌شوند و به کاهش واکنش‌های آلرژیک و علائم آسم کمک می‌کنند.
این داروها با کمک به کنترل علائم و پیشگیری از حملات آسم، می‌توانند کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشند. مهم است که داروها طبق تجویز پزشک مصرف شوند و بیمار برنامه درمانی خود را به‌طور مرتب پیگیری کند تا از عوارض و تشدید علائم جلوگیری شود.
آسم بزرگسالان را می‌توان با اجتناب از محرک‌هایی که علائم شما را تشدید می‌کنند نیز مدیریت کرد. اقداماتی که می‌توانید برای کنترل آسم در بزرگسالی انجام دهید عبارتند از:
ترک سیگار یا اجتناب از دود دست دوم
کاهش وزن اضافی
مدیریت و کاهش استرس و اضطراب
تمیز کردن خانه به‌طور منظم برای کاهش کنه‌ها و شوره حیوانات خانگی
رفع مشکلات کپک در خانه
ماندن در خانه در روزهای با آلودگی هوا یا گرده زیاد
استفاده از مرطوب‌کننده برای کاهش هوای خشک
همکاری با پزشک برای تغییر داروهایی که ممکن است باعث آسم شوند
واکسینه شدن برای بیماری‌هایی مانند آنفولانزا که می‌توانند علائم آسم را تشدید کنند
پزشک شما می‌تواند شما را در انتخاب بهترین روش‌های درمانی برای کنترل آسم راهنمایی کند و کمک کند تا یک برنامه مدیریت آسم متناسب با نیازهای شما تنظیم شود.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
