آیا لارنژیت مسری است؟

خط سلامت: رنژیت (Laryngitis) به التهاب جعبه صدا یا لارنکس گفته می‌شود که می‌تواند به علت‌های مختلفی از جمله عفونت‌های ویروسی، باکتریایی، یا عوامل غیرعفونی مانند استفاده بیش از حد از صدا، سیگار کشیدن، و آلرژی‌ها ایجاد شود. این التهاب می‌تواند باعث بروز علائمی مانند خشکی گلو، گرفتگی صدا، یا حتی از دست دادن صدا شود.

آیا لارنژیت مسری است؟

لارنژیت، به خودی خود مسری نیست. با این حال، تورم جعبه صدا، که به آن لارنکس نیز گفته می‌شود، ممکن است به دلیل عفونت‌هایی ایجاد شود که مسری هستند. در این موارد، ممکن است فرد مبتلا به لارنژیت عفونتی را منتقل کند که می‌تواند باعث شود فرد دیگری دچار لارنژیت شود.

به گزارش خط سلامت عوامل غیرمسری دیگر مانند استفاده زیاد از صدا و سیگار کشیدن نیز می‌توانند علائم لارنژیت مانند گلودرد، خشونت صدا یا از دست دادن صدا را ایجاد کنند.

انواع لارنژیت

 لارنژیت به دو نوع حاد و مزمن تقسیم می‌شود:

لارنژیت حاد: این نوع معمولاً به علت عفونت‌های ویروسی (مانند سرماخوردگی) یا عوامل تحریک‌کننده ایجاد می‌شود و معمولاً در عرض چند روز تا یک هفته برطرف می‌شود.

لارنژیت مزمن: این نوع التهاب طولانی‌مدت است و ممکن است به دلیل عوامل محیطی مانند قرار گرفتن مداوم در معرض دود سیگار یا آلرژی‌ها ایجاد شود.

به طور کلی، لارنژیت می‌تواند کیفیت صدای فرد را تحت تأثیر قرار دهد و در برخی موارد نیاز به درمان پزشکی داشته باشد. در صورتی که علائم لارنژیت برای بیش از یک هفته ادامه پیدا کند، مراجعه به پزشک توصیه می‌شود.

لارنژیت در چه شرایطی مسری است؟

اگر لارنژیت شما ناشی از آلرژی‌ها، ریفلاکس اسید، مواد تحریک‌کننده مانند دود یا استفاده بیش از حد از صدا باشد، مسری نخواهد بود. با این حال، از آنجا که افراد خانواده یا همکاران ممکن است در معرض همان مواد تحریک‌کننده یا آلرژن‌ها قرار بگیرند، ممکن است همزمان دچار لارنژیت غیرمسری شوند.

چه کسانی بیشتر در معرض لارنژیت هستند؟

افرادی که در معرض لارنژیت قرار دارند، معمولاً شامل گروه‌های زیر هستند:

معلمان و سخنرانان: افرادی که به طور مداوم از صدای خود استفاده می‌کنند، مانند معلمان، سخنرانان عمومی و هنرمندان، بیشتر در معرض لارنژیت قرار دارند. استفاده بیش از حد از صدا می‌تواند باعث تحریک و التهاب تارهای صوتی شود.

افراد سیگاری: مصرف دخانیات و قرار گرفتن در معرض دود سیگار می‌تواند به آسیب به جعبه صدا و التهاب آن منجر شود. این افراد به دلیل اثرات منفی سیگار بر سیستم تنفسی و لارنکس، بیشتر در معرض خطر هستند.

افراد مبتلا به آلرژی: کسانی که دچار آلرژی‌های فصلی یا دائمی هستند، ممکن است به دلیل التهاب و تحریک مداوم در گلو و جعبه صدا، به لارنژیت مبتلا شوند.

افراد مبتلا به بیماری‌های تنفسی: افرادی که دچار عفونت‌های تنفسی فوقانی، سرماخوردگی، آنفولانزا یا COVID-19 هستند، بیشتر در معرض ابتلا به لارنژیت هستند، زیرا این بیماری‌ها می‌توانند التهاب لارنکس را به همراه داشته باشند.

افراد مبتلا به رفلاکس معده: افرادی که از رفلاکس معده رنج می‌برند، ممکن است با ورود اسید معده به مری و لارنکس، دچار التهاب و لارنژیت شوند.

کودکان: به ویژه در فصل‌های سرد، کودکان به دلیل سیستم ایمنی ضعیف‌تر و حساسیت بیشتر به عفونت‌های ویروسی، در معرض ابتلا به لارنژیت قرار دارند.

توجه به این گروه‌ها می‌تواند به پیشگیری از ابتلا به لارنژیت و کاهش علائم آن کمک کند.

علایم لارنژیت چیست؟

 

علایم لارنژیت ممکن است بسته به نوع و شدت آن متفاوت باشد، اما معمولاً شامل موارد زیر است:

خس‌خس یا خشکی صدا: یکی از رایج‌ترین علائم لارنژیت، خشکی صدا یا خس‌خس کردن است. افراد ممکن است احساس کنند که صدای آن‌ها گرفته یا خشن شده است.

از دست دادن صدا: در موارد شدیدتر، ممکن است فرد به طور موقت توانایی صحبت کردن را از دست بدهد و نتواند به‌طور طبیعی صحبت کند.

گلو درد: احساس درد یا سوزش در گلو یکی دیگر از علائم شایع است. این احساس ممکن است به دلیل التهاب و تحریک لارنکس ایجاد شود.

سرفه: سرفه خشک یا مکرر نیز ممکن است همراه با لارنژیت وجود داشته باشد. این سرفه ممکن است به دلیل تحریک گلو باشد.

تب: در برخی موارد، به ویژه زمانی که لارنژیت ناشی از عفونت ویروسی یا باکتریایی باشد، فرد ممکن است دچار تب شود.

احساس ناراحتی عمومی: افراد ممکن است احساس خستگی، ضعف و ناراحتی عمومی کنند.

تورم غدد لنفاوی: در برخی از موارد، غدد لنفاوی گردن ممکن است متورم شوند.

سایر علائم تنفسی: در صورت وجود عفونت‌های همراه، ممکن است علائم دیگری مانند احتقان بینی، آبریزش بینی، یا سردرد نیز وجود داشته باشد.

درمان لارنژیت

بیشتر موارد لارنژیت به‌طور طبیعی بدون درمان بهبود می‌یابند. برای تسریع در بهبودی، باید از صحبت کردن خودداری کنید. حتی صحبت کردن به آرامی نیز می‌تواند به تارهای صوتی شما آسیب برساند.

نکات خودمراقبتی دیگر شامل استفاده از دستگاه بخور، اجتناب از آلرژن‌ها و مواد تحریک‌کننده، هیدراته ماندن، استنشاق بخار، غرغره کردن با آب نمک و نوشیدن چای با عسل است. اگر پزشک شما مشکوک باشد که عفونتی سبب لارنژیت شما شده است، ممکن است نیاز به آزمایش سواب یا بیوپسی باشد تا با تشخیص دقیق‌تری درمان کنید.

در نهایت، اگر لارنژیت ناشی از آلرژی‌ها، تحریک یا ریفلاکس اسید باشد، این نوع لارنژیت مسری نیست و باید با استراحت و خودمراقبتی علائم آن به زودی بهبود یابد.

برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
ارسال نظر

خط سلامت
فیلم ها
  • خط سلامت: عشق و حسادت با هم مرتبط هستند زیرا یک هورمون مشترک در این دو احساس نقش دارد. عشق احساسی است که به هورمون…

گزارش ویژه
پادکست
اتاق درمان