با وجود اینکه در مرحله صفر، سرطان سینه به بافت‌های اطراف گسترش نیافته، تشخیص زودهنگام و درمان آن برای جلوگیری از پیشرفت بیماری و تبدیل آن به نوع تهاجمی ضروری است.
به گزارش خط سلامت در این مقاله به بررسی علائم، گزینه‌های درمانی و اقدامات بعد از درمان سرطان سینه مرحله صفر می‌پردازیم.
سرطان سینه مرحله صفر : خطرات، علائم و درمان آن
سرطان سینه مرحله صفر ، یا کارسینومای در حالتی غیر مهاجم (DCIS)، نخستین و کم‌خطرترین مرحله سرطان سینه است. در این مرحله، سلول‌های سرطانی شروع به گسترش نکرده‌اند. با وجود اینکه سرطان سینه مرحله صفر به خودی خود تهدیدی برای زندگی محسوب نمی‌شود، می‌تواند به نوع‌های پیشرفته‌تر سرطان سینه تبدیل شود. بنابراین، درک علائم سرطان سینه مرحله صفر و تشخیص زودهنگام آن ضروری است.
نه تنها شروع درمان در این مرحله اهمیت دارد، بلکه پیگیری‌های مناسب حتی پس از آغاز درمان نیز بسیار مهم است. انجام معاینات منظم مانند ماموگرافی و اسکن و همچنین معاینات خود برای تشخیص سرطان سینه برای تمام زنان حیاتی است.
سرطان سینه مرحله صفر چیست؟
طبق اعلام انجمن سرطان آمریکا (ACS)، ۲۰ درصد از تمام سرطان‌های سینه در مرحله صفر تشخیص داده می‌شوند. سرطان سینه مرحله صفر ، که به عنوان کارسینومای در حالتی غیر مهاجم (DCIS) نیز شناخته می‌شود، به عنوان نخستین مرحله سرطان سینه شناخته می‌شود. "این مرحله با وجود سلول‌های غیرطبیعی درون مجاری شیر در سینه مشخص می‌شود، اما این سلول‌ها هنوز به بافت‌های اطراف یا سایر نقاط بدن گسترش نیافته‌اند."، می‌گوید دکتر گاروویت چیتکارا، جراح انکولوژیست.
آیا سرطان سینه مرحله صفر تهدیدی برای زندگی است؟
از آنجا که DCIS غیرمهاجم است، به تنهایی به عنوان تهدیدی برای زندگی در نظر گرفته نمی‌شود. اما بدون درمان، این شرایط می‌تواند به سرطان سینه تهاجمی تبدیل شود که می‌تواند به نقاط دیگر بدن گسترش یابد و درمان آن دشوارتر شود. مرحله صفر به عنوان یک وضعیت «پیش‌سرطانی» نیز شناخته می‌شود و به همین دلیل تشخیص و درمان به موقع آن بسیار حائز اهمیت است.
علائم سرطان سینه مرحله صفر
سرطان سینه مرحله صفر معمولاً علائمی ایجاد نمی‌کند و به همین دلیل، تشخیص آن بدون انجام غربالگری‌های منظم دشوار است. "بیشتر موارد DCIS در حین یک ماموگرافی معمولی شناسایی می‌شود، جایی که سلول‌های غیرطبیعی به صورت میکروکلسفیکیشن‌ها یا رسوبات کوچک کلسیم در بافت سینه ظاهر می‌شوند."، دکتر چیتکارا توضیح می‌دهد.
از آنجا که این حالت غیرمهاجم است، معمولاً درد، توده‌های قابل مشاهده یا تغییراتی در سینه ایجاد نمی‌کند. در برخی موارد نادر، ممکن است زنی توده‌ای در سینه یا ترشح غیرمعمول از نوک پستان را تجربه کند، اما این علائم برای سرطان سینه مرحله صفر شایع نیست.
انواع سرطان سینه مرحله صفر
دو نوع سرطان سینه مرحله صفر وجود دارد:
کارسینومای در حالتی غیر مهاجم (DCIS): در این حالت، سلول‌های غیرطبیعی در لایه مجرای سینه یافت می‌شوند.
بیماری پاژه نوک پستان: در این حالت، سلول‌های غیرطبیعی در سلول‌های پوستی نوک پستان یافت می‌شوند و ممکن است به آرئولا نیز گسترش یابند. این بیماران ممکن است همچنین DCIS یا سرطان سینه تهاجمی در همان سینه داشته باشند.
آیا نیاز به درمان سرطان سینه مرحله صفر وجود دارد؟
بله، درمان به طور کلی برای سرطان سینه مرحله صفر توصیه می‌شود تا از پیشرفت آن به سرطان سینه تهاجمی جلوگیری شود. "هدف اصلی درمان DCIS، حذف سلول‌های غیرطبیعی قبل از گسترش آنهاست."، دکتر چیتکارا می‌گوید. گزینه‌های درمانی شامل جراحی، مانند لامپکتومی (حذف بافت غیرطبیعی و یک حاشیه کوچک از بافت سالم اطراف) یا ماستکتومی (حذف یک یا هر دو سینه) است.
آیا نیاز به پرتودرمانی برای سرطان سینه مرحله صفر وجود دارد؟
در بسیاری از موارد، جراحی با پرتودرمانی دنبال می‌شود تا هر سلول سرطانی باقی‌مانده را از بین ببرد و خطر بازگشت آن را کاهش دهد. با این حال، انجمن سرطان آمریکا بیان می‌کند که بسیاری از زنان پس از ماستکتومی در مورد سرطان سینه مرحله صفر نیازی به پرتودرمانی ندارند. هرچند DCIS تهدیدی برای زندگی نیست، درمان آن اهمیت دارد زیرا DCIS درمان‌نشده می‌تواند خطر ابتلا به سرطان سینه تهاجمی را در آینده افزایش دهد.
آیا می‌توان با سرطان سینه مرحله صفر صبر کرد؟
رویکرد «صبر و مشاهده» به طور کلی برای سرطان سینه مرحله صفر توصیه نمی‌شود، بر خلاف برخی شرایط کم‌خطر دیگر. DCIS می‌تواند به سرطان سینه تهاجمی پیشرفت کند که می‌تواند به نقاط دیگر بدن گسترش یابد و درمان آن دشوارتر شود. در حالی که پیشرفت از DCIS به سرطان تهاجمی غیرمحتمل نیست، خطر آن به حدی زیاد است که معمولاً درمان فعال توصیه می‌شود.
چه کسانی بیشتر در معرض خطر سرطان سینه مرحله صفر هستند؟
برخی افراد در معرض خطر بالاتری برای توسعه سرطان سینه مرحله صفر قرار دارند. عوامل خطر شامل:
زنان با تاریخچه قوی خانوادگی سرطان سینه، به‌ویژه کسانی که خویشاوندان نزدیکشان در سنین جوانی به این بیماری مبتلا شده‌اند.
جهش‌های ژنتیکی، مانند BRCA1 و BRCA2، که به طور قابل توجهی خطر ابتلا به DCIS و سرطان سینه تهاجمی را افزایش می‌دهند.
تاریخچه شخصی از شرایط پستانی مانند هایپرپلازی غیرطبیعی.
درمان قبلی با پرتودرمانی به قفسه سینه (به‌ویژه در دوران کودکی یا اوایل بزرگسالی).
شروع زودهنگام قاعدگی یا یائسگی زودرس.
بارداری نخستین بعد از ۳۰ سالگی.
استفاده از هورمون درمانی پس از یائسگی.
عوامل سبک زندگی مانند چاقی، مصرف الکل و عدم فعالیت بدنی.
پیگیری درمان‌ها پس از سرطان سینه مرحله صفر
پس از درمان اولیه سرطان سینه مرحله صفر ، مراقبت‌های پیگیری برای نظارت بر هرگونه نشانه‌ای از عود یا توسعه سرطان سینه جدید ضروری است. "این پیگیری معمولاً شامل معاینات منظم فیزیکی و آزمایش‌های تصویربرداری مانند ماموگرافی است تا هرگونه تغییر در بافت سینه تشخیص داده شود."، دکتر چیتکارا می‌گوید.
برای زنانی که DCIS آنها گیرنده هورمونی مثبت است، ممکن است درمان هورمونی مانند تاموکسیفن یا مهارکننده‌های آروماتاز برای پنج تا ده سال تجویز شود تا خطر عود را کاهش دهد. "برنامه دقیق پیگیری بستگی به درمان خاص دریافتی، ویژگی‌های DCIS و عوامل خطر فردی دارد." هدف از مراقبت‌های پیگیری، شناسایی هرگونه مشکل بالقوه در مراحل اولیه و فراهم آوردن حمایت و راهنمایی مداوم برای حفظ سلامت سینه است.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
