علائمی که نشان می دهد به موکت و فرش آلرژی دارید

انواع موکت و فرش می‌توانند به فضای خانه احساسی دنج و راحت ببخشند. اما در عین حال نیز ممکن است آلرژن‌هایی را در خود جای دهند که هر زمان که روی آن‌ها راه برویم، ناخواسته به هوا پرتاب شوند. این مسئله می‌تواند حتی در تمیزترین خانه‌ها هم رخ دهد.

محرک‌های میکروسکوپی که در فرش زندگی می‌کنند، قادر به نفوذ به بافت فرش از محیط داخل و یا خارج خانه هستند. شوره حیوانات، کپک و گرد و غبار همگی ممکن است از جمله عوامل تحریک کننده باشند. گرده و سایر آلاینده‌ها نیز می‌توانند در قسمت زیر کفش جمع شده و یا از طریق پنجره‌های باز وارد شوند.

بر اساس مقاله‌ای که از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، الیاف فرش، چسب و هر ماده دیگری که برای نگه داشتن اجزای مختلف فرش و موکت در کنار هم نیاز هستند، در برخی افراد واکنش‌های آلرژیک ایجاد خواهد کرد. در نتیجه اگر به محض ورود به خانه دچار خارش چشم یا آبریزش از بینی خود می‌شوید، وقت آن رسیده که به سراغ فرش تان بروید و احتمال مقصر بودن آن را بررسی کنید.

علائم

آلرژن‌های رایجی که در داخل و یا اطراف خانه شما وجود دارند، به ناچار به فرش شما راه می‌یابند. درست مانند هر چیز دیگری که در جو وجود دارد، آلرژن‌های موجود در هوا نیز در معرض نیروی جاذبه هستند. در نتیجه اگر در خانه‌ی خود فرش دارید، این امر باعث می‌شود که مواد حساسیت زا درست زیر پای شما به دام انداخته شوند. این موارد عبارت اند از:

- شوره حیوانات خانگی

- گرده

- قطعات میکروسکوپی حشرات

- گرد و غبار

- مایت

- کپک

اگر به هر یک از این موارد حساسیت دارید، آسم القا شده به وسیله آلرژی، درماتیت تماسی یا رینیت آلرژیک در کمین شما خواهند بود. علائمی که ممکن است تجربه کنید شامل موارد زیر هستند:

- خارش چشم‌ها و آبریزش از آن‌ها

- عطسه

- خارش و آبریزش از بینی

- گلوی خراشیده و تحریک شده

- خارش و قرمزی پوست

- سرفه

- خس خس سینه

- مشکل در تنفس

- تنگی نفس

- احساس فشار در قفسه سینه

آلرژن‌ها و فرش

حتی فرشی که مرتبا توسط جاروبرقی تمیز می‌شود نیز می‌تواند حاوی مقدار زیادی آلرژن در داخل و همچنین اطراف الیاف باشد. با این حال، همه فرش‌ها فرآیند تولید یکسانی را طی نمی‌کنند.

فرش و موکت‌های پرز بلند از الیاف بلند و شل تشکیل شده اند. این دسته از فرش‌ها مکان‌هایی عالی برای چسبیدن آلرژن‌ها و رشد کپک‌ها مهیا می‌کنند.

در مقابل، موکت و فرش‌های کم پرز (یا پرز کوتاه) بافت تنگ‌تر و کوتاه تری دارند؛ بنابراین مواد حساسیت زا فضای کمتری برای پنهان شدن در اختیار خواهند داشت. با این حال، این موضوع بدان معنا نیست که فرش‌های کم پرز نمی‌توانند خانه‌ای دنج برای گرد و غبار، خاک و گرده‌ها فراهم کنند.

انجمن‌های آلرژی مانند انجمن ریه آمریکا و بنیاد آلرژی و آسم آمریکا (AAFA) توصیه می‌کنند از انواع کفپوش‌های پرز دار و موکت‌های سرتاسری به نفع فرش‌های قابل شستشو و کفپوش‌های سخت دوری کنیم.

کفپوش‌های سخت مانند لمینت، چوب یا کاشی، هیچ فضایی برای گیر افتادن مواد حساسیت زا ندارند و به راحتی می‌توان آن‌ها را شست. با این وجود اگر به فرش علاقه دارید، AAFA پیشنهاد می‌کند که به جای فرش و موکت پرز بلند، فرش‌های پرز کوتاه را انتخاب کنید.

مواد مورد استفاده برای تولید فرش و همچنین VOC‌ها (ترکیبات آلی فرار) که از آن‌ها متساعد می‌شود، می‌توانند باعث واکنش‌های آلرژیک مانند درماتیت تماسی در افرادی شوند که به آن‌ها حساس هستند. آن‌ها همچنین ممکن است بر دستگاه تنفسی تاثیر منفی بگذارند یا منجر به علائم آسم ناشی از آلرژی شوند.

فرش و موکت‌ها از دو قسمت تشکیل شده اند، پرز بالایی که می‌بینید و یک لایه پشتی در زیر آن. امکان حساسیت به مواد در هر دو قسمت وجود دارد. لایه بالایی می‌تواند از انواع الیاف طبیعی یا مصنوعی ساخته شود. این موارد عبارت اند از:

- پشم

- نایلون

- پلی استر

- پلی پروپیلن

- جوت یا کنف هندی

- سیسال

- علف دریایی

روکش فرش از فوم اورتان ساخته شده است که از بقایای بازیافتی قطعات خودرو، مبلمان و تشک تشکیل شده است. این روکش ممکن است حاوی طیف گسترده‌ای از آلرژن‌های بالقوه از جمله فرمالدئید و استایرن باشد.

علاوه بر این، فرش‌ها می‌توانند VOC کم یا VOC بالا باشند. VOC‌ها تبخیر و به مرور زمان در هوا پخش می‌شوند. هرچه بار VOC بیشتر باشد، سموم بیشتری در فرش وجود دارد. علاوه بر مواد واقعی مورد استفاده برای تولید فرش، VOC‌ها ممکن است در برخی افراد واکنش‌های آلرژیک ایجاد کنند.

گزینه‌های درمانی

اگر فرش خانه شما باعث عطسه، خارش و علائم آلرژیک شده است، چندین گزینه درمانی وجود دارد که می‌توانید امتحان کنید. این موارد عبارت اند از:

- آنتی هیستامین‌های خوراکی

آنتی هیستامین‌های بدون نسخه می‌توانند به کاهش علائم آلرژیک کمک کنند.

- کرم هیدروکورتیزون

استروئید‌های موضعی می‌توانند به کاهش علائم درماتیت تماسی، مانند کهیر و خارش کمک کنند.

- درمان‌های آسم

اگر آسم دارید، استفاده از یک اسپری استنشاقی مناسب می‌تواند به توقف حمله آسم کمک کند. البته تجویز این مورد بر عهده پزشک است. وی همچنین ممکن است استفاده از دارو‌های ضد التهاب خوراکی یا نبولایزر را نیز توصیه کند.

- ایمونوتراپی آلرژن

واکسن‌های آلرژی حساسیت را درمان نمی‌کنند، اما برای به حداقل رساندن واکنش آلرژیک در بیمار طی زمان طراحی شده اند. اگر سگ، خرگوش یا گربه‌ای دارید که دوستش دارید و یا به حساسیت به فرش مبتلا هستید، این متد ممکن است روش درمان مطلوبی برای شما باشد. واکسن‌های آلرژی در برابر کپک، گرده و گرد و غبار نیز موثر هستند.