آکنه چیست؟ + راه های درمان /آیا می توان از آکنه پیشگیری یا جلوگیری کرد؟

علائم

لکه های کوچک، برجسته و قرمز رنگ.

نوک های سفید و پر از مایع روی لکه ها.

جوش های سر سیاه (در منافذ شما مانند فلفل به نظر می رسد).

توده های سفت و حساس زیر پوست.

چه چیزی باعث آکنه می شود؟

آکنه توسط مواد زائد ایجاد می شود که فولیکول های مو را در پوست شما مسدود می کنند. مواد زائد از پوست مرده و روغن تشکیل شده است. این انسداد اجازه می دهد تا باکتری ها در فولیکول های مو رشد کنند. انواع مختلفی از آکنه وجود دارد:

سر سفید: فولیکول های ریز مو در پوست شما با چربی و پوست مرده مسدود می شوند. یک "سر سفید" در نوک هر جوش تشکیل می شود.

جوش سر سیاه: فولیکول مو در نزدیکی سطح پوست مسدود شده است. وقتی در معرض هوا قرار می گیرد سیاه می شود.

آکنه کیستیک: این اتفاق زمانی رخ می دهد که کیست ها در عمق پوست اطراف فولیکول مو ایجاد می شوند.

سابقه خانوادگی باعث ایجاد آکنه می شود. اگر والدین شما آکنه بدی داشتند، ممکن است شما نیز به آن مبتلا شوید. سیستم ایمنی بدن شما نیز نقش دارد. برخی از افراد نسبت به باکتری هایی که در فولیکول های موی آنها گیر می کند حساسیت بیشتری دارند.

آکنه چگونه تشخیص داده می شود؟

اغلب اوقات، پزشک می تواند آکنه را با بررسی تحریک روی پوست تشخیص دهد. او همچنین سن، سبک زندگی یا شرایط شما را در نظر می گیرد. به عنوان مثال، برخی از زنان در دوران بارداری دچار آکنه می شوند. برخی از نوجوانان و بزرگسالان از طریق برخی غذاها دچار آکنه می شوند.

آیا می توان از آکنه پیشگیری یا جلوگیری کرد؟

آکنه قابل پیشگیری یا اجتناب نیست. با این حال، برخی از افراد می توانند با دانستن اینکه چه چیزی باعث تحریک می شود، شدت آن را کاهش دهند. از آنجایی که پسران چربی پوست بیشتری دارند، آکنه شدیدتری دارند. آنها چربی پوست بیشتری دارند. برای بسیاری از افراد، آکنه در سن 25 سالگی ناپدید می شود. با این حال، می تواند تا بزرگسالی نیز ادامه یابد.

برخی چیزها می توانند آکنه را تحریک یا بدتر کنند:

تغییرات هورمونی این اتفاق در دوران بلوغ ، قبل از قاعدگی (سیکل قاعدگی)، در دوران بارداری یا در دوران یائسگی رخ می دهد.

داروهای خاص این شامل مکمل ها یا استروئیدهایی است که تستوسترون را افزایش می دهند.

لوازم آرایشی (آرایشی) به ویژه محصولات روغنی، لوسیون برنزه کننده و محصولات مو.

استرس

برداشتن یا فشردن جوش های موجود.

پوست خود را خیلی سخت بشویید.

برخی غذاها از جمله نوشیدنی های شیرین، نان های سفید و برنج نشان داده اند که آکنه را افزایش می دهند.

درمان آکنه

آکنه را می توان با داروهای بدون نسخه (OTC) و داروهای تجویزی درمان کرد. پزشک تعیین خواهد کرد که کدام یک برای شما بهتر است.

درمان های OTC عبارتند از:

بنزوئیل پراکسید و اسید سالیسیلیک. این رایج ترین درمان است. این به شکل لوسیون، ژل، صابون یا پد پاک کننده می باشد. باکتری ها را از بین می برد و روغن را خشک می کند. ممکن است تا 8 هفته طول بکشد تا بهبودی مشاهده شود. عوارض جانبی شامل تحریک اضافی پوست، سوزش و قرمزی است.

داروهای تجویزی عبارتند از:

کرم یا ژل رتینوئید. اینها روی جوش ها اعمال می شود. زنان باردار نباید از برخی محصولات رتینوئید استفاده کنند. آنها می توانند باعث نقص مادرزادی شوند. اگر باردار هستید به پزشک خود اطلاع دهید. قرار گرفتن در معرض آفتاب می تواند آکنه های درمان شده با کرم رتینوئید را تحریک کند.

آنتی بیوتیک ها انواع خاصی از آنتی بیوتیک ها را می توان با سایر درمان های آکنه استفاده کرد.

ایزوترتینوئین این یک داروی قوی است که با نام های تجاری خاصی در دسترس است. می تواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند. در مورد عوارض جانبی با پزشک خود صحبت کنید.

قرص های ضد بارداری اینها گاهی اوقات برای زنانی که آکنه دارند موثر است.

درمان های اضافی در مطب پزشک شما موجود است. اینها شامل لایه برداری پوست، فرسایش پوست و درمان های لیزری یا نور می باشد. این درمان ها ممکن است جای زخم های ناشی از آکنه را کاهش دهد. تزریق های کوچک داروهای استروئیدی می تواند به درمان کیست های بزرگ آکنه کمک کند. در نهایت، برخی تغییرات سبک زندگی ممکن است کمک کند. این شامل یک رژیم غذایی سالم و ورزش منظم است.

زندگی با آکنه

داشتن آکنه می تواند باعث خجالت و اضطراب شود. برخی از افراد ممکن است از زمان و تلاش اضافی که به برنامه بهداشت روزانه شما می‌افزاید، غرق شوند. و ممکن است نیاز به تغییر در رژیم غذایی و سبک زندگی شما داشته باشد.