واکسن پنوموکوک برای چه افرادی ضروری است؟

واکسن پنوموکوک چیست؟

واکسن پنوموکوک یک داروی تزریقی است که می تواند از بیماری پنوموکوک محافظت کند و اغلب از آن جلوگیری کند. بیماری پنوموکوکی ناشی از عفونت باکتریایی استرپتوکوک پنومونیه یا پنوموکوک است.

به گزارش خط سلامت، هر فردی در هر سنی ممکن است به این نوع عفونت مبتلا شود. این می تواند باعث عفونت های ساده، از جمله عفونت گوش و سینوس، تا عفونت های جدی تر، مانند ذات الریه و عفونت های جریان خون شود. همچنین می تواند باعث عفونت دندان یا دستگاه ادراری (UTI) شود.

افراد مسن در معرض خطر بیشتری برای بیماری پنوموکوک هستند. عفونت می تواند باعث بیماری جدی و حتی مرگ شود.

در حال حاضر، انواع واکسن های متعددی برای محافظت در برابر بیماری پنوموکوکی وجود دارد. آنها به عنوان واکسن های مزدوج و واکسن های پلی ساکارید طبقه بندی می شوند. دو واکسن مزدوج جدیدتر به آرامی جایگزین همه گونه های دیگر می شوند.

توصیه برای افرادی که باید واکسن پنوموکوک را دریافت کنند، همچنان بر اساس سن، سطح خطر و زمان دوزها است. اگرچه واکسن های پنوموکوک می توانند در برابر بیماری پنوموکوک محافظت کنند، اما نمی توانند از همه موارد جلوگیری کنند.

انواع واکسن

دو نسخه جدیدتر از واکسن پنوموکوک جایگزین نسخه‌های قدیمی‌تر شده و گونه‌های بیشتری از عفونت را پوشش می‌دهد. PCV20 (کونژوگه) و PCV15 (کونژوگه) توصیه می شود. اعداد نشان دهنده تعداد سویه های باکتریایی است که در برابر آنها محافظت می کنند.

واکسن های قدیمی تر PCV13 (کونژوگه ) و PPSV23 ( پلی ساکارید) هستند .

PCV15 یا PCV20  برای بزرگسالان 65 سال یا بیشتر و بزرگسالان 19 تا 64 سال با شرایط پزشکی خاص یا عوامل خطر توصیه می شود.

PCV15 چیست؟

این واکسن مزدوج در برابر 15 نوع مختلف باکتری که باعث بیماری پنوموکوک می شوند محافظت می کند. برای کودکان کمتر از 5 سال و کودکان بین 5 تا 18 سال با شرایط پزشکی خاص توصیه می شود. برای افرادی که واکنش آلرژیک به هر واکسن PCV داشته اند باید از مصرف آن اجتناب شود.

پزشک خانواده شما ممکن است تصمیم بگیرد که PCV15 را اگر سن شما 65 سال و بالاتر است یا اگر 19 تا 64 سال دارید با شرایط پزشکی خاصی مانند یک بیماری نقص ایمنی، نشت مایع مغزی نخاعی یا کاشت حلزون حلزون به شما بدهد. اگر از PCV15 استفاده می شود، با پزشک خود در مورد دریافت دوز PPSV23 در تاریخ بعدی صحبت کنید.

PCV20 چیست؟

این واکسن مزدوج که از 20 نوع مختلف باکتری که باعث بیماری پنوموکوک می شوند محافظت می کند. برای بزرگسالان 65 سال و بزرگسالان 19 تا 64 سال که شرایط پزشکی یا عوامل خطر خاصی دارند توصیه می شود. با پزشک در مورد اینکه کدام واکسن برای شما مناسب است یا نسخه قدیمی‌تری از واکسن PCV دریافت کرده‌اید، صحبت کنید. نشان داده شده است PCV20 پاسخ ایمنی بیشتری را ارائه می دهد.

مسیر بهبود سلامت

واکسن‌های پنوموکوک می‌توانند از شما در برابر ابتلا به ذات‌الریه که مسری است و از تماس نزدیک و فرد به فرد سرایت می‌کند، محافظت کند.  ذات الریه  یک عفونت ریه است و می تواند منجر به علائم بسیاری شود، از جمله:

• سرفه
• تب
• دشواری در تنفس
• لرز
• دردهای سینه
• هنگام سرفه کردن مخاط

برای سالمندان، ذات الریه می تواند بسیار جدی و تهدید کننده زندگی باشد. این امر به ویژه در صورت داشتن یک بیماری مزمن مانند دیابت یا COPD صادق است. ذات الریه همچنین می تواند پس از ابتلا به آنفولانزا یا ویروس تنفسی مانند COVID-19 ایجاد شود. بسیار مهم است که علاوه بر واکسن‌های پنوموکوک، هر سال در مورد واکسن آنفولانزا نیز به روز باشید.

اگرچه واکسن‌های قدیمی‌تر PPSV23 (پلی ساکارید) و PCV13 (کونژوگه) در برابر همه انواع ذات‌الریه محافظت نمی‌کنند، اما می‌توانند احتمال ابتلا به عوارض شدید و احتمالاً تهدیدکننده زندگی را از این بیماری کاهش دهند.

آکادمی پزشکان خانواده آمریکا توصیه می کند که سالمندانی که هیچ یک از واکسن پنوموکوک را مصرف نکرده اند، باید یک دوز PCV 20 یا یک دوز PCV 15 و سپس یک دوز PPSV23 را 6 تا 12 ماه بعد دریافت کنند. واکسن ها را نمی توان همزمان تزریق کرد.

مواردی که باید در نظر گرفت

مهم است که قبل از تزریق هر واکسنی با پزشک خانواده خود صحبت کنید. اگر در گذشته واکنش آلرژیک به واکسن ها داشته اید یا اگر آلرژی شدید دارید، به پزشک خود اطلاع دهید. همچنین اگر احساس بیماری می کنید باید به آنها بگویید. افراد مبتلا به بیماری های جزئی مانند سرماخوردگی همچنان می توانند واکسینه شوند. اما اگر بیمار متوسط ​​یا شدید هستید، ممکن است پزشک از شما بخواهد که قبل از تزریق واکسن، صبر کنید تا احساس بهتری داشته باشید.

ممکن است به واکسن واکنش نشان دهد. اگر هر یک از علائم زیر را پس از دریافت هر یک از واکسن‌ها تجربه کردید، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید.

• قرمزی، تورم یا درد در محل تزریق
• از دست دادن اشتها
• تب
• از دست دادن انرژی
• سردرد
• لرز
• تحریک پذیری