شکلات تلخ، دارچین، قهوه و چای سبز برای کاهش قند خون کافی است؟

این روزها اینترنت پر از نظریه‌هایی در مورد نحوه کاهش خطر ابتلا به دیابت توسط پلی فنول‌های تلخ - نوعی که در شکلات تلخ، دارچین ، میخک، ریحان، قهوه و چای سبز و همچنین در برخی میوه‌ها، سبزیجات، حبوبات، غلات کامل، آجیل و دانه‌ها یافت می‌شود - است.

به گزارش خط سلامت، منطق این است که آن‌ها گیرنده‌های چشایی را نه تنها در دهان بلکه در روده فعال می‌کنند. اینها به نوبه خود ترشح هورمون‌هایی را تحریک می‌کنند که ممکن است به کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 و چاقی در یک فرد کمک کند.

ارتباط بین پلی فنول‌های تلخ و بهبود سلامت متابولیک

در نگاه اول، ارتباط بین پلی فنول‌های تلخ و بهبود سلامت متابولیک ممکن است قانع‌کننده به نظر برسد. از این گذشته، نشان داده شده است که این ترکیبات اثرات مفیدی در زمینه‌های دیگر دارند. با این حال، نسبت دادن توانایی پیشگیری مستقیم و تضمینی از دیابت به آن‌ها، ساده‌سازی یک موضوع پیچیده است.

پلی فنول‌ها یا ریزمغذی‌های گیاهی دارای اثرات آنتی‌اکسیدانی، ضد التهابی و متابولیکی بالقوه هستند. پلی فنول‌های تلخ، مانند مواردی که در تلخ ملو یافت می‌شود، از نظر اثرات آن‌ها بر تنظیم گلوکز خون مورد مطالعه قرار گرفته‌اند.

برخی تحقیقات نشان می‌دهد این ترکیبات ممکن است با افزایش حساسیت به انسولین یا تعدیل هضم کربوهیدرات، متابولیسم گلوکز را تحت تأثیر قرار دهند به عنوان مثال، تلخ ملو حاوی ترکیباتی مانند شارانتین و پپتیدها است که ممکن است عملکرد انسولین را تقلید کنند یا جذب گلوکز را تحت تأثیر قرار دهند. با این حال، این اثرات در تنظیمات آزمایشگاهی کنترل‌شده و مدل‌های حیوانی مشاهده شده است، با نتایج مختلط در مطالعات انسانی.

تأثیر پلی فنول‌های تلخ

کارآزمایی‌های بالینی بررسی کننده تأثیر پلی فنول‌های تلخ بر خطر دیابت محدود هستند و اغلب نتایج غیر قطعی می‌دهند. در حالی که برخی مطالعات مزایای بالقوه را نشان داده‌اند، شواهد به اندازه کافی قوی نیست تا به طور قطعی بیان کند که پلی فنول‌های تلخ به تنهایی می‌توانند خطر دیابت را به طور قابل توجهی کاهش دهند.

تأثیر هر یک از مواد مغذی یا اجزای غذایی بر خطر دیابت نمی‌تواند از الگوی کلی رژیم غذایی و سبک زندگی فرد جدا شود. یک رژیم غذایی غنی از غذاهای حاوی پلی فنول مختلف با سلامت متابولیک بهتر مرتبط است. اما این به این دلیل است که این غذاها همچنین سرشار از مواد مغذی و آنتی‌اکسیدان هستند.

علاوه بر این، عوامل ژنتیکی و محیطی در پاسخ‌های فردی به مداخلات غذایی نقش دارند. آنچه برای یک نفر جواب می‌دهد ممکن است برای دیگری جواب ندهد و اثربخشی پلی فنول‌ها در پیشگیری از دیابت می‌تواند بر اساس مستعد بودن ژنتیکی و عوامل سبک زندگی متفاوت باشد.

از پلی فنول‌هایی که برای دیابت و چاقی کار می‌کنند می‌توان کورکومین موجود در زردچوبه، رزوراترول موجود در انگور، بادام زمینی و انواع توت‌ها، کوئرستین موجود در پیاز، کاتچین موجود در کاکائو و چای سبز را نام برد.

در حالی که گنجاندن غذاهای غنی از پلی فنول تلخ در یک رژیم غذایی متعادل می‌تواند بخشی از یک سبک زندگی سالم باشد، تکیه صرف بر این غذاها به عنوان یک اقدام پیشگیرانه علیه دیابت توصیه نمی‌شود. یک رویکرد جامع برای پیشگیری از دیابت شامل حفظ وزن سالم، انجام فعالیت بدنی منظم و مصرف طیف متنوعی از مواد مغذی از منابع غذایی مختلف است.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است