سندرم اسکیتر با نیش معمولی پشه تفاوت‌های قابل توجهی دارد. در این سندرم، محل گزش بسیار بزرگ‌تر، قرمزتر و دردناک‌تر بوده و مدت زمان بیشتری طول می‌کشد تا بهبود یابد.
به گزارش خط سلامت تشخیص سندرم اسکیتر معمولاً بر اساس معاینه فیزیکی و شرح حال بیمار انجام می‌شود و درمان آن شامل استفاده از داروهای ضدالتهاب، آنتی‌هیستامین‌ها و در برخی موارد کورتیکوستروئیدها است. پیشگیری از این سندرم نیز اهمیت زیادی دارد و می‌توان با استفاده از دافع حشرات، پوشیدن لباس‌های محافظتی و اجتناب از مناطق پشه‌خیز از بروز آن جلوگیری کرد.
تفاوت بین نیش معمولی پشه و سندرم اسکیتر
برخی از مهم ترین تفاوت های سندرم اسکیتر با گزیده شدن معمولی توسط پشه، عبارت است از:
نیش معمولی پشه: تورم و قرمزی خفیف، خارش، اندازه کوچک (کمتر از 2 سانتی‌متر)، مدت زمان کوتاه (حدود 20 دقیقه تا چند ساعت).
سندرم اسکیتر: تورم و قرمزی شدید، درد، خارش شدید، اندازه بزرگ (تا 10 سانتی‌متر)، مدت زمان طولانی (چند روز).
علل سندرم اسکیتر
واکنش آلرژیک: به پروتئین‌های موجود در بزاق پشه.
نوزادان و کودکان: سیستم ایمنی آنها هنوز در حال توسعه است و ممکن است به نیش پشه حساس‌تر باشند.
نقص ایمنی زمینه ای: سیستم ایمنی ضعیف‌تر آنها را مستعد واکنش‌های شدیدتر می‌کند.
تشخیص سندرم اسکیتر
معاینه فیزیکی: پزشک محل گزش را بررسی می‌کند.
شرح حال بیمار: پزشک درباره علائم، مدت زمان آنها و سابقه پزشکی بیمار سوال می‌کند.
تست‌های آلرژی: معمولاً انجام نمی‌شود، زیرا آزمایش خون مشخصی برای تشخیص آلرژی به نیش پشه وجود ندارد.
درمان سندرم اسکیتر
درمان های دارویی، شامل:
آنتی‌هیستامین‌ها (برای کاهش خارش و التهاب)
کورتیکوستروئیدها (برای کاهش التهاب شدید)
پمادهای موضعی (برای کاهش خارش و التهاب)
درمان‌های خانگی، شامل:
کمپرس سرد
اجتناب از خاراندن محل گزش
پیشگیری از سندرم اسکیتر
دافع حشرات: استفاده از دافع‌های حاوی DEET، پیکاریدین یا روغن لیمو اکالیپتوس
پوشش بدن: پوشیدن لباس‌های آستین بلند و شلوار بلند
توری پنجره: استفاده از توری پنجره برای جلوگیری از ورود پشه‌ها به خانه
اجتناب از مناطق پشه‌خیز: به خصوص در ساعات گرگ و میش
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
