سندرم تونل کارپال یک عارضه شایع است که با فشردگی عصب میانی در مچ دست همراه است. در حالی که عوامل مختلفی مانند حرکات تکراری، آسیب‌ها و تغییرات هورمونی می‌توانند باعث این عارضه شوند، اما نقش بیماری‌های خودایمنی نیز در ایجاد آن قابل توجه است.
به گزارش خط سلامت بیماری‌های خودایمنی، اختلالاتی هستند که در آن‌ها سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت‌های سالم بدن حمله می‌کند. این حمله منجر به التهاب و آسیب به بافت‌ها می‌شود، از جمله مفاصل، پوست و اعصاب.
علل سندرم تونل کارپال
دلایل مختلفی می‌تواند باعث سندرم تونل کارپال شود، از جمله:
حرکات تکراری
فعالیت‌هایی مانند تایپ کردن، دوختن یا کار با ابزارهای لرزاننده می‌توانند به عصب فشار وارد کنند.
التهاب و تورم
بیماری‌هایی مانند آرتریت روماتوئید، نقرس یا عفونت می‌توانند باعث التهاب و تورم در تونل کارپال شوند.
تغییرات هورمونی
بارداری، یائسگی و اختلالات تیروئید می‌توانند خطر ابتلا به سندرم تونل کارپال را افزایش دهند.
آسیب به مچ دست
شکستگی یا پیچ خوردگی مچ دست می‌تواند به عصب آسیب برساند.
سایر شرایط پزشکی
دیابت، بیماری‌های کلیوی و برخی بیماری‌های خودایمنی نیز می‌توانند با سندرم تونل کارپال مرتبط باشند.
علائم سندرم تونل کارپال
علائم سندرم تونل کارپال معمولاً به تدریج ظاهر می‌شوند و ممکن است شامل موارد زیر باشند:
بی‌حسی و سوزن سوزن شدن: این احساس معمولاً در انگشت شست، اشاره، وسط و نیمی از انگشت حلقه احساس می‌شود.
درد: درد ممکن است در مچ دست، کف دست یا ساعد احساس شود.
ضعف: ضعف در دست و مشکل در گرفتن اشیاء ممکن است رخ دهد.
احساس سوزش یا خارش: این احساسات ممکن است در نواحی تحت تأثیر قرار گرفته احساس شوند.
تشخیص سندرم تونل کارپال
پزشک برای تشخیص سندرم تونل کارپال، سابقه پزشکی شما را بررسی کرده و یک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد. ممکن است آزمایش‌های دیگری نیز مانند الکترومیوگرافی (EMG) یا تست هدایت عصبی برای تأیید تشخیص تجویز شود.
درمان سندرم تونل کارپال
درمان سندرم تونل کارپال به شدت علائم و علت اصلی بستگی دارد. گزینه‌های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشند:
داروها: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) می‌توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند.
آتل: استفاده از آتل برای ثابت نگه داشتن مچ دست در شب می‌تواند به کاهش فشار روی عصب کمک کند.
تزریق کورتیکواستروئید: تزریق کورتیزون به داخل تونل کارپال می‌تواند التهاب را کاهش دهد و علائم را تسکین دهد.
فیزیوتراپی: تمرینات فیزیوتراپی می‌توانند به تقویت عضلات دست و بهبود حرکت مچ دست کمک کنند.
جراحی: در موارد شدید، جراحی برای آزاد کردن عصب فشرده ممکن است لازم باشد.
بیماری‌های خودایمنی و سندرم تونل کارپال
برخی از بیماری‌های خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید و لوپوس می‌توانند باعث التهاب و تورم در مچ دست شوند و در نتیجه به سندرم تونل کارپال منجر شوند. اگر به یک بیماری خودایمنی مبتلا هستید، مهم است که با پزشک خود در مورد مدیریت علائم سندرم تونل کارپال صحبت کنید. بیشتر توضیح بده
چگونه بیماری‌های خودایمنی باعث سندرم تونل کارپال می‌شوند؟
التهاب مزمن
بسیاری از بیماری‌های خودایمنی با التهاب مزمن همراه هستند. این التهاب می‌تواند باعث تورم در مچ دست شود.
تغییرات در بافت همبند
برخی بیماری‌های خودایمنی روی بافت همبند تأثیر می‌گذارند. بافت همبند ساختاری را برای مفاصل و سایر بافت‌ها فراهم می‌کند. تغییرات در بافت همبند می‌تواند باعث ضخیم شدن لیگامان‌های اطراف تونل کارپال شود و فشار بیشتری بر عصب میانی وارد کند.
تجمع مایع
التهاب و آسیب به بافت‌ها می‌تواند باعث تجمع مایع در مچ دست شود. این تجمع مایع نیز می‌تواند به فشردگی عصب میانی کمک کند.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
